Τετάρτη, Απριλίου 05, 2006

Γράφοντας ποίηση


Γι' αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ' αυτόν που δε γνωρίζω, που
είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους
και φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου.
Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει, να γιατί πρέπει
να γράφουμε.
Γιατί η Ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε, τον
κόσμο της φθοράς.
Η Ποίηση έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να
υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια που ο θάνατος είναι η μόνη οδός για την
Ανάσταση.

Οδυσσέας Ελύτης

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Best regards from NY! 2005 subaru outback crash Mount rushmore vacations camaro+body+kit Simple digital print http://www.street-hockey.info Hair loss women home remedy Copper earings combs appliances

Kleon Gelastos είπε...

ΟΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Επικινδύνως έκυπτεν απ' το παράθυρον
(μόνο έτσι φαίνονταν ο δρόμος).

Κι είχε το λόγον του για ν’ ανυπομονεί-
απόψε θα της πρότεινε να παντρευθούν.

Η στάσις της είχεν πολύ αλλάξει τελευταίως`
όπως την ήθελεν είχε επιτέλους γίνει.

Πολύ δεν εμιλούσε.
Το κάπνισμα είχε παύσει.
Να διακρίνει είχε μάθει
ένα ωραίον πίνακα, και το κυριότερον
της άρεσε κι αυτής
ώρα να μένει άφωνη κι εκστατική
μετά την κάθε αναζήτησιν χαράς
και στην υπέροχον εκείνην είχε μάθει την σιωπήν
κάθε λεπτό και πιο βαθιά να μπαίνει
καθώς εις μίαν στάσιν πλήρους χαλαρώσεως
κι οι δυο εις το κρεβάτι εξάπλωναν.
Κι όταν σε τέτοιες ώρες εμιλούσαν
εγίνονταν κι αυτό τόσο σιγά κι ωραία
που αντί να διαλύει εμεγάλωνε
την πλήρη εκστάσεως σιωπήν-α!
νιώθονταν απολύτως τις στιγμές εκείνες!


Η άλλη τώρα για τηλέφωνο έψαχνε.
Θα του 'λεγε να μη την περιμένει-
πως άλλο δεν μπορούσε να τον ανεχθεί-
να μη μιλά! πού ακούστηκε!
να μη καπνίζει! φοβερόν!
Κι ούτε μπορούσε όρθια να μένει
και να βλέπει ζωγραφιές.

Μπορεί να μη τον έπαιρνε και διόλου`
πολύ του πήγαιναν οι εξηγήσεις.

Γιώργης Χολιαστός