Δευτέρα, Απριλίου 03, 2006

Τι ακριβώς είμαστε;

Σκέφτομαι ότι είμαστε κάτι σαν φιλολογικό σαλόνι -τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως-. Λείπει και το σαλόνι και συχνά και το επίσημο ένδυμα που χαρακτηρίζουν την είσοδο σ’ ένα σαλόνι. Μήπως είμαστε τελικά ένα φιλολογικό μποντουάρ επειδή εκεί επιτρέπονται πολύ περισσότερα κι υπονοούνται ακόμα κι αυτά που δεν λέγονται; Αλλά πάλι, περισσεύει το επίθετο φιλολογικό. Είμαστε τότε ένα σχολιαστικό μποντουάρ. Κρυβόμαστε πίσω απ’ τα παραβάν μας για να διατηρήσουμε την πολύτιμη ανωνυμία μας. Βγαίνουμε και κρυφοκοιτάμε σε ανύποπτο χρόνο. Το βράδυ, είναι η στιγμή της απενοχοποίησης, το πρωί γίνονται τα καλύτερα…ίσως επειδή δεν τα περιμένεις. <

5 σχόλια:

Χαρτοπόντικας είπε...

Εμένα πιό πολύ σαν καφέ μου φαίνεται, και μάλιστα ελληνικό, μ' όλη τη γνωστή κάπνα και φασαρία

Αλεπού είπε...

Θα μπορούσαμε όμως να έχουμε τουλάχιστον θέα την Ακρόπολη ή να βλέπουμε και θάλασσα που διευρύνει τους ορίζοντες. Το λέω για να απαλύνω λίγο την κάπνα και τη φασαρία που κάπως υποτιμητικά ακούστηκαν.

Χαρτοπόντικας είπε...

Για bloggers μιλάμε, ή δεν έχω καταλάβει καλά;

Αλεπού είπε...

Για bloggers βέβαια. Καλά κατάλαβες. Απλώς υπάρχουν οι φασαριόζοι-άνευ λόγου-bloggers και οι κάπως πιο εκλεπτυσμένοι(γι' αυτό και η θέα...)

An-Lu είπε...

Και καφέ και σαλόνι και όλοι οι υπόλοιποι χώροι συναρθροίσεων.... ;-)