Χαίρομαι

Χαίρομαι κάθε φορά που μπαίνω στο blog. Ανεξάρτητα αν έχω κάτι να γράψω ή όχι. Όταν βέβαια έχω, ακόμη καλύτερα. Χαίρομαι γιατί σας «βλέπω». Κοιτάζω να δω αν έχετε σχολιάσει κάτι απ’ αυτά που έγραψα, ψάχνω κι άλλα blogs, κυρίως αυτά που έχω συνηθίσει να διαβάζω. Είναι μια μορφή επικοινωνίας. Γίνατε η καθημερινή μου συνήθεια. Ίσως είναι αυτό που λέμε καινούργιο κοσκινάκι μου, ίσως και κάτι εντελώς διαφορετικό. Ελπίζω πάντως να μην ακούγεται σαν φωνή απελπισίας. Και δεν πρέπει να είναι. Τα blogs δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν το ζωντανό και ουσιαστικό της ανθρώπινης επαφής. Απλώς, να τα υποδεχτούμε σαν μια εξέλιξη στους ήδη υπάρχοντες διαύλους.