Διάβασα ότι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τίμησε χθες τον Εμμανουήλ Κριαρά με τον Χρυσό Αριστοτέλη, την ανώτατη τιμητική διάκριση για την προσφορά του στα γράμματα. Αυτό που μ' εντυπωσίασε και με συγκίνησε είναι ότι ο Κριαράς, 100 χρονών ακριβώς σήμερα και σε πλήρη πνευματική διαύγεια, συνεχίζει ακούραστος το επιστημονικό και ερευνητικό του έργο.
Ο Κριαράς δεν έχει ν' αποδείξει πια τίποτα. Θα μπορούσε να έχει ήδη σταματήσει και να επαναπαυτεί στις δάφνες του. Το ίδιο του το έργο άλλωστε, αποτελεί υψηλού επιπέδου παρακαταθήκη κι όμως δηλώνει ότι το ιδανικό γι' αυτόν θα ήταν να πεθάνει στις επάλξεις(!), δουλεύοντας δηλαδή το λεξικό του που το σταμάτησε στον 14ο τόμο, εξαιτίας προσωπικών προβλημάτων, πριν από 10 περίπου χρόνια.
Ο Κριαράς έχει πλήρη επίγνωση του εφήμερου της ύπαρξης μας. Είναι η ίδια του η αγάπη για την έρευνα, την επιστήμη και τη γλώσσα που του δίνουν φτερά και συνεχίζει.
Η περίπτωση του μου φέρνει στο νου τα παρακάτω αποσπάσματα που σας παραθέτω:
Γράφω για ν' απαλύνω το χρόνο που περνάει - Μπόρχες.
Είναι καιρός να πούμε τα λίγα ακόμα φτωχά μας λόγια προτού η ψυχή μας κάνει
πανιά -Σεφέρης.
5 σχόλια:
Γράφω για ν' απαλύνω το χρόνο που περνάει - Μπόρχες.
Προτιμώ αυτήν την εξήγηση από τα φιλολογικά σαλόνια.
Είναι καιρός να πούμε τα λίγα ακόμα φτωχά μας λόγια προτού η ψυχή μας κάνει
πανιά -Σεφέρης.
Κι το χορικό που ακολουθεί, καλά μου ακούγεται
Προτιμώ αυτήν την εξήγηση από τα φιλολογικά σαλόνια.
Ναι, όντως είναι καλύτερη, πιο ποιητική και καθόλου προβοκατόρικη.
δύο links για τον Κριαρά
Εμμανουήλ Κριαράς σελίδα αφιερωμένη στον Κριαρά, με πολύ υλικό
η πρόσφατη συνέντευξη Κριαρά στο Διαβάζω
valentin,
ευχαριστώ. Όντως πολύ διαφωτιστική η σελίδα για τον Κριαρά.
Όποιοι έχουν ζωντανά ενδιαφέροντα...δεν πεθαίνουν εύκολα... Ευτυχώς!
Δημοσίευση σχολίου