Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007

Πόρος, καλοκαίρι του 1977

Χάρη στη Μαργαρίτα και στον Μπαμπάκη, γιορτάζω σήμερα μ' αυτόν τον τρόπο, τον πρώτο μου χρόνο στη μπλογκόσφαιρα:
Μαργαρίτα και Μπαμπάκη, σας ευχαριστώ πολύ!

Ανέβηκαν στην κορυφή ενός λόφου δίπλα απ’ το σπίτι να κάνουνε πικ-νικ και να φτιάξουνε βραχιολάκια από πευκοβελόνες.
Η Λένα είχε την ιδέα κι η Αλίκη την ακολούθησε ως μικρότερη που ακολουθεί κατά πόδας τη μεγαλύτερη.
Τη φοβόταν κατά βάθος τη Λένα. Είχαν 6 χρόνια διαφορά κι η Λένα όλο κάτι τρομακτικές ιστορίες της διηγιόταν και την έκανε να τρέμει απ’ τον φόβο της.
Την περασμένη βδομάδα κιόλας, η κυρία Φανή, η μαμά της Λένας την έστειλε σε κάποια εξαδέλφη, δυο-τρία χιλιόμετρα πιο μακριά να της πάει κάτι. Η Αλίκη πήγε για παρέα. Στην επιστροφή όμως, η Λένα παράκουσε τις εντολές της μαμάς της «την Αλίκη να την κρατάς απ’ το χέρι γιατί είναι μικρούλα» κι επιτάγχυνε το βήμα της. Τα μικρά πόδια της Αλίκης δεν μπορούσαν να κάνουν τόσο μεγάλο βηματισμό κι αναγκαζόταν να τρέχει για να φτάσει τη Λένα. Στο μεταξύ είχε αρχίσει να σουρουπώνει και η Αλίκη φοβόταν ακόμα πιο πολύ. Έκανε το λάθος να εξωτερικεύσει το φόβο της στη Λένα κι εκείνη αντί να τη βοηθήσει και να την καθησυχάσει, την τρόμαξε ακόμα περισσότερο: «τώρα θα έρθει και ο κακός και θα σε πάρει και δεν θα ξαναδείς τη μαμά σου». Η Αλίκη έσφιξε τα χείλη να μην κλάψει. Δεν ήθελε να φαίνεται μωρό. Αλλά μωρό ήταν. Μόλις πεντέμισι χρονών...
Το χειρότερο ήταν ότι όταν γύρισαν πίσω, κανείς δεν την πίστευε. Νόμιζαν ότι τα γεννάει η φαντασία της όλα αυτά.
Έτσι και τώρα, στο ύψωμα του λόφου, πέραν του ότι η Λένα έφαγε όλα τα σαλαμάκια του πικ νικ και δεν την άφηνε στην ησυχία της να φτιάχνει βραχιολάκια, συνέχιζε να σπέρνει τον τρόμο:
«Αν σε ρίξω από δω, θα πέσεις και θα σκοτωθείς. Κάτω είναι γκρεμός».
Γκρεμός βέβαια δεν ήταν, κι ούτε θα πάθαινε τίποτα αν έπεφτε, ίσως κανά δυο γδαρσίματα στα ήδη γδαρμένα παιδικά της γόνατα.
«Θέλω να πάμε στο σπίτι μας», είπε στη μαμά της κι όσο εκείνη δεν της έδινε σημασία, τόσο πιο πολύ κλαψούριζε και χτύπαγε τα πόδια κάτω.
«Μα κάνε λίγο υπομονή», απάντησε η κυρία Φανή που ήταν παρούσα. «Θα φάμε και θα φύγετε. Δεν σ’ αρέσει εδώ; Να πάρε ένα κουλουράκι», της είπε γλυκά και της έτεινε το χέρι με το κουλουράκι ενώ ταυτόχρονα της άφησε ένα χάδι στα ατίθασα μαλλάκια.

Κανείς δεν με πιστεύει, σκέφτηκε η Αλίκη μουτρωμένη και σούφρωσε τα χειλάκια της. Εκτός αυτού, την κορόιδεψαν κι από πάνω. Ούτε φυσικά επέστρεψαν σπίτι τους το απομεσήμερο.Ο αδερφός της κι ο Γιωργάκης έπαιζαν με κάτι σαραβαλιασμένα αυτοκινητάκια στη σκιά της αυλής, οι μαμάδες έλεγαν μυστικά στην κουζίνα κι ο μπαμπάς της με τον κύριο Μιχάλη έλεγαν ακαταλαβίστικα στο σαλόνι κι εκείνη δεν μπορούσε ούτε το παιδικό στην τηλεόραση να δει.
«Άμα βγάλεις το δίπλωμα, να πάρεις το καινούργιο Φίατ. Είναι το καλύτερο μοντέλο της χρονιάς» αποφάνθηκε με ύφος ειδήμονα ο κύριος Μιχάλης.
«Μα στ' αλήθεια είναι καλό;», ρώτησε μ’ ενδιαφέρον ο μπαμπάς της
«Θέσφατο σου λέω. Όπου και να ρωτήσεις το ίδιο θα σου πούνε», δήλωσε πάλι ο κύριος Μιχάλης.
Θέσφατο επανέλαβε από μέσα της κι η Αλίκη. Να μια άγνωστη, καινούργια λέξη που θα μπορούσε να τη βγάλει απ’ την πλήξη του καυτού καλοκαιρινού μεσημεριού.
Τι θα πει θέσφατο; Και ποιον να ρωτήσει που όλοι μέσα στο σπίτι ήταν απασχολημένοι και κανείς δεν της έδινε σημασία;
Πήγε δειλά στο δωμάτιο της Λένας κι έσπρωξε την πόρτα. Εκείνη ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και διάβαζε. Η Αλίκη δεν ήξερε ακόμα να διαβάζει. Τον Σεπτέμβριο θα πήγαινε στην Α’ δημοτικού. Αυτή σαν μεγάλη θα ξέρει, σκέφτηκε και πλησίασε αποφασιστικά.΄

Οι 5 λέξεις που προτείνω εγώ είναι

έλατο
ελάφι
άμαξα
άγιος
ύπνος

και καλώ σε παιχνίδι τους
χαρτοπόντικα
αλκιμήδη
αλκυόνη
vita mi barouak
lupa

27 σχόλια:

markos-the-gnostic είπε...

ωραίο θα ήταν ένα βιβλιαράκι με τις παιδικές αναμνήσεις

Ανώνυμος είπε...

Στενοχωρήθηκα με τη μικρή.
:((

margarita είπε...

:)
το χαμόγελο ήταν για τα σαλαμάκια
τι μου θύμισες τώρα
και μενα μου τα τρωγε η Μαρία όταν πηγαινα στο χωριό μου
:PPP

Ανώνυμος είπε...

Είμαστε με την Αλίκη, δεν ξέρω αν φαίνεται.

Είμαι σίγουρος ότι στη συνέχεια της ιστορίας θα πέσει μέσα σε μια τρύπα και θα βρει ένα λαγό που κοιτάει το ρολόϊ του. Η δε Βασίλισσα θα αναφωνήσει για τη Λένα: "OFF WITH HER HEAD!!!"

:^)

Αλεπού είπε...

@markos-the-gnostic
ίσως :)
@stefy
Η μικρή μεγάλωσε πια κι αυτά τα θυμάται με γλυκειά νοσταλγία!
@margarita
ήθελα να σου πω ότι το Λένα είναι το κανονικό της όνομα και γι' αυτό δεν το άλλαξα. Στο λέω για να μην νομίζεις ότι το έκανα επίτηδες να έχει το ίδιο όνομα με τη δική σου ηρωίδα. Μετά που το συνειδητοποίησα σκέφτηκα, ωραία σύμπτωση! αφού εσύ μου παραχώρησες και τη θέση σου.

Πευκοβελόνες βραχιολάκια έφτιαχνες;

Lupa είπε...

Αλεπουδίτσα με τιμάς με την πρόσκλησή σου. Ήδη χρωστάω 2 ιστορίες στην lucy of wild flowers και στην almost dark cat αλλά επειδή αν δεν χρωστας ΠΟΛΛΑ δεν σε υπολογίζουν σε αυτή τη ζωή, αποδέχομαι την πρόσκληση και πάω να δολοφονήσω κανένα συγγραφέα να του κλέψω τα ανέκδοτά του!
Σμουτσ!

Lupa είπε...

... τι γλυκειά προσμονή που μου άφησε το κείμενό σου αλεπουδίτσα.
Καλημέρα.

Αλεπού είπε...

@mpampakis
Φαίνεται, φαίνεται αλλά με ποια Αλίκη, απ' τη Χώρα των Θαυμάτων;
@lupa
Σμουτς κι από μένα. Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

"αλλά με ποια Αλίκη, απ' τη Χώρα των Θαυμάτων;"

Δεν είναι η ίδια;

Περιγράφεις ένα παιδικό καλοκαίρι, στα τέλη της δεκαετίας του '70, στον Πόρο, μέσα από τα μάτια της πιτσιρίκας που το ζει...

...και μου λες ότι *δεν* είναι στη Χώρα των Θαυμάτων;

Think again! ;^)

Αλεπού είπε...

@mpampakis
Η Αλίκη έσκυψε ντροπαλά το κεφάλι. Τα μάγουλα της κοκκίνησαν ελαφρώς (ε, δεν ήταν κι εντελώς ξεδιάντροπη...) και ψέλισσε με φωνή που μόλις ακουγόταν: ναι, ναι mpampaki, παραδέχομαι, στη Χώρα των Θαυμάτων είναι :))))))

Ανώνυμος είπε...

:^)

Σμουτς βρε!

Кроткая είπε...

και φυσικά η Λένα δεν ήξερε ε;

χρόνια πολλά!

Leon / σουταχαπει είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο!Σου εύχομαι το μέλλον να έχει πολλές όμορφες ιστορίες:)

Alkyoni είπε...

"βραχιολάκι από πευκοβελόνες"!!
:)
ζωντανό κείμενο,όμορφο
ευχαριστώ για την πρόσκληση..
5 λέξει απ τη υφάντρα και 5 από σένα 5 και απ την ΜπΕμΠέ σύνολο 15.. λέω να περιμένω να μαζέψω κι άλλες,οπότε αν τις βάλω σε κατάλληλη σειρά,να βγει μια ιστορία από μόνη της!
:|
Καλή σου μέρα :xx

An-Lu είπε...

Ποοοολύ καλό!!!!!

bebelac είπε...

Πάντως εσύ δεν είχες γεννηθεί ακόμα (?)έτσι;;;

Αλεπού είπε...

@krotkaya
Μα αστειεύεσαι; Άλλωστε δεν ήταν και καμιά αυθεντία, 11 χρονών ήταν μόνο...
@leon
Σ' ευχαριστώ για την ωραία ευχή!
@alkyoni
Α, ωραία ιδέα! Πρωτότυπη. Κάντο να δούμε πώς θα βγει :)
@an-lu
Ποοοοοοοοοολύ σας ευχαριστώ!
@bebelac
Πόσα ξέρεις...

NinaC είπε...

βραχιολάκια από πευκοβελόνες!!!! μυρίζουν παιδικά καλοκαίρια!

Να τα χιλιάσει το βλόγ σας, ωραιοτάτη μου!

Alkyoni είπε...

κι εγώ και η Ντολ "σταματήσαμε" στα "βραχιολάκια από πευκοβελόνες"
συνειρμικά το βιβλίο "Τα ψάθινα καπέλα"
σχόλιο άσχετο
καλημέρα :)

Αλεπού είπε...

@composition doll
Ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω και για τα χίλια έτη και για τον χαρακτηρισμό!
@alkyoni
Τα μεγάλα πνεύματα συναντιώνται! Καλησπέρα-τώρα πια- από μένα!

Alkyoni είπε...

λέω να πατσίσουμε..
να ΜΗΝ γράψω και να σου στείλω ή φέρω το ημερολόγιο καταστρώματος,όταν κατέβω Αθήνα
πώς το βρίσκεις;;;;
:)

Αλεπού είπε...

@alkyoni
Χμ, δελεαστικό! Δέχομαι παλιο-εκβιάστρια! ;)

allmylife είπε...

ότι δεν θα πολυγράφω είπα...

Διαβάζω όμως ε;


Συντάσσομαι σαφώς με το ψυχογράφημα του μπαμπάκη και βεβαίως έφτιαχνα βραχιολάκια από πευκοβελόνες!

Χρόνια πολλά Αλεπού!!!

Αλεπού είπε...

@allmylife
Καλώς την! ήμουνα σίγουρη ότι κι εσύ έφτιαχνες βραχιολάκια :) Ευχαριστώ για τις ευχές!

fish eye είπε...

να τα εκατοστησει το μπλογκ σου αλεπουδιτσα κ παντα ομορφες να ειναι οι ιστοριες..

Αλεπού είπε...

@φεγγαροαγκαλιασμένη
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Να είσαι πάντα καλά. :)

insomnia#3 είπε...

Βραδιάζει

Σκιές αμβλύνουν τα συναισθήματα .
Σε είδωλα αλλοτινά , κόσμων απόκρυφων και μυστικών ,
εκεί σε έψαξα :
Στην αρχαία Βαβυλώνα κι αργότερα με βενετσιάνικη αρματωσιά ,
μου φάνηκε πως στις Αυγούστας την αυλή φευγαλέα ,
για λίγο μοναχά , σε είδα ;
Μα και πάλι ποιος μπορεί με σιγουριά για όλα αυτά να μου μιλήσει;

Νυχτώνει στην Μάνη και στις Πρέσπες ,
στα μοναστήρια του Άθως και στου Μυστρά τα κάστρα .
Στις Πύλου τις ξερολιθιές εκεί όπου μόλις πριν ,
μια σαύρα λιάζονταν , βαρύ τώρα πέφτει σκοτάδι .

Είναι τόσα πολλά που δεν θα προφτάσεις ποτέ να δεις
Την ευτυχία κανείς, ποτέ ,δεν μπορεί να σου την υποσχεθεί
μα είναι ακόμα πιο πικρό κι από της ήττας σου το δάκρυ ,
το δάκρυ εκείνο για μια μάχη που δεν δόθηκε ποτέ .

Σκοτεινιάζει .
Σε λίγες μέρες ο ήλιος εισέρχεται εις τον Κριόν .
Αρχή του Θέρους