Τρίτη, Ιουλίου 12, 2011

Fare niente...


Όταν ήμουν γύρω στα 20 (μου αρέσει να τα αποκαλώ τα χρυσά χρόνια των 20),ξάπλωνα τα μεσημέρια πάνω στην πετσέτα της παραλίας, τα πόδια βούλιαζαν στην καυτή άμμο, η παλάμη μου ανάδευε κι αυτή την άμμο (μ' άρεσε αυτή η αίσθηση της στο δέρμα μου) και κάτω απ' τον δυνατό καλοκαιρινό ήλιο (ακόμα δεν είχα αρχίσει να τον φοβάμαι- άλλωστε ελάχιστα φοβάσαι στα 20)επιδιδόμουν με επιτυχία στο fare niente!
Είναι σπουδαία τέχνη αυτή του fare niente, ακόμα πιο σπουδαίο δε, να έχεις την πολυτέλεια να το κάνεις. Απολάμβανα εξαιρετικά εκείνες τις στιγμές που με κλειστά τα μάτια, άκουγα τον μαγευτικό ήχο της θάλασσας και μέσα στην ησυχία του μεσημεριού, ο ήλιος με ζέσταινε και σκέπαζε μ' εαρινή λήθη τον εγκέφαλο μου. Όλα τα προς προγραμματισμό θέματα, κλείδωναν. Όλα τα προβλήματα καιγόντουσαν απ' τις δυνατές ακτίνες του ζωοδότη. Ό,τι δεν ήταν ταιριαστό με τον περιβάλλοντα χώρο εκείνης της στιγμής, έμπαινε στο κουτάκι του με την ένδειξη "επανεξετάζεται άμα τη επιστροφή". Το σώμα και το μυαλό μου δούλευαν στο παρόν. Και το παρόν ήταν γεμάτο καλοκαιρινά χρώματα, μυρωδιά από καρπούζι, αλάτι στο δέρμα, αντηλιακό καρύδας και μια αίσθηση ότι αυτή η απόλυτη ευτυχία θα κρατήσει για πάντα.

Αυτή η παραπάνω εικόνα μου χρησιμεύει πάντα για να χαλαρώνω. Να νιώθω το σώμα μου να βουλιάζει στη ζεστή άμμο και ν' ακούω το νερό.
Αυτό το αιώνιο καλοκαίρι ξάπλα δίπλα στο κύμα, μ' ένα παρεό, με λυτά μαλλιά, χωρίς μακιγιάζ και χωρίς συμβάσεις, θα' θελα ιδανικά να μπορούσα να το απολαμβάνω περισσότερο τόσο χρονικά όσο και ποιοτικά. Χρονικά, δεν είναι πλέον εφικτό, αφού η ζωή στην πόλη πάντα σε καλεί πίσω. Όσο για το ποιοτικά, η ζωή μας δεν είναι πια "αθώα" και ξέγνοιαστη απ' όπου κι αν το εξετάσει κανείς- ηλικιακά, σε επίπεδο χώρας, μνημονίων, προβλημάτων, κρίσης, εγκληματικότητας κόκ.
Έτσι, από φέτος κάνω μια ευχή να μπορώ να κλείνω τα μάτια μου και να διαγράφω προσωρινά τις σκέψεις και τα προβλήματα ενώ θ' αφήνομαι στα χάδια του ήλιου. Να μπορώ να ζω αυτό το fare niente έστω και για τις λίγες μέρες τον χρόνο που περιμένω πάντα με λαχτάρα για να κάνω διακοπές.