Πέμπτη, Ιουλίου 05, 2007

Tourist or traveller?

Σ’ ένα σχολικό βιβλίο αγγλικών υπήρχε ένα άρθρο με τίτλο «Tourist or traveller». Στο κείμενο που ακολουθούσε, ο συγγραφέας όριζε τον τουρίστα σαν τον κλασικό τύπο που βλέπει όλα τα must αξιοθέατα με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας, ψωνίζει τα απαραίτητα σουβενίρ στα οποία κάπου αναγράφεται η πόλη στην οποία ταξίδεψε και αποτελεί μέλος ενός group.
Ο traveller αντίθετα, είναι ο τύπος που ταξιδεύει μόνος, χωρίς τους περιορισμούς του group δηλαδή, ανακατεύεται με τους ντόπιους, προσπαθεί να ζήσει για λίγο τη ζωή τους, μπλέκεται στην περιπέτεια του ταξιδιού και περπατάει στις άσημες γειτονιές και στα άγνωστα σοκάκια.

Προσπαθώντας να απαντήσω σήμερα στο ερώτημα τι είμαι απ’ τα δύο, τι θα ήθελα να είμαι και τι έχω υπάρξει, θα έλεγα λίγο κι απ’ τα δύο. Η ιδιότητα του traveller βέβαια, είναι λιγότερο ρεαλιστικό σενάριο, κυρίως λόγω συνθηκών. Αν για παράδειγμα έχεις μόνο λίγες μέρες στη διάθεση σου στο Παρίσι, εννοείται ότι θα δεις το Λούβρο ή τον Πύργο του Άιφελ. Θα πάρεις καμιά καρτ ποστάλ και σίγουρα θα ψωνίσεις. Με το πέρασμα του χρόνου όμως και την αύξηση των ταξιδιών, αν έχεις τον traveller μέσα σου, αναγκαστικά θα εκτοπίσεις τον tourist έστω και κάτω από χρονικούς περιορισμούς. Το στάδιο αυτό λέγεται επιλεκτικότητα.

Ανταποκρινόμενη λοιπόν στην πρόσκληση της Krot για τα ταξίδια, θα αναφέρω το Λονδίνο επειδή σε συνδυασμό με τη Σκωτία είναι το πρώτο ταξίδι της ζωής μου σε παιδική ηλικία και με συνθήκες traveller… αλλά και επειδή αργότερα, στην ενήλικη ζωή μου, υπήρξε αγαπημένη απόδραση. Το Λονδίνο είναι κοσμικό και με αέρα παλιάς αυτοκρατορίας, αλαζονικό και μποέμικο συγχρόνως, μοντέρνο και παλιό, μεγαλοπρεπές και αριστοκρατικό.
Ως δεύτερο αγαπημένο προορισμό θα βάλω την Αβινιόν στη Νότιο Γαλλία γιατί ήταν ένα ταξίδι στο οποίο ανέλπιστα προσκλήθηκα πριν από αρκετά χρόνια να παρακολουθήσω το θεατρικό φεστιβάλ και ήμουν για πρώτη φορά άγνωστη μεταξύ αγνώστων, σε μια ευτυχή συνύπαρξη με δεκάδες παιδιά από διαφορετικές εθνότητες. Πραγματικά αξέχαστη εμπειρία!
Παραμένοντας γεωγραφικά στη Γαλλία, κάνω ιδιαίτερη μνεία στην πανέμορφη ριβιέρα με την προσδοκία να ξαναπάω εκεί σύντομα, να απολαύσω ξανά μια βόλτα στην Promenade des Anglais και να φάω οστρακοειδή στην κεντρική πλατεία με τα ρομαντικά μπιστρό.
Το Παρίσι το έχω επισκεφθεί 5 φορές. Χρειάζεται να αναφερθώ περαιτέρω;
Παραλείποντας άλλες πόλεις λόγω οικονομίας χώρου, αφήνω για το κλείσιμο την άλλοτε Γαληνοτάτη, την παραμυθένια Βενετία με την ευχή να την ξαναδώ να με μαγεύει καθώς θα μου αποκαλύπτει τα παλάτια της μέσα απ’ τα πολλά νερά της. Το ταξίδι στη Βενετία με άφησε με μια αίσθηση ανολοκλήρωτου, γιατί άρχισε με μικροαναποδιές και έληξε κάπως πρόωρα. Ωστόσο, οι εντυπώσεις που διατηρώ είναι οι καλύτερες και γι’ αυτό θέλω οπωσδήποτε να ξαναπάω.

Όσον αφορά στους εγχώριους προορισμούς, θα ξεχωρίσω τη Σύρο γιατί είναι το μόνο νησί στο οποίο έχω πάει πολλές φορές, νιώθω άνετα εκεί, σαν στο σπίτι μου και θα ήθελα να είναι το σπίτι μου.

Καλώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου τη bebelac, το goudaki, το skarthali, τη μητέρα αυτών(σσ goudakiou τε και skarthaliou), την envain και τη vanila!

11 σχόλια:

Кроткая είπε...

ε, ναι λοιπόν! Στη Ριβιέρα και στην ΑΒινιόν δεν έχω πάει. Ούτε και στη Σκωτία!!

Και, είδες? ξέχασα τη Σύρο γμτ! :(

NinaC είπε...

Ω, σας μερσούμε! Θα ανταποκριθούμε με την πρώτη ευκαιρία!

vanilia είπε...

Ευχαριστώ λοιπόν για την πρόσκληση, θα γράψω λίαν συντόμως μιας και είναι επίκαιρο το θέμα εν'όψει διακοπών!

maya είπε...

Είσαι σίγουρη ότι εννοούσε πραγματικά ταξίδια και όχι την ιδέα?
Χίλιες φορές traveller και όχι τουρίστας σε κάθε νέο ταξίδι. καλό βράδυ...
χ

Αλεπού είπε...

@krotkaya
Να πας! Θα σου αρέσουν και οι 3 προορισμοί!
@composition doll
Η ευχαρίστηση είναι όλη δική μας :)
@vanilia
Αναμένω!
@maya
Έτσι θυμάμαι. Καλημέρα!

markos-the-gnostic είπε...

φυσικά και νοιώθεις σαν στο σπίτι σου

Αλεπού είπε...

@markos
Χι,χι, είδες;

kostas_patra είπε...

άφησε σε ένα μέρος ένα τουρίστα και ένα ταξιδιώτη.
ο τουρίστας θα περπατήσει στα βήματα των προηγούμενων, θα τραβήξει τις ίδιες φωτογραφίες στα ίδια μέρη, με μόνη διαφορά, τον εαυτό του σε πρώτο πλάνο, θα φάει όπου το γράφει ο οδηγός ή το συστήσει ο ξεναγός και θα γυρίσει σπίτι του έχοντας περιφέρει τον εαυτό του σε ένα άλλο μέρος.

ο ταξιδιώτης από την άλλη, δεν είναι απαραίτητο οτι θα τραβήξει φωτό, μπορεί να δοκιμάσει να μιλήσει με κάποιον περαστικό, για να επικοινωνήσει, να αφήσει τον ξένο τόπο να τον επηρεάσει και να τον αφομοιώσει, μπορεί να ψάξει το χρώμα και το ρυθμό του τόπου, όχι για να τον κλέψει, μα για να τον ζήσει.
ο τουρίστας δεν επιστρέφει, ο ταξιδιώτης μπορεί και να.

ο τουρίστας μεταφέρει έτοιμες εικόνες στα μάτια του και έυκολη, ανέξοδη συγκίνηση.
ο ταξιδιώτης ανοίγει τους ενεργειακούς δέκτες του, κρατά μάτια και αυτιά ανοιχτά και αφουγκράζεται, μπορεί και να συμμετέχει στη θεία κωμωδία ή στο δράμα, λίγη σημασία έχει, αρκεί να μετέχει.

ο τουρίστας δεν έχει τετράδιο,
μόνο κάμερα.

μεταξύ τους γνωρίζονται, μόνο διασταυρώνονται και τους διαχωρίζει το εξής: ο ταξιδιώτης έχει όλο το χρόνο να παρατηρήσει ό,τι θελήσει, ο τουρίστας δεν έχει ελεύθερο χρόνο, μόνο πρόγραμμα.

λίγα χαρακτηριστικά για τον διαχωρισμό και τον ορισμό σου
:)

Αλεπού είπε...

@kostas-patra
Διαφωτιστικότατος!

o είπε...

ΟΧΙ αλεπού δεν χρειάζεται να αναφερθείς περαιτέρω στο Παρίσι....

Φτάνει πιά!

:(


Ευχαριστώ για την πρόσκληση
:)))

Αλεπού είπε...

@envain
;) και :)