Δευτέρα, Ιουλίου 17, 2006

Του δειλινού

Όταν σουρουπώνει με κυριεύει μια άφατη μελαγχολία
Το πρωί συνήθως είναι όλα πιο αισιόδοξα.

Είδα δυο κοριτσάκια σήμερα το απόγευμα σε μια απ’ τις ωραίες, αριστοκρατικές γειτονιές της Αθήνας. Θα’ ταν γύρω στα 8. Ψηλόλιγνα, με ροζ κολάν το ένα, γαλάζιο κάπρι το άλλο, μπλουζάκι με τιράντες και ψάθινα καπελάκια. Όρθιες, στο πίσω μέρος ενός σταθμευμένου αυτοκινήτου με ανοιχτό το πορτ-μπαγκάζ. Κοιτάγανε ένα βιβλίο με ιδιαίτερη προσήλωση. Μ’ έπιασε μια γλυκιά νοσταλγία για το χτες. Κατά βάθος φαίνεται επιθυμώ να κοιμηθώ και να ξυπνήσω ξανά κοριτσάκι.

Αυτό θα επιθυμούσαν και οι τέσσερις αρχικά, πέντε στη συνέχεια κυρίες στο διπλανό καφέ. Γύρω στα 50 με 55, σχετικά καλοδιατηρημένες, φιλήθηκαν ανά δύο σταυρωτά και μιλούσαν με ιδιαίτερα δυνατή φωνή σε σχέση με τους υπόλοιπους μάλλον ήσυχους θαμώνες. Παρήγγειλαν τα ούζα τους, σχολίαζαν τις τσάντες τους, έβγαζε η μία το κραγιόν απ’ το μάγουλο της άλλης που πριν είχε φιλήσει και τσουγκρίζοντας ευχήθηκαν: «Του χρόνου νεώτερες και ωραιότερες».

16 σχόλια:

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Η νοσταλγία έχει μια σταλίτσα άλγος ε?
Και είναι διάχυτη στα κείμενα αρκετών φίλων τελευταία. Ειχα καιρό να μπώ στα blogs. Κοιτάμε πίσω για να πάρουμε "φόρα" άραγε ; Σαν να παίζει "αμπάριζα" το μυαλό.

NinaC είπε...

Έτσι ακριβώς, συμμαθητή.
Κι αυτή, η ρημάδα, η αίσθηση πως τα καλά είναι πίσω...

Θα μου περάσει, ε?

:)

NinaC είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αλεπού είπε...

@padrazo
Πολύ άλγος θα' λεγα. Κι αν πάρουμε φόρα, θα προχωρήσουμε ή θα σπάσουμε τα μούτρα μας άραγε;
@composition doll
Βλέπω ότι όλοι είμαστε χαρούμενοι και πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας. Γελιέμαι;

markos-the-gnostic είπε...

το μέλλον μπορεί να είναι πολύ πιο ωραιο. Απλά δεν το ξέρουμε

Χρήστος Φασούλας είπε...

H νοσταλγία είν' αυτή που μου έκανε το μυαλό κουρκούτι. Η νοσταλγία του χθες. Στην κυριολεξία! Καθότι χθες ήμουν σε μια απέραντη παραλία και σήμερα (ξανά) στο απέραντο χάος...

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

καλύτερα να τρώμε τα μούτρα μας παρά τη ψυχή μας.
υπάρχουν δύο είδη άλματος
το ένα είναι χωρίς φόρα . αρκεί να πετάξεις με δύναμη κατι προς τα πισω

Χαρτοπόντικας είπε...

Λοιπόν, έχω μιά πρόταση: ένα κοινό blog το nostalgic -anonymous. Θα συμμετάσχετε;;;

Кроткая είπε...

το ποντίκι είχε μια καλή ιδέα.

Νοσταλγία; Αλεπούδιους, είσαι πάνω από 15 χρονών; Νοσταλγείς το δημοτικό; σματς! :)

Кроткая είπε...

@Ντόλυ

Τι λές καλέ; Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα! (μόνο εγώ είμαι χαζοχαρούμενη εδώ μεσα;;)

Αλεπού είπε...

@markos -the -gnostic
Άλλωστε, σ' αυτό ελπίζουμε!
@christos fasoulas
Για αύριο τι προβλέπεται;
@padrazo
Δίκιο έχεις, αλλά μερικές φορές είναι αναπόφευκτο, το να φας την ψυχή σου εννοώ
@χαρτοπόντικας
Με λένε Αλεπού και είμαι καλά...
@Krotkaya
Ε ναι λοιπόν. Είμαι πάνω από 15. Είμαι 15 και μισό. :-)

NinaC είπε...

Μέσα για το N.A. θα σας πεθάνω!!!

Χρήστος Φασούλας είπε...

Αύριο; Μάλλον μεθαύριο, για την ακρίβεια. Ξανά απόδραση για τρεις μέρες, ξανά επιστροφή από βδομάδα. Τον Αύγουστο η απόδραση θα είναι μεγαλύτερης διάρκειας, αλλά κι αυτή, δυστυχώς, δε θα διαρκέσει για πάντα...

Кроткая είπε...

Μαθαίνουμε από έγκυρες πηγές πως διακοπεύετε και καλοπερνάτε! Ε, δε ζηλεύουμε! Οσονούπω κι εμείς!

Φιλια!

Ανώνυμος είπε...

Best regards from NY! »

Ανώνυμος είπε...

That's a great story. Waiting for more. » » »