Κυριακή, Ιουλίου 09, 2006

Τα ερωτικά του Σαίξπηρ

ΟΘΕΛΛΟΣ
Ω χαρά της ψυχής μου!
Αν ύστερα από κάθε τρικυμία
Είναι ν’ ακολουθεί τέτοια γαλήνη,
τότε ας φυσούν οι άνεμοι
ως να ξυπνήσουν το θάνατο! Η βάρκα μου
ας παλεύει όσο θέλει σκαρφαλώνοντας
του πελάου τα βουνά, ψηλά ως τον Όλυμπο,
και ας βυθίζεται πάλι
απ’ τα ύψη του ουρανού κάτω στον Άδη!
Αν είταν τώρα να πεθάνω, θα είτανε
για μένα τούτη η ώρα το στεφάνωμα
της ευτυχίας[…]
ΔΥΣΔΑΙΜΟΝΑ
[…] να αυξαίνουνε η αγάπη και η ευτυχία μας
μαζί με τις ημέρες μας!
ΟΘΕΛΛΟΣ
Αμήν, πανάγαθοι ουρανοί!
Δεν έχω λόγια να πω τη χαρά μου.
Μου πνίγει το λαιμό. Κι αυτό, κι αυτό
ας είναι η πιο βαριά παραφωνία
που θα ακουστεί ποτέ από τις καρδιές μας.

(Σαίξπηρ. Οθέλλος. Μετ.: Κ. Καρθαίος. Πράξη Β΄, Σκ.1)


ΡΩΜΑΙΟΣ
Θα φύγω δίχως μια μικρή αμοιβή να ‘χω από σένα;
ΙΟΥΛΙΕΤΑ
Και ποια αμοιβή μπορείς, απόψε, να’ χεις από μένα;
ΡΩΜΑΙΟΣ
Την αγάπη σου αντάλλαγμα δος μου για τη δική μου.
ΙΟΥΛΙΕΤΑ
Εγώ κιόλα στην έδωσα, προτού μου τη γυρέψεις
εσύ. Ωστόσο θα ήθελα να σου την πάρω πίσω!
ΡΩΜΑΙΟΣ
Να μου την πάρεις; Και γιατί γλυκιά μου αγαπημένη;
ΙΟΥΛΙΕΤΑ
Για να δειχτώ γενναιόδωρη και να στην ξαναδώσω!
Όμως ποθώ κάτι που το’ χω σε αφθονία.
Η απλοχεριά μου είναι πλατιά σα θάλασσα,
κι η αγάπη μου, βαθιά καθώς αυτή: κι όσο σου δίνω,
τόσο έχω περισσότερη. Γιατί κι οι δυο τους είναι
χωρίς σωσμό.

(Σαίξπηρ. Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Μετ.: Κ. Καρθαίος. Πράξη Β΄, Σκ.2)


ΔΟΥΚΑΣ
Αν του έρωτα τροφή’ ναι η μουσική, ε, πάιζετε,
Παραχορτάστε με, ώσπου απ’ την κατάχρησην
Ο πόθος ν’ αρρωστήσει κι έτσι να πεθάνει.
Πάλι το ίδιο! Σιγοπέθαινε στο τέλος.
Ω, χάιδεψε τα’ αυτί μου σαν αχός γλυκός
Που, πνέοντας πάνω από βραγιά με μενεξέδες
Κλέβει ευωδιά και δίνει.
[…]
έρωτα, τι ζωηρό, νεαρό δαιμόνιο είσαι,
που, μήτε νιώθωντας τη δύναμη σου, δέχεσαι,
καθώς η θάλασσα, ό, τι πέσει μέσα […]
τόσο η αγάπη είναι γεμάτη από παράξενα
που αυτή’ ναι πια το μόνο καθαυτό παράξενο

(Σαίξπηρ. Δωδεκάτη νύχτα. Μετ.: Β. Ρώτας. Πράξη Α΄, Σκ.1)


ΛΥΣΣΑΝΔΡΟΣ
[…] Θέλω να σου ειπώ, οι καρδιές μας τόσο
ζυμώθηκαν μαζί που μια μπορούν να γίνουν.
Τα δυο κορμιά μας μ’ έναν όρκο αλυσοδέθηκαν
κι είναι τα δυο μια πίστη. Και γι’ αυτό σου λέω,
τούτη η κρεββατοκάμαρη ας μου συχωρέσει
να γείρω πλάι σου, όπου η πίστη μ’ έχει δέσει.

(Σαίξπηρ. Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. Μετ.: Κ. Καρθαίος. Πράξη Β΄, Σκ.2)


ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ
Δες το φεγγάρι ολόφωτο πως λάμπει! Τέτοια νύχτα
όταν τα’ αγέρι τα δεντρά φιλούσε αγάλια αγάλια
Δίχως κανένα ψίθυρο να βγάζουν, τέτοια νύχτα
στης Τροίας λεν τον καστρότοιχο ανέβηκε ο Τρωίλος
και την ψυχή του στέναζε προς τα αντικρύ καλύβια
όπου έμενε του η Χρυσηίδα.

(Σαίξπηρ. Ο Έμπορος της Βενετίας. Μετ.: Αλεξ. Πάλλης. Πράξη Ε΄, Σκ.1)

10 σχόλια:

NinaC είπε...

Ωραιότατα!! Δεν μας έβαζες και κανένα από τα σονέτα του να έχουμε πλήρη εικόνα?

Χαρτοπόντικας είπε...

Μετά το ποστ για τη θεατρική ύβρι έρχεσαι να αποκαταστήσεις την ισορροπία νομίζω.

Και δεν μπορώ να αποφύγω κι ένα αντιδραδστικό σχόλιο. Τι καλά που ήξεραν να μιλάνε τότε για την κοινή μοίρα όλων, τον έρωτα, ενω στην μετά Μπουκόφσκι εποχή, το ζήτημα έχει αναχθεί στο 'τι σου κάνω μάνα μου"

Кроткая είπε...

Εκεί που είχα αποκτήσει ρομαντική διάθεση και χαμογελάκια χαζούλικα και μια χαρά...

διάβασα το σχόλιο του Γεροπόντικα από κάτω... και με γείωσε...

Ωχ, μωρέ Ποντίκι, τι γκρινιάρης που είσαι...

markos-the-gnostic είπε...

ο λόγος σε κάθε εποχή έχει τη δική του δύναμη και τα δικά του σημαίνοντα.
τα αισθήματα του έρωτα δεν μπορούν να εκλείψουν ούτε και να αλλάξουν ποτέ.
το πώς εκφράζονται αυτά τα αισθήματα ποικίλει από εποχή σε εποχή αλλά ας εστιάσουμε την προσοχή μας στα βλέμματα που συχνά διαμορφώνουν και αλλάζουν τις σημασίες...

Αλεπού είπε...

@ composition doll
Έπεται συνέχεια ειδικά αφιερωμένη...
@χαρτοπόντικας
σωστά, για λόγους ισορροπίας προπάντων!
@Krotkaya
Κράτα τα χαμογελάκια καιτη ροζ διάθεση
@markos
Προλαβαίνει κανείς να δει τον άλλο ουσιαστικά σήμερα;
@pazarioths
Μέσα έπεσες

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

αναπάντεχη ομορφιά

Mantalena Parianos είπε...

Ο Γνωστικιστής Μάρκος έγραψε "τα αισθήματα του έρωτα δεν μπορούν να εκλείψουν ούτε και να αλλάξουν ποτέ"
αλλά επειδή ισχύει και η επισήμανση του χαρτοπόντικα ("στην μετά Μπουκόφσκι εποχή, το ζήτημα έχει αναχθεί στο 'τι σου κάνω μάνα μου"), όσες - και όσοι από μας αντιμετωπίζουμε τον έρωτα , χμ, σαιξπηρικά, μάλλον ρομαντικές και ηλίθιες μας λένε...

Ελπίδα είπε...

Μια αλεπού βέρα καλλιτεχνική!

NinaC είπε...

Τς τς τς..... Άκου "μάνα μου" ο Παζαριώτης....

Ώρα είναι να σου πει και "τι σου κάνω"

:pppppppppppp

Χαρτοπόντικα ελπίζω να κατάλαβες πως αποτελείς κάκιστο παράδειγμα για τη νεολαία!!!

Αλεπού είπε...

@padrazo
:-)
@mantalena
... και μάλλον είμαστε. Αλλά πιστεύω ότι θα κυριαρχήσουμε όπως αποδεικνύει άλλωστε η διαχρονικότητα του Σαίξπηρ!
@elpida
Merci madame! θα σας επισκεφθώ σύντομα
@composition doll
Είδες ο διαφθορέας;;;