Τετάρτη, Ιουλίου 12, 2006

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Λοιπόν, το ομολογώ δημόσια. Διάβασα το «Σπίτι των πνευμάτων» 10 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση και ναι, ντρέπομαι που δεν το΄ χα κάνει νωρίτερα. Είχα δει παλιότερα την ταινία που βασίστηκε στο μυθιστόρημα της Αλιέντε και την περασμένη εβδομάδα επεδίωξα να την ξαναδώ, μια που ήταν φρέσκιες οι εντυπώσεις απ’ το βιβλίο. Και απογοητεύτηκα. Θύμωσα μάλιστα. Ξέρω ότι σχεδόν ποτέ οι ταινίες δεν είναι τόσο καλές όσο το πρωτότυπο τους βιβλίο. Παρόλα αυτά, θυμώνω όταν ο σεναριογράφος κι ο σκηνοθέτης έχουν στα χέρια τους τέτοιο υλικό και τέτοιους ηθοποιούς και δεν μπορούν να το αξιοποιήσουν. Αναγνωρίζω πως το μυθιστόρημα της Αλιέντε είναι τεράστιο και πως η ιστορία εκτείνεται σε μεγάλο βάθος χρόνου. Όμως, τη μαγεία αν είσαι μάγος, μπορείς να τη χαρίσεις και μ’ ένα μόνο πλάνο. Η Αλιέντε είναι μάγισσα, όπως μάγος είναι κι ο Μαρκές που σκέφτομαι ότι αν και ένα απ’ τα δικά του θαύματα, όπως το «Έρωτας στα χρόνια της χολέρας» είχε μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, τα αποτελέσματα θα ήταν εξίσου πεζά.

Αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο, η ταινία είναι ικανοποιητική. Στην πραγματικότητα όμως, δεν καταλαβαίνεις πουθενά γιατί ο τίτλος μιλάει για πνεύματα ή γιατί η κεντρική ηρωίδα η Κλάρα ήταν πράγματι τόσο ξεχωριστό πλάσμα. Πού είναι στην ταινία εκείνο το σπίτι που ήταν γεμάτο από ετερόκλητο κόσμο, από καναρίνια στα κλουβιά, λουλούδια στα βάζα, γάτες που έτρωγαν βασιλικά, φτωχούς που έβρισκαν θαλπωρή, μάγους, πνευματιστές, τσαρλατάνους, καλλιτέχνες; Κι ανάμεσα τους μοναδική βασίλισσα μα συγχρόνως τόσο ταπεινή, η Κλάρα. Η Κλάρα που πίστευε ότι ο κόσμος είναι ένα θεϊκό αστείο και είναι βλακεία να τον παίρνει κανείς στα σοβαρά αν Αυτός ο ίδιος δεν το έκανε.
Για να μην μιλήσω για την παραποίηση με τις ιστορίες της εγγονής και της κόρης, προφανώς για να μειώσει τη διάρκεια της ταινίας. Χωρίς λόγο βέβαια, γιατί σ’ ένα τέτοιο πληθωρικό βιβλίο, στο τέλος καταλαβαίνεις ότι η κάθε μια έστω και μικρή αναφορά σε κάτι, είχε το δικό της ξεχωριστό νόημα και αποτελούσε πτυχή της γενικής ιστορίας και του μηνύματος που ήθελε να περάσει η συγγραφέας.
Κλείνω με το γενικό ερώτημα του αν τελικά μας χρειάζεται εικόνα σ’ αυτά που οι προσλαμβάνουσες μας έχουν ήδη επεξεργαστεί και εικονογραφήσει.
Πώς άλλωστε να αποδώσει κανείς κινηματογραφικά τη μεγαλειώδη φράση
« […είχε κλίση για έναν μόνο έρωτα. Η δύναμη για κείνο το ακλόνητο αίσθημα την είχε σώσει από τη μετριότητα και τη θλίψη της μοίρας της […]».

13 σχόλια:

NinaC είπε...

Τελικά, τείνω να πιστέψω πως η φράση-κλισέ "μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις" είναι εντελώς αναληθής.

1000 λέξεις είναι 1000 λέξεις και καμμιά εικόνα δεν μπορεί να τις υποκαταστήσει.

Όσες ταινίες είδα που είχαν βασιστεί σε βιβλία τα οποία είχα ήδη διαβάσει, με απογοήτευσαν. Με εξαίρεση, ίσως, το "Κατά Ματθαίον" του Παζολίνι.

Χρήστος Φασούλας είπε...

Η διαφορά είναι ότι ένας εμπνευσμένος συγγραφέας μπορεί να φωτίσει μες στο μυαλό σου χίλιες εικόνες σε μία και μόνο σελίδα. Κι ένας σκηνοθέτης, όσο εμπνευσμένος κι αν είναι, να μην καταφέρει να μεταδώσει αυτήν την εικόνα ούτε σε ένα δισεκατομμύριο καρέ.
Κακά τα ψέματα. Το βιβλίο δύσκολα μεταφέρεται στην οθόνη. Πάντα θα σου μείνει μια απογοήτευση, μεγάλη η ή μικρή, αν διαβάσεις το βιβλίο και εν συνεχία δεις την ταινία. Γι' αυτό κι εγώ προτιμώ το αντίστροφο...

markos-the-gnostic είπε...

εγώ διαφωνώ με την αγαπητή CD.
μια εικόνα όσο 2000 λέξεις.
πραγματικά η δύναμη της εικόνας είναι απίστευτη, και για αυτό τελικά όλους τους λόγους, τις σκέψεις κλπ τις μετατρέπουμε εντός μας σε εικόνες
επίσης διαφωνώ και με την γράφουσα, γιατί ο κόσμος δεν έχει χρόνο να διαβάζει οπότε αν γυρίζεται μια καλή απόδοση ενός μυθιστορήματος, όπως αυτή (για μένα που δεν διάβασα το σχετικό βιβλίο) πλουτίζει τον βλέποντα την ταινία...
πχ το όνομα του ρόδου. Όντως αλλοίωσε το νόημα του βιβλίου στο τέλος, αλλά δεν έπαυε να είναι συγκλονιστική ταινία...
βέβαια μπαίνει και θέμα συγκατάθεησς και πνευματικών δικαιωμάτων του δημιουργού

Χρήστος Φασούλας είπε...

Καιη "Λάμψη" του Κιούπρικ ήταν συγκλονιστική ταινία. Ο Στίβεν Κινγκ, όμως, την απέρριψε μετά πολλών επαίνων, στην κυριολεξία. Είπε ότι ήταν ένα αριστούργημα, αλλά δεν είχε καμία σχέση με το βιβλίο του. Και αυτό ακριβώς θέλω να πω. Πολλές ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία ήταν καταπληκτικές. Ελάχιστες, ωστόσο, "σεβάστηκαν" το πνεύμα του βιβλίου.

Αλεπού είπε...

@composition doll
Νίνα, πόσο δίκιο έχεις!Φιλάκια
@christos fasoulas
ένας εμπνευσμένος συγγραφέας μπορεί να φωτίσει μες στο μυαλό σου χίλιες εικόνες σε μία και μόνο σελίδα.

Αυτό ακριβώς εννοώ!
@markos
Άλλο πράγμα η εικόνα στην οποία μετατρέπουμε ό, τι διαβάζουμε κι άλλο πράγμα η δύναμη ενός τρίτου, του σκηνοθέτη πχ να μας καθηλώσει με τη δική του εικόνα, η οποία θα πρέπει να είναι συμβατή μ' αυτήν που έχουμε ήδη δημιουργήσει. Κι επειδή αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο μια που απαιτεί καλή αισθητική, γνώση και μεγάλες δόσεις μαγείας, είναι σπάνιο φαινόμενο.

Кроткая είπε...

Η μόνη ταινλία βασισμένη σε βιβλίο που εκτίμησα ήταν το όνομα του Ρόδου. Το Σπίτι των Πνευματων, το εχω διαβάσει οκτώ φορες και δεν το χορταίνω και δεν υπάρχει περίπτωση να δω την ταινία, ακριβώς γιατί φανταζομαι εκ των προτερων αυτά που έγραψες στο ποστ σου.

Αλλο η δύναμη της εικόνας από μόνης της και εντελώς άλλο η μεταφορά των λέξεων σε εικόνες. Εκεί είναι το μυστικό.

Αλεπόύ, να διαβασεις και το Του έρωτα και της σκιάς -και να ΜΗΝ δεις την ταινία- και την Το επουράνιο σχέδιο -που γλίτωσε προς το παρόν και δεν έγινε ταινία. (και όλα τα άλλα της Αλλιέντε μέχρι την Πάουλα, μετά πήγε στο Αμέρικα και χάλασε...)

NinaC είπε...

Διαφωνώ με το Κρότκι. Το όνομα του ρόδου είναι ένα φιλοσοφικό, ουσιαστικά, βιβλίο.

Αυτό που είδαμε ήταν μια καλή μεν, αμιγώς "αστυνομική ταινία" δε.

Χαρτοπόντικας είπε...

Να πω κι εγω τη γνώμη μου: Προ αμνημονεύτων ετών θυμάμαι να έχω διαβάσει ότι το ραδιόφωνο είναι θερμό μέσο ενώ η τηλεόραση ψυχρό.
Πέρνω την αναλογία στον λόγο και την εικόνα και κρατάω τις θερμοκρασίες. Ο λόγος υποβάλει γιατί φτιάχνεις τις εικόνες μόνος και με μεγάλη ελευθερία.
Ο Αλέξης Πανσέληνος έχει γράψει ένα βιβλίο ονόματι "Μιά λέξη, χίλιες εικόνες". Αξίζει..
Όπως και το ποστ σου αλεπου

Ανώνυμος είπε...

Ωραια η τελευταια φραση,ωραιο και το βιβλιο της Αλιέντε.

Αλεπού είπε...

@Krotkaya-composition doll

Κορίτσια,μην τσακώνεστε. Ειρήνη

@Krotkaya

Thanks. θα ακολουθήσω τις συμβουλές σου

@χαρτοπόντικας
Μ' αρέσει που σ' αρέσει

@regina
Καλημέρα. Ευχαριστώ!

An-Lu είπε...

Όντως, σε σύγκριση με το ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ βιβλίο, η τάινία, δεν ήταν απλώς φτωχή, αλλά άκρως λειψή και μισερή...

Ανώνυμος είπε...

Very nice site!
Factory car stereo free gucci eyeglasses Cholesterol total auto radios 1990 pontiac bonneville parts wholesale car audio rockford fosgate power amplifiers

Ανώνυμος είπε...

Keep up the good work perfume adrienne vittadini perfumes Depakote and birth defects convertible beetle http://www.zyrtec-and-pregnancy.info/Allegra-causing-stomach-ache.html Spam blocker open proxy server Kids on antidepressants Beaded jacket top women's charity affiliate program Sears kitchen appliance Best cellular nextel phone History of surveillance equipment cruise health insurance large format plotter diet inexpensive meridia pills budget multitrip travel insurance