Πέμπτη, Ιουνίου 29, 2006

Πρόσκληση σε πάρτυ

Είσαστε όλοι καλεσμένοι απόψε. Σε μια πρωτότυπη γιορτή. Θα την έχω προετοιμάσει από καιρό, θ’ ανάψω όλα τα φώτα, θα ετοιμάσω τις πιο δημιουργικές τροφές που μας ζεσταίνουν την ψυχή. Τι θα λέγατε για το περίφημο black menu? Δεν πρόκειται για συμβολισμό. Κυριολεκτώ! Ναι, έτσι ακριβώς ένα μενού total black με μια εσάνς κόκκινου χρώματος. Θα τα φτιάξω όλα μόνη μου. Χωρίς τη βοήθεια ενός ψυχρού catering. Τι ξέρει αυτό άλλωστε απ’ αυτά που σας αρέσουν; Θα προετοιμάζομαι καιρό. Θα σκέφτομαι τι θα φορέσω και πώς θα έχω τα μαλλιά μου. Στο τέλος θα φροντίσω να είμαι πολύ κομψή, χωρίς ψεύτικα φτιασίδια, αλλά και χωρίς πολλές τολμηρότητες. Θα σας έχω καλέσει από καιρό και θ’ ανυπομονώ να σας δω να καταφτάνετε. Να δω πως είστε από κοντά, τι χρώμα μαλλιά και μάτια έχετε, πώς ντύνεστε, πώς μιλάτε, πώς γελάτε, πώς συμπεριφέρεστε. Θα προσέξω τα χέρια και τα χαμόγελα σας. Αυτά θα μιλήσουν για σας απόψε. Τα γραπτά σας άλλωστε έχουν μιλήσει ήδη. Εγώ θα είμαι η οικοδέσποινα. Θα έχω το γενικό πρόσταγμα αφού θα έρθετε στα λημέρια μου, αλλά δεν θα είμαι καθόλου καταπιεστική. Θα μπορείτε να εκφράζεστε όπως και όσο θέλετε. Θα είναι μεγάλη η γιορτή, με μουσικές χορευτικές και γέλια και τραγούδια. Θα επιθυμούσα μια θριαμβευτική είσοδο. Να είστε όλοι μαζεμένοι και να εμφανιστώ λαμπερή και απαστράπτουσα κατεβαίνοντας μια στριφογυριστή σκάλα. Σαν τις ταινίες. Μπα, όχι, ντρέπομαι λίγο. Καλύτερα να έχετε μαζευτεί, να είμαι κάπου κρυμμένη και να σας παρακολουθώ πριν εμφανιστώ. Να δω ποιοι είστε κι αν ταιριάζουμε. Και μετά να έρθω σχετικά αθόρυβα, σε χαμηλούς τόνους.
Αρχίσατε να φτάνετε σιγά- σιγά.
Να ορίστε, βλέπω τη Ντόλυ. Έγινε κιόλας ο αρχηγός της παρέας. Πληθωρική και γελαστή, αστράφτει με διαμάντια από πάνω ως κάτω, καπνίζει συνέχεια και μιλάει με όλους. Ένα γνήσιο party animal! Πως τα κατάφερε κι ενώ δεν ήξερε κανέναν τους γνώρισε ξαφνικά όλους; Τους τράβηξε κοντά της όπως τα λουλούδια τις μέλισσες. Τους υπνώτισε θαρρείς και τους έκανε να μην μπορούν χωρίς αυτήν. Α, να κι ο κατ’ όνομα συμμαθητής της padrazo. Στέκεται σκεφτικός σε μια γωνία και καπνίζει. Είναι κάπως μελαγχολικός τον τελευταίο καιρό. Συλλογίζεται τις κόρες του που μεγαλώνουν. Μεγαλώνει κι ο ίδιος. Αναπόφευκτο. Αλλά μόνος; Ο άλλος, ο κατ’ ουσίαν συμμαθητής της, Χαρτοπόντικας έφτασε κι αυτός. Αποφεύγει τις πολλές συναναστροφές και τα πηγαδάκια. Ευγενικός βέβαια, είπε ένα γεια σε όλους, έριξε μια αυστηρή ματιά στη Ντόλυ του τύπου μην τολμήσεις να βγεις στα μικρόφωνα και να πεις ότι είμαι εδώ και πήγε αμέσως να ψάξει τη βιβλιοθήκη μου. Το κάνει διακριτικά, ενώ συγχρόνως ρίχνει φευγαλέες ματιές να δει αν τον κοιτάζουν. Α, να βρήκε κάτι που του αρέσει. Το βάζει στην άκρη. Να θυμηθεί να μου το ζητήσει μετά. Θα του το δώσω. Λέω να του το χαρίσω μάλιστα. Αφού του αρέσει τόσο, ας το κρατήσει δικό του. Α, να κι ο Μάρκος. Είναι κάπως αμήχανος. Θέλει να χαιρετήσει αλλά διστάζει. Κάθε που τον κοιτάνε, στρέφει το κεφάλι αλλού. Βρήκε κανά δυο κι άρχισε να τους μιλάει για υπαρξιακά ζητήματα. Θαυμάζει το άφθονο γαλλικό κρασί πορφυρού χρώματος που ρέει άφθονο αλλά στο τέλος παίρνει μια μπυρίτσα και κατευθύνεται προς τη βεράντα. «Μακάρι να ήμουν ιππότης» σκέφτεται κι εκστασιασμένος κατεβάζει μια γενναία γουλιά απ’ το ποτό του. Α, να και μια πολύ εκλεπτυσμένη ύπαρξη με κινητό στο χέρι. Φωτογραφίζει διακριτικά ό, τι της κάνει εντύπωση. Τώρα βγάζει το καραβάκι μου. Θα γράψει αύριο ότι θέλει να το πάρει και ν’ ανοιχτεί στο πέλαγος με άγνωστο προορισμό. Νιώθει λέει μοναξιά. Μα, μοναξιά με τόσο κόσμο; Ήρθε κι η Μιραντολίνα με επαναστατικά πανώ και διακηρύξεις και μας έφερε τον αυτοκράτορα. Μα δεν τον είχε στείλει διακοπές για το καλοκαίρι; Έχουμε και εκπλήξεις. Μόλις μας κατέφτασε η Λεμονίτα απ’ τη Βόρειο Ελλάδα. Μα τι δροσιστική που είναι, σαν παγωμένη λεμονάδα που σε δροσίζει μέσα στο καλοκαίρι! Αλλά και η ομογένεια μας τιμάει. Ναύλωσε ειδικό σκάφος η Krotkaya κι έφτασε από Βρυξέλλες. Είχε υποσχεθεί πως δεν θα έχανε το πάρτυ για τίποτα στον κόσμο. Αυτό το κορίτσι τελικά είναι ικανό για όλα. Φοράει φουστάνι σε χρώμα λάιμ. Αμάν πια μανία μ’ αυτό το αχνοπράσινο. Φέρνει δώρο ένα τεράστιο παγωτό Haagen Dazs. Κι ο Σωκράτης απ’ τη Γερμανία ήρθε και φέρνει δώρο τα ποιήματα του τις Σημύδες. Αλλά κι ο Δύων Ανατέλλων απ’ τη γοητευτική Κύπρο. Αυτός μάλιστα θα επιμεληθεί και του μουσικού προγράμματος. Μα για στάσου, κάποιος μοιράζει λουλούδια στις κυρίες της βραδιάς. Μα ναι, ποιος άλλος απ’ το Σταύρο. Ελπίζω να έφερε κίτρινα τριαντάφυλλα για την οικοδέσποινα. Είναι τ’ αγαπημένα μου. Α, έπιασα κι αυτόν που κοιτάζει τα φαγητά και κάτι σημειώνει. Σίγουρα ψάχνει να βρει τα υλικά της συνταγής. Κάτι του λείπει καθώς δοκιμάζει. Θα με ξεμοναχιάσει μετά να του αποκαλύψω τα μυστικά της κουζίνας μου. Ελπίζω να γράψει πόσο εύγεστα ήταν όλα. Μα ποια είναι αυτή με το μαντήλι και τα σκούρα γυαλιά; Ποια άλλη, η Γιουτζίν που έφερε μαζί της και τη δεσποινίδα Περαβρεχοπούλου. Και η Ρεγκίνα είναι εδώ. Κάποιους πλανεύει με αποπλάνηση. Φωνές ακούγονται απέξω. Η Μανταλένα φτάνει. Ελπίζω να νιώσει άνετα εδώ. Μην μας περάσει για συμμορία, νομίσει ότι την κατασκοπεύουμε κι εξαφανιστεί. Κάποια μυστηριώδης ύπαρξη μπαίνει. Πλησιάζει κανά δυο και τους απευθύνεται σε τέλειο ποιητικό μέτρο. Ένας μόνο της απαντάει στο ίδιο στυλ. Να, μόλις μπήκε κι η Ελληνίδα που απαγγέλλει ποιήματα. Γράφει, γράφει κι όλα σε άσπρο και μαύρο. Έτσι είναι τα κέφια της λέει τώρα τελευταία. Μα για να της ρίξουμε λίγη χρυσόσκονη να δούμε αν θα της κάνει καλό. Θα ‘ ρθουν κι άλλοι, πολλοί. Τους κάλεσε η Ντόλυ. Μια προσταγή έδωσε απ’ το κινητό της και υπάκουσαν αμέσως. Αν μπορούσαν ας έκαναν κι αλλιώς. Κατσόβρακος, Ψιλικατζού, Αμελί, Ιφιμέδεια. Αλόμπαρ, Χνούδι και τόσοι άλλοι. Μέχρι και γοργόνες φτάνουν. Να την η Ελένη. «Έκλεισα για λίγο τη γοργονοταβέρνα κι ήρθα» λέει κι ένα ροζ αρκούδι κρέμεται απ’ το χέρι της κόντρα στα τελευταία γραφόμενα της.
Η μουσική άρχισε. Τα ποτά πάνε κι έρχονται. Όλοι δείχνουν πως τελικά περνούν θαυμάσια. Να μην παινέψω τον οίκο μου; Είδατε; Λέω οίκος κι όχι σπίτι μου έτσι για να αποτίσω φόρο τιμής στην προσφάτως πολυπαινεμένη καθαρεύουσα.
Παίζουν το τραγούδι μου. You are just too good to be true
Can’t take my eyes of you.
You’ ve been like heaven to touch
Oh I wanna hold you so much

Θέλω να χορέψω. Φτάνει πια η κλειδαρότρυπα. Λικνίζομαι με ελαφριά συστολή και κατεβαίνω. «Θέλεις να χορέψεις μαζί μου»;

12 σχόλια:

Кроткая είπε...

Θέλω, θέλω!!Αλεπουδάκι εισαι απίστευτη! Ποσους εχεις ηδη συναντησει; Τι διεισδυτικη ματια!

Ποτε θα τα πουμε, αλεπουδακι; Θα σου φερω και πραλινες!! :)

NinaC είπε...

Αλεπουδάκι, δίκιο έχει η αποπάνω μου! Οπωσδήποτε να τα πούμε..

(όσο για τις πραλίνες don't hold your breath......)

Mantalena Parianos είπε...

ΑΛΕΠΟΥ>>

"Η Μανταλένα Ελπίζω να νιώσει άνετα εδώ. Μην μας περάσει για συμμορία, νομίσει ότι την κατασκοπεύουμε κι εξαφανιστεί"

Η Μανταλένα δεν πάει σε πάρτυ (σνιφ) πια γιατί φοβάται.
http://www.parianos1.blogspot.com/

Кроткая είπε...

με κακολογουν Αλεπουδακι! Θα φερω πραλινες, το υποσχομαι. Αυτο που δεν υποσχομαι ειναι να αλλαξω το lime! Αλλα δεν το βαζω και πανω μου, χεχεχε!!!

Αλεπού είπε...

Krotkaya,
κι εγώ θέλω, θέλω, θέλω
και θέλω και τις πραλίνες

ΥΓ: Να δοκιμάσουμε και Haaagen Dazs, το καινούργιο με τη σαμπάνια. Θα δώσουμε και στη dolly απ' αυτό - έτσι θα την ρίξουμε και θα κρατήσω τις πραλίνες μόνο για μένα...

dolly,

σου υπόσχομαι να σου δώσω τις μισές ή και τα 2/3. Παζάρια θα κάνουμε τώρα;

ΥΓ: Μην διαβάσεις τι έγραψα στην Krotkaya. Άκρως εμπιστευτικόν κι απόρρητον!!!!!!

mantalena,

κρίμα!και θα είμαστε μια ωραία παρέα θα είμαστε

Кроткая είπε...

χαχαχα!!!
έκλεισε η συμφωνία, Αλεπούδιους!! :)

Χαρτοπόντικας είπε...

Πάρτυ δεν γίνεται χωρίς τον Χαρτοπόντικα (λέμε τώρα). Και σιγά μην τρώτε μόνες τις λιχουδιές...
Σαν αληθινός ιππότης θα θυσιαστώ!
Αλεπού η φράση: "Φτάνει πια η κλειδαρότρυπα" είναι όλα τα λεφτά!
Εγώ θα την παραλάξω σε φτάνει πια η ποντικότρυπα, βέβαια, αλλά επί της ουσίας no change!

Ιφιμέδεια είπε...

Σας ευχαριστώ που με περιλαμβάνετε στην παρέα!
Τι να φέρω για το πάρτυ;
Μμμμ μάλλον το ποτό των Θεών...

Αλεπού είπε...

Χαρτοποντικάκι,

Ως ρομαντικά κορίτσια, τιμή μας να μοιραστούμε τις λιχουδιές μας μ' έναν ιππότη!

Ιφιμέδεια,

Μα ναι, αυτό θα πιούμε, τι άλλο;
Welcome

Ανώνυμος είπε...

Οντως διεισδυτικη ματιά!
Καπως ετσι θα γινοταν λες;

markos-the-gnostic είπε...

εγώ λέω να το πραγματοποιήσουμε.
ίσως κατά τη διάρκεια του ν ανακαλύψουμε και το νόημα της ζωής...

Mirandolina είπε...

Δουλευω, δουλευω, δουλευω και μόλις τώρα πήρα χαμπάρι την γλυκύτατη πρόσκληση. Ευχαριστω και να σαι καλά!