Σχόλιο...

Η καθημερινότητα είναι κουραστική, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η επικαιρότητα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σου προκαλεί είτε αποστροφή, είτε σε γεμίζει απελπισία.
Μετά την απέχθεια λοιπόν που μου έχουν προκαλέσει η γνωστή ιστορία με το περιβόητο DVD, το θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, οι αμερικανικές εκλογές, ο παπάς που προτρέπει το κυπριακό ποίμνιο του τι να ψηφίσει και μύρια άλλα, κοιτώ περιφρονητικά το γελοίο θέαμα του αμερικανού προέδρου που στην επίσκεψη του στη Λιβερία, χόρεψε παραδοσιακό αφρικανικό χορό γελώντας σαν να είναι όλος ο κόσμος ροζ, αγγελικά πλασμένος και στέκομαι με σεβασμό στο άψυχο κορμί του άτυχου γερμανού που τον έλιωσε ο σημερινός εκτροχιασμός του τραίνου στον Πειραιά. Ήταν- βλέπετε- άστεγος και κοιμόταν πίσω απ' τη μάντρα που γκρέμισε ο συρμός.
Αυτή η ζωή σε κάποιους χαμογελά και σε άλλους δείχνει πάντα ένα πολύ σκληρό πρόσωπο.
Κι επειδή τα δελτία και οι εφημερίδες θα τον αναφέρουν σαν μια απλή συνέπεια του εκτροχιασμού που θα μπορούσε να έχει και χειρότερη έκβαση, εγώ αποφασίζω σήμερα να του αφιερώσω αυτές τις λίγες γραμμές.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει!