Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007

Οι περιπέτειες μιας ατζέντας…

Σε μερικά πράγματα είμαι πολύ παλιομοδίτισσα, old-fashioned girl που λέμε και αγγλιστί. Έχω ας πούμε μια συνήθεια εδώ και χρόνια. Κρατάω ατζέντα. Εντάξει, δεν είναι και τόσο φοβερό ίσως. Στην προ κινητών εποχή μάλιστα, σχεδόν ήταν must. Εγώ όμως, σε πείσμα της μόδας και της τεχνολογίας, ακόμα και στα έτη ΜΚ (μετά κινητών) εξακολουθώ να την τηρώ ευλαβικά.
Όταν ήμουνα 18 χρονών, ήταν πολύ στη μόδα το organizer ή filofax. Κάθε γυναίκα που σεβόταν τον εαυτό της είχε οπωσδήποτε ένα. Αν ήταν δε και μεγάλο, ακόμα καλύτερα. Προσέδιδε prestige στη σοφιστικέ εικόνα της. Τα χρώμα που θεωρείτο must μάλιστα, ήταν ένα βαθύ κόκκινο, πέρα των κλασσικών μαύρων και καφέ. Στα περιοδικά της εποχής, όλα τα μοντέλα φωτογραφίζονταν με concept επιτυχημένης εργαζόμενης, ταγέρ και το filofax ανά χείρας.
Είχα αποκτήσει λοιπόν κι εγώ ένα filofax αν και δν εργαζόμουνα ακόμη τότε και ονειρευόμουνα να είμαι τόσο απασχολημένη - busy αγγλιστί- εκεί γύρω στη χρυσή εποχή των 30 μου που να ξεχειλίζει από σημειώσεις και χαρτάκια.
Εντελώς off the record, να σας εξομολογηθώ ότι τώρα που διανύω αυτό που κάποτε φάνταζε- άγνωστο γιατί- ως χρυσή εποχή, δεν θέλω καθόλου να είμαι busy και δεν θέλω σημειώσεις και χαρτάκια να κρέμονται από πουθενά και ονειρεύομαι απεριόριστο ελέυθερο χρόνο για να κάθομαι και να κοιτάω απλώς το ταβάνι…
Οι εποχές λοιπόν πέρασαν και ήρθαν οι υπολογιστές, τα laptops τα palmtops και τα κινητά και όλα αυτά που περιέγραψα πριν ανήκουν σε ιστορία επιστημονικής φαντασίας του παρελθόντος.
Η ατζέντα όμως παρέμεινε σε πείσμα όλων των αλλαγών. Κάθε χρόνο αγόραζα μία και κάθε φορά εκεί γύρω στις αρχές του Γενάρη, μετέφερα τα δεδομένα της περυσινής στην καινούργια. Η ατζέντα χρησίμευε και σαν προσωπικό ημερολογιάκι. Σημείωνα ραντεβού, ό, τι θεωρούσα σημαντικό και στον τηλεφωνικό κατάλογο τα τηλέφωνα. Εννοείται ότι παρόλο που τα περισσότερα τα είχα περασμένα και στο κινητό, τα ήθελα και γραπτώς στην ατζέντα. Επιπλέον, υπήρχαν κι ένα σωρό τηλέφωνα πρώτης ανάγκης που δεν τα είχα στο κινητό, όπως θεάτρων, μουσείων, ηλεκτρολόγων, υδραυλικών, κομμωτηρίων κτλ.
Για φέτος, αυτή τη δουλειά την έκανα χθες. Και διαπίστωσα ότι πρώτη φορά μετά από χρόνια, το ογκώδες filofax της μετεφηβείας μου και η μακρόστενη ορθογώνια ατζέντα που κυριάρχησε τα επόμενα χρόνια και μέχρι πρότινος, αντικαταστάθηκε από μια μικρούλα. Φέτος συνειδητά αγόρασα μια μικρή μαύρη τετράγωνη για να μην πιάνει πολύ χώρο στην τσάντα μου. Και καθώς αντέγραφα τα τηλέφωνα (παλιά μου τέχνη κόσκινο), διαπίστωσα ότι κάθε χρόνο μεταφέρω όλο και λιγότερα στον επόμενο. Από την περυσινή, κάποιοι δεν ζούνε πια, κάποιοι δεν είναι τόσο φίλοι πια, κάποιοι δεν έχουν καν τον τυχαίο λόγο ύπαρξης που είχαν εκεί άλλοτε και κάποιοι ελάχιστοι παρέμειναν – εκτός των αγαπημένων και των φίλων βέβαια που τα τηλέφωνα τους τα ξέρω κι από μνήμης- για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.
Και μ’ έπιασε μια μελαγχολία καθώς σκέφτηκα τις αλλαγές που επέφερε και επέβαλλε το πέρασμα του χρόνου οριστικά και αμετάκλητα…

19 σχόλια:

AVRA είπε...

καλημερα!

ειχα την ιδια συνηθεια για χρονια μεχρι που ο καλος μου, μου δωρισε ενα palm.Δυστυχως ετσι και αλλιως ειτε με τη χειρογραφη ατζετα ειτε με το palm,με πιανει ενιοτε η ιδια μελαγχολια.Πως μικραινουν ετσι οι λιστες βρε παιδι μου?

fish eye είπε...

..ειναι λυπηρο..καθε χρονο το ιδιο..
ομως καποιες φορες προσθετουμε καινουργια τηλεφωνα στη λιστα..κι αυτο ειναι υπεροχο..

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Για φετος να διαλεξεις μια ατζέντα
χρωματιστή, ματζέντα.
καλημέρα :)

An-Lu είπε...

Μην μελαγχολείς...έτσι είναι η ζωή...

Αλεπού είπε...

@avra
Απ' την άλλη μεριά βέβαια, καλύτερα η ζυγαριά να κλίνει υπέρ της ποιότητας κι όχι της ποσότητας
@με το φεγγάρι αγκαλιά
Α, ναι σ' αυτό συμφωνώ αν και θα υπάρχουν πάντα κάποιες σταθερές αξίες.
@v
Καλώς μας ήρθες. Καλησπέρα :)
@an-lu
Δεν μελαγχολώ, απλώς έγραψα ρεαλιστικά αυτό που συμβαίνει. ;)

Кроткая είπε...

θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ ΟΛΟΚΛΗΡΟ. Ακριβώς ίδιες συνήθειες, ακριβώς ίδια συναισθήματα!

μόνο που φέτος έχω μια μεγαλούτσικη ατζέντα, χρώματος λιλά -σε πεισμα των καιρών!!!! :)

o kairos είπε...

Με φωναξε κανεις;

allmylife είπε...

από το φθινόπωρο, που σε διαβάζω, το πιό όμορφό σου κείμενο Αλεπού...

Αλεπού είπε...

@Krotkaya
το' ξερα εγώ ότι είσαι αδερφή-ψυχή :))
@ o kairos
Μα και να μην σε φώναζε, θα ερχόσουν έτσι κι αλλιώς, σωστά ;)
@allmylife
Σ'ευχαριστώ πολύ. Άρα άξιζε να περιμένεις τόσους μήνες ε;

Ανώνυμος είπε...

"Εντελώς off the record (...)"

Πού;
Στο Internet;
Μπουχαχαχαχαχα :^)

(ναι, νόμιζες θα έμενα εντός θέματος, πφφφφφφφτττ, αυτά είναι για τους Βέλγους!)

Υπάρχει και η άλλη όψη: πόσο μετράνε αυτοί που μεταφέρεις το τηλέφωνό τους κάθε χρόνο, πόσο πιο ουσιαστικές είναι οι σχέσεις που διατηρούνται, πόσο τυχερή είσαι (είμαστε) που δεν γίναμε ένα διαγραφέν entry στην ατζέντα κάποιου άλλου...

...και πώς (ευτυχώς) δεν σου ήρθε να πάρεις κι εσύ λιλά ατζέντα!

Καλημέρες!

Αλεπού είπε...

Εγώ είμαι παλιοσυντηρίκλα και ως εκ τούτου, το λιλά δεν έχει θέση ούτε στην ντουλάπα μου, ούτε στην τσάντα μου. Αντιθέτως, μου αρέσει πολύ το κόκκινο ;)

Αλεπού είπε...

Στον mpampaki απευθύνεται το προηγούμενο.

allmylife είπε...

αλεπού,
δεν περίμενα, διάβαζα :)

Μπαμπάκη
(παλιοβατόμουρο)

τι το μεμπτόν έχει μία Λιλά ατζέντα;;;
ε;

Ανώνυμος είπε...

"τι το μεμπτόν έχει μία Λιλά ατζέντα;;;"

Το χρώμα της.

μπουχαχαχαχα

o kairos είπε...

Οπωσδηποτε θα ερχομουν.Εχουμε μια οικογενειακη σχεση μεταξυ μας.Η μανα μου,στα τελη του '30 ειχε μια αλεπου στο σπιτι στη Σπαρτη,τη Μπιζου,η οποια κοιμοταν στην κρεββατοκαμαρα παρακαλω,ενος διωροφου νεοκλασσικου.Αλλα,η οικογενεια εχει μια ειδικη σχεση με τα ζωα γενικοτερα.Το βλεπειςε και απο το προτελευταιο δημιουργημα της.

ο μικρός πρίγκιπας είπε...

Δεν υπάρχει λόγος για μελαγχολία, ό,τι δεν αλλάζει παρακμάζει!!!προφανώς δεν αρέσκεαι στο να κουβαλάς πια πολύ ...βάρος...!

Αλεπού είπε...

@allmylife
:))
@mpampakis
Merci infiniment! Μ' αυτά και με τ' άλλα συμβάλλεις τα μέγιστα στην αύξηση των σχολίων μου!
@o kairos
Πολύ την εκτίμησα τη μητέρα μετά απ' αυτό. Από τούδε και στο εξής το άλλο μου όνομα θα είναι Μπιζού!
@ο μικροσ πρίγκιπασ
Bingo! Από δω και πέρα light!!!

markos-the-gnostic είπε...

αλώπηξ πολύ ωραίο αυτό το συνονθύλευμα ειδών πρώτης ανάγκης "θεάτρων, μουσείων, ηλεκτρολόγων, υδραυλικών, κομμωτηρίων κτλ."
τέχνη και καθημερινότητα συμπλεγμένα - μια καλή παράσταση είναι τόσο αναγκαία όσο μια ξανθιά τούφα μαλλιού προσεκτικά επεξεργασμένη ή γαλαζοπράσινα νύχια και τόσο αναγκαία ένα καζανάκι που δε στάζει

NinaC είπε...

Τις ατζέντες, ως τηλεφωνικό κατάλογο, τις έχω καταργήσει πο πολλού, έχω όλους τους αριθμούς τηλεφώνου στο κινητό μου. Όμως, κάθε χρόνο, αγοράζω την ατζέντα του moleskine, για τις δουλειές, τα rendez-vous και τις όποιες σκόρπιες σκέψεις.

Σμουτς