Πρωτοχρονιάτικο και εορταστικό!

Καταρχήν, καλώς σας βρίσκω, όσους τελικά θα βρω, γιατί μετά από τόση απουσία, δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος. Μου χρειαζόταν το διάλειμμα για να φορτίσω τις μπαταρίες μου. Πάντα, κάπου εκεί, στα μέσα του Δεκέμβρη, νιώθω μια έντονη κούραση. Είναι η δουλειά, είναι η αναμονή για το επιβεβλημμένο των Χριστουγέννων, τουλάχιστον όπως πλασάρεται τα τελευταία χρόνια, η ανάγκη για αλλαγές, η διάθεση για ξεκούραση και χρόνο με τα αγαπημένα πρόσωπα.

Το 2006 έκλεισε με τη ζυγαριά να κλείνει προς τα θετικά, σε αντίθεση με άλλες χρονιές.

Τους βαριέμαι τους απολογισμούς και τις σημειώσεις για το τι θα ήθελα να κάνω τον καινούργιο χρόνο. Τελικά, δεν έχει και τόση σημασία, γιατί η ζωή φτιάχνει συνήθως πιο πρωτότυπα σενάρια.

Για μένα, κάθε καινούργια χρονιά, συμπίπτει σχεδόν με το ότι μεγαλώνω κατά ένα χρόνο κι αυτό ακόμα μου είναι ευχάριστο. Προς το παρόν, μπορώ να κοιτάζομαι ακόμα στον καθρέφτη και να με πιάνει μια παρόρμηση να κάνω τις ίδιες τρέλλες που έκανα στην εφηβεία μου και που κάνουν άλλωστε κι όλοι οι έφηβοι.

Είναι φαίνεται αυτό που λένε ότι μέσα μας παραμένουμε πάντα παιδιά. Εξαιρούνται βέβαια κάποιοι ελάχιστοι που γεννήθηκαν ήδη γέροι. Ευτυχώς, δεν έχω γνωρίσει τέτοιους.

Αν δεν το καταλάβατε ακόμα, το σημερινό ποστ μου το αφιερώνω. Είναι καινούργιο, είναι πρωτοχρονιάτικο (με 5 μέρες καθυστέρηση) και είναι και γενέθλιο!