Nojoud Ali: Μια δεκάχρονη διαζευγμένη!

Η Nojoud Ali είναι ένα κορίτσι 10πλην, 10 συν. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρει την ακριβή χρονολογία της γέννησης της. Στο χωριό που γεννήθηκε, στο Khardji της Υεμένης, δεν υπάρχουν ληξιαρχεία και τα παιδιά δεν δηλώνονται πουθενά. Η μητέρα της, θυμάται αμυδρά τις χρονιές ή τους μήνες που γέννησε τα 11 παιδιά της, σύμφωνα με τις εναλλαγές των εποχών, τις μετακομίσεις της οικογένειας, τους γάμους των συγγενών…

Η Nojoud κατέχει σήμερα δύο παγκόσμια ρεκόρ. Είναι η πιο νέα διαζευγμένη στον κόσμο και το μοναδικό παιδί που βραβεύτηκε ως «Γυναίκα της χρονιάς», τον Νοέμβριο του 2008 στη Νέα Υόρκη. Η μικρή Nojoud παρέλαβε το βραβείο της ανάμεσα σε άλλες διασημότητες, όπως τις Nicole Kidman, Condoleezza Rice, Hillary Clinton…

Πριν από έναν χρόνο, τον Απρίλιο του 2008, η Nojoud αντί να πάει στον φούρνο και ν’ αγοράσει ψωμί, ανέβηκε στο λεωφορείο και πήγε στο δικαστήριο. Απαίτησε να δει έναν δικαστή οπωσδήποτε και τελικά, μετά από ώρες αναμονής στάθηκε ενώπιον ενός- ευτυχώς μετριοπαθούς δικαστή-και προς μεγάλη του έκπληξη ζήτησε διαζύγιο!

Η Nojoud βρέθηκε παντρεμένη ύστερα από συμφωνία που έκανε ο πατέρας της μ’ έναν 30χρονο συγχωριανό. Στην Υεμένη, αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο. Υποτίθεται ότι ισχύει ο νόμος των 15 ετών ως ηλικία που μπορεί να παντρευτεί ένα κορίτσι, αλλά συμβαίνουν παρατυπίες. Οι γονείς αναγκάζονται να παντρέψουν τα κορίτσια τους ακόμα και σε τρυφερές ηλικίες προκειμένου να μειώσουν τα στόματα που έχουν να θρέψουν.
Η θρησκεία εξάλλου συνηγορεί μ’ αυτό το κοσμικό έθιμο αφού ο προφήτης Μωάμεθ παντρεύτηκε την 9 χρονη Aisha, όπως αναφέρεται στο Κοράνι κι αυτό είναι ένδειξη ενός ευτυχισμένου γάμου!!!Ο πατέρας της Nojoud κάνει συμφωνία με τον μελλοντικό του γαμπρό να μην αγγίξει τη Nojoud μέχρι να περάσει ένας χρόνος από την πρώτη έμμηνο ρύση της.
Εκείνος φυσικά δεν το σέβεται, όπως άλλωστε και η πλειονότητα των ανδρών σε γάμους με ανήλικα κορίτσια.
Η Nojoud παντρεύεται εν μια νυκτί, εγκαταλείπει το σχολείο της και υποχρεώνεται στη μαύρη ενδυμασία που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια της, αφού ως παντρεμένη γυναίκα(sic) δεν επιτρέπεται ν’ αφήσει να δει άλλος άντρας πλην του νόμιμου συζύγου το πρόσωπό της. Υποχρεώνεται ν’ αφήσει την οικογένεια και το σπίτι της, να στερηθεί τις χαρές της παιδικής ηλικίας της – που άλλωστε λίγο γνώρισε ζώντας στη φτώχεια – και ν’ ακολουθήσει έναν άγνωστο στο σπίτι του στο χωριό.

Η πρώτη νύχτα του γάμου είναι οδυνηρή. Όχι μόνο κακοποιείται σεξουαλικά αλλά αυτό γίνεται κάθε βράδυ και συνοδεύεται από ξύλο αφού η μικρή επιμένει ν’ αντιστέκεται. Ο σύζυγος μάλιστα ενθαρρύνεται από τη μητέρα του που βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο και δεν δείχνει ίχνος συμπόνιας στο παιδί, να συνεχίσει να τη χτυπάει για να τη συμμορφώσει!!!
Τις υπόλοιπες ώρες της μέρας, η Nojoud εκτελεί χρέη υπηρέτριας, αφού συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού και στη φροντίδα των ζώων.

Αυτό το πλασματάκι πάντως είναι προικισμένο με θέληση και αποφασιστικότητα κι ενώ όλοι γύρω της την συμβουλεύουν να σωπάσει και να υπακούσει τον άντρα της, όπως όλες οι άλλες γυναίκες, εκείνη αποφασίζει να διεκδικήσει την ελευθερία της και να στρώσει το έδαφος για δικαιοσύνη απέναντι και στα άλλα κορίτσια – θύματα.

Η Nojoud σήμερα ονειρεύεται να τελειώσει το σχολείο και να γίνει δικηγόρος. Συνεχίζει να μένει με τους γονείς της μην έχοντας άλλη επιλογή κι ελπίζει σε ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο
Εξακολουθούν να την στηρίζουν η Shada Nasser, η μαχητική δικηγόρος που ανέλαβε την υπόθεση του διαζυγίου της, ο δημοσιογράφος Hamed Thabet από τους Yemen Times, πλήθος γυναικείων και ανθρωπιστικών οργανώσεων και η δημοσιογράφος Delphine Minoui, μια γυναίκα ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένη στα ζητήματα της γυναικείας καταπίεσης στις ισλαμικές χώρες. Η Delphine Minoui ανέλαβε να γράψει το βιβλίο: « Moi Nojoud, 10 ans, divorcee», μια συγκλονιστική μαρτυρία που σου σπαράζει την καρδιά, σε θυμώνει και σε πληροφορεί για τις αγριότητες που υφίσταται ο γυναικείος πληθυσμός σε κάποιες γωνιές του πλανήτη.
Τα έσοδα απ’ τις πωλήσεις του βιβλίου θα χρηματοδοτήσουν τις μελλοντικές σπουδές της Nojoud.Η μικρή Nojoud είναι ευτυχισμένη που συνεχίζει το σχολείο. Ζητάει μαρκαδόρους απ’ όσους την επισκέπτονται κι επαναλαμβάνει πάντα την ίδια ζωγραφιά, ένα πολύχρωμο κτίριο που μοιάζει με σπίτι. «Είναι το σπίτι της ευτυχίας», εξομολογείται, «εκεί που τα μικρά κορίτσια είναι ευτυχισμένα».