Οι αποχαιρετισμοί είναι άχαρο πράγμα. Φέρνουν τους ανθρώπους σε αμηχανία. Σε αντίθεση με τους ερχομούς και τα καλοσωρίσματα.
Οι αποχαιρετισμοί απ' τα εγκόσμια είναι άγριοι. Δεν ξέρεις πώς να τους παλέψεις και γίνεσαι σκληρός, ευερέθιστος, ανυπόμονος. Δεν σ' έχει προετοιμάσει κανείς...
Θέλουν την ίδια στοργή οι γέροντες με τα νεογέννητα. Και την ίδια αγάπη. Να φεύγει με χάδι ο άνθρωπος, όπως όταν έρχεται. Να γίνεται έτσι το ταξείδι λιγότερο οδυνηρό...
Να κλείνει ο κύκλος ομαλά, να επιστρέφουμε στο άχρονο που είμασταν και πριν έρθουμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
ήμασταν λες; μακάρι. γιατί τότε θα είμαστε κιόλας...
?!?!?!?!
Είναι δύσκολο να αποχαιρετάς αγαπημένο πρόσωπο. Οδυνηρό για μας το ταξίδι τους, γι αυτούς όμως ανάπαυση.
Θέλουν και οι δυο περιπτώσεις μεγάλο κουράγιο. Και αποφασιστικότητα.
Εύχομαι όλα καλά, αλεπουδίτσα.
@όλους
Γενική απάντηση μιας κι έχει περάσει καιρός.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Το έγραψα με αφορμή ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που έχει γεράσει πια πολύ
Δημοσίευση σχολίου