Σάββατο, Σεπτεμβρίου 02, 2006

Γιατρέ, θα ζήσω;

Άκουσα τυχαία το παλιό τραγούδι:

«Κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη»

και συγκινήθηκα.

Μ’ αρέσει πολύ ένα παλιό επίσης ελληνικό ζεϊμπέκικο, πένθιμο σαν ρέκβιεμ:

«Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, κι η ψυχή
σαν χελιδόνι
βγαίνει απ’ τα χείλη μου»

Και ανακάλυψα ότι συγκινούμαι όταν:
- Βλέπω ταινίες με δραματικό φινάλε
- Διαβάζω βιβλία με αδιέξοδα και προβλήματα
- Ακούω μουσική με στίχους που σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια
- Ακούω κλασική μουσική βαρειά και σκοτεινή

Κι όμως,
-Χαμογελάω εύκολα
-Γελάω αβίαστα και ξεκαρδιστικά
-Κι ελπίζω.

Γιατρέ, θα ζήσω;

24 σχόλια:

Кроткая είπε...

Ναι. Θα ζήσεις. Στο ίδιο τρελοκομείο όπου θα κλείσουν κι εμένα. Βρίσκεται σε ένα νησί που το λένε Επίδαυρο...

Περαστικά μας!

Markos είπε...

Θα ζήσω;
Δύσκολο ερώτημα.
Μόνο με ερώτημα απαντιέται νομίζω.
Εσύ θέλεις; (να ζήσεις..)

Καλησπέρα σου

Χαρτοπόντικας είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Χαρτοπόντικας είπε...

Ο γιατρός θα ζήσει μ' αυτά που ακούει;;

alzap είπε...

Οχι παιδί μου δεν θα ζήσεις, αλλά και να ζήσεις ΤΙ θα καταλάβεις;;;;

(Να περάσω μια απο αυτές τις μέρες απο το σπίτι σου να πάρω κανένα λαπτοπάκι, καμμια κάμερα... Τι τα θέλεις ετοιμοθάνατος άνθρωπος;)

NinaC είπε...

Μα φυσικά!

Όπως έχω, κατ΄ επανάλειψιν πει: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ, ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

για τσίπουροσοκ και γρηγορα

Ελπίδα είπε...

Και βέβαια θα ζήσεις κι απ΄ότι φαίνεται, διπλά! Οι ευαίσθητοι άνθρωποι ζουν και τις ζωές άλλων. Να είσαι καλά και να παραμείνεις έτσι!

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με τον alzap με τη διαφορά ότι δεν θα προλάβει να πάρει εκείνος το laptop και την κάμερα...!
-ΑΛΕΠΟΥΔΑΚΙΟΥΣ

alzap είπε...

@alepoudakious: για τόλμα! Θα στα κόψω και τα ποδια και τα χέρια. Το ξέρεις ότι ο Κοππερ είναι κυνηγόσκυλο με εξειδίκευση στις αλεπούδες; Ε, το ξέρεις;

MåvяiÐåliå είπε...

Πάμε λίγο ντιβάνι!

par-i-saktos είπε...

κραταω το "ελπιζω". It keeps us going! :)

NinaC είπε...

Ok, εγώ στο ντιβάνι είμαι. Ποιός άλλος θα ξαπλώσει?

(Πρόβα για τα τρίγωνα, τετράγωνα, οκτάγωνα του επόμενου σ/κ)

aeipote είπε...

Να τα ακούτε τα "παλιά" τραγούδια. Έχουν να σας πούνε πράγματα που δεν φανταζόσαστε!

Καλημέρα

bebelac είπε...

Χα χα, τι να πω και γω που στα 15 μου αντέγραφα βιβλίο του Σοπενάουερ από τη βιβλιοθήκη του Πειραιά επειδή δεν το έβρισκα στα βιβλιοπωλεία;;...και στις κοπάνες μου αντί να πηγαίνω για καφέ την έβγαζα στο αναγνωστήριο;
Αφού έζησα εγώ εσύ τι ανησχυχείς;;;

Αλεπού είπε...

@ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ
Σας ευχαριστώ όλους για σχόλια και για τα ενθαρρυντικά σας λόγια
@alzap, αλεπουδάκι
Χμ, τώρα έπεσαν οι μάσκες ε;
@composition doll
Τις κούκλες μου τις θες εσύ baby?

Ανώνυμος είπε...

Τρελό κέφι, ε; Πάντως, αν κάποιος σου πει "όχι", δικαιούσαι και δεύτερη γνώμη. Ιατρικώς πάντα το λέω.
Συμφωνώ με τον Pad, τσιπουροσόκ και γρήγορα!

diastimata είπε...

Θα ζήσεις, θα ζήσεις...
Μια χαρά σε βρίσκω -εκ του μακρόθεν, φυσικά και μέσα από Ιντερνετικά κυκλώματα.
Και για να μην αισθάνεσαι άσχημα, να σου πω ότι, στην ηλικία των 17, βλέποντας το Δόκτωρ Ζιβάγκο όρθιος, έριξα κορόμηλο το δάκρυ -ήταν η πρώτη φορά. Ακολούθησε το Τσαμπ (το σκατόπαιδο που έπαιζε το γιο του Γιον Βόιτ ήταν καταπληκτικό -πού χάθηκε αυτό το παιδί;), αλλά και πρόσφατα, αν και πάνω από τα 40 (που σε σκληραίνει η ζωή κι άλλες τέτοιες αηδίες) έριξα δάκρυ σύννεφο ακόμη και στο Μίλιον Ντόλαρ Μπέιμπι.
Κι όταν ακούω τον Φρ. Μέρκιουρι δακρύζω, αλλά μπορεί να είναι -τελικά- για άλλους λόγους.

NinaC είπε...

TO TΣΑΜΠ!!!!!!!!!!!

Νόμιζα πως μόνο εγώ το είχα δει!!!!!!!

Αλεπού είπε...

@mpampakis
Τσιπουροσόκ λοιπόν; Χμ!
@diastimata, Composition doll
κι εγώ το έχω δει το Τσάμπ!

diastimata είπε...

Εντάξει παιδιά. Δεν είναι ανάγκη να το φωνάζουμε. Γιατί θ΄αρχίσει η νεολαία να μετράει (1979, 1980, πόσο να ήταν τότε αυτή, πόσο να ήταν τότε αυτός, άντε 16, βία βία, άρα τώρα είναι... ΓΕΡΟΣ). Κι εσείς μπορεί να το είδατε στο βίντεο (σόρι, στο ντι βι ντι) ή στο Φίλμνετ. Εγώ καρφώθηκα και είπα ότι το είδα στο πανί (και δεν είχε εφευρεθεί το ντόλμπι σίστεμ τότε)...

Кроткая είπε...

τι είναι το τσαμπ? ας μου εξηγήσει κι εμένα κάποιος!

Ανώνυμος είπε...

Τους ξέρεις αυτούς τους στίχους από το Sweet Movie;

-Is there life after death?
-Is there life after birth?

Εμένα μου έχουν μείνει χαραγμένοι στο μυαλό!

Ανώνυμος είπε...

Ανοίκεις σε μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που βλέπουν τη ζωή με...που βλέπουν τη ζωή(τελεία). Γιατί οι άλλοι νομίζουν ότι τη βλέπουν. Νομίζουν ότι τη ζουν. Αλλά τους προσπερνά σαν φιλμάκι, απλοί παρατηρητές ενός φαινομένου, που κάποια στιγμή τελειώνει αναπόφευκτα. Μην την ψάχνεις τη ζωή. Απλά γέμισέ την στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς, εικόνες, λόγια, συναισθήματα. Μόνο έτσι δεν θα πεις ότι πέρασε γρήγορα και μάταια.