Άκουσα τυχαία το παλιό τραγούδι:
«Κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη»
και συγκινήθηκα.
Μ’ αρέσει πολύ ένα παλιό επίσης ελληνικό ζεϊμπέκικο, πένθιμο σαν ρέκβιεμ:
«Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, κι η ψυχή
σαν χελιδόνι
βγαίνει απ’ τα χείλη μου»
Και ανακάλυψα ότι συγκινούμαι όταν:
- Βλέπω ταινίες με δραματικό φινάλε
- Διαβάζω βιβλία με αδιέξοδα και προβλήματα
- Ακούω μουσική με στίχους που σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια
- Ακούω κλασική μουσική βαρειά και σκοτεινή
Κι όμως,
-Χαμογελάω εύκολα
-Γελάω αβίαστα και ξεκαρδιστικά
-Κι ελπίζω.
Γιατρέ, θα ζήσω;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
24 σχόλια:
Ναι. Θα ζήσεις. Στο ίδιο τρελοκομείο όπου θα κλείσουν κι εμένα. Βρίσκεται σε ένα νησί που το λένε Επίδαυρο...
Περαστικά μας!
Θα ζήσω;
Δύσκολο ερώτημα.
Μόνο με ερώτημα απαντιέται νομίζω.
Εσύ θέλεις; (να ζήσεις..)
Καλησπέρα σου
Ο γιατρός θα ζήσει μ' αυτά που ακούει;;
Οχι παιδί μου δεν θα ζήσεις, αλλά και να ζήσεις ΤΙ θα καταλάβεις;;;;
(Να περάσω μια απο αυτές τις μέρες απο το σπίτι σου να πάρω κανένα λαπτοπάκι, καμμια κάμερα... Τι τα θέλεις ετοιμοθάνατος άνθρωπος;)
Μα φυσικά!
Όπως έχω, κατ΄ επανάλειψιν πει: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ, ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!
για τσίπουροσοκ και γρηγορα
Και βέβαια θα ζήσεις κι απ΄ότι φαίνεται, διπλά! Οι ευαίσθητοι άνθρωποι ζουν και τις ζωές άλλων. Να είσαι καλά και να παραμείνεις έτσι!
Θα συμφωνήσω με τον alzap με τη διαφορά ότι δεν θα προλάβει να πάρει εκείνος το laptop και την κάμερα...!
-ΑΛΕΠΟΥΔΑΚΙΟΥΣ
@alepoudakious: για τόλμα! Θα στα κόψω και τα ποδια και τα χέρια. Το ξέρεις ότι ο Κοππερ είναι κυνηγόσκυλο με εξειδίκευση στις αλεπούδες; Ε, το ξέρεις;
Πάμε λίγο ντιβάνι!
κραταω το "ελπιζω". It keeps us going! :)
Ok, εγώ στο ντιβάνι είμαι. Ποιός άλλος θα ξαπλώσει?
(Πρόβα για τα τρίγωνα, τετράγωνα, οκτάγωνα του επόμενου σ/κ)
Να τα ακούτε τα "παλιά" τραγούδια. Έχουν να σας πούνε πράγματα που δεν φανταζόσαστε!
Καλημέρα
Χα χα, τι να πω και γω που στα 15 μου αντέγραφα βιβλίο του Σοπενάουερ από τη βιβλιοθήκη του Πειραιά επειδή δεν το έβρισκα στα βιβλιοπωλεία;;...και στις κοπάνες μου αντί να πηγαίνω για καφέ την έβγαζα στο αναγνωστήριο;
Αφού έζησα εγώ εσύ τι ανησχυχείς;;;
@ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ
Σας ευχαριστώ όλους για σχόλια και για τα ενθαρρυντικά σας λόγια
@alzap, αλεπουδάκι
Χμ, τώρα έπεσαν οι μάσκες ε;
@composition doll
Τις κούκλες μου τις θες εσύ baby?
Τρελό κέφι, ε; Πάντως, αν κάποιος σου πει "όχι", δικαιούσαι και δεύτερη γνώμη. Ιατρικώς πάντα το λέω.
Συμφωνώ με τον Pad, τσιπουροσόκ και γρήγορα!
Θα ζήσεις, θα ζήσεις...
Μια χαρά σε βρίσκω -εκ του μακρόθεν, φυσικά και μέσα από Ιντερνετικά κυκλώματα.
Και για να μην αισθάνεσαι άσχημα, να σου πω ότι, στην ηλικία των 17, βλέποντας το Δόκτωρ Ζιβάγκο όρθιος, έριξα κορόμηλο το δάκρυ -ήταν η πρώτη φορά. Ακολούθησε το Τσαμπ (το σκατόπαιδο που έπαιζε το γιο του Γιον Βόιτ ήταν καταπληκτικό -πού χάθηκε αυτό το παιδί;), αλλά και πρόσφατα, αν και πάνω από τα 40 (που σε σκληραίνει η ζωή κι άλλες τέτοιες αηδίες) έριξα δάκρυ σύννεφο ακόμη και στο Μίλιον Ντόλαρ Μπέιμπι.
Κι όταν ακούω τον Φρ. Μέρκιουρι δακρύζω, αλλά μπορεί να είναι -τελικά- για άλλους λόγους.
TO TΣΑΜΠ!!!!!!!!!!!
Νόμιζα πως μόνο εγώ το είχα δει!!!!!!!
@mpampakis
Τσιπουροσόκ λοιπόν; Χμ!
@diastimata, Composition doll
κι εγώ το έχω δει το Τσάμπ!
Εντάξει παιδιά. Δεν είναι ανάγκη να το φωνάζουμε. Γιατί θ΄αρχίσει η νεολαία να μετράει (1979, 1980, πόσο να ήταν τότε αυτή, πόσο να ήταν τότε αυτός, άντε 16, βία βία, άρα τώρα είναι... ΓΕΡΟΣ). Κι εσείς μπορεί να το είδατε στο βίντεο (σόρι, στο ντι βι ντι) ή στο Φίλμνετ. Εγώ καρφώθηκα και είπα ότι το είδα στο πανί (και δεν είχε εφευρεθεί το ντόλμπι σίστεμ τότε)...
τι είναι το τσαμπ? ας μου εξηγήσει κι εμένα κάποιος!
Τους ξέρεις αυτούς τους στίχους από το Sweet Movie;
-Is there life after death?
-Is there life after birth?
Εμένα μου έχουν μείνει χαραγμένοι στο μυαλό!
Ανοίκεις σε μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που βλέπουν τη ζωή με...που βλέπουν τη ζωή(τελεία). Γιατί οι άλλοι νομίζουν ότι τη βλέπουν. Νομίζουν ότι τη ζουν. Αλλά τους προσπερνά σαν φιλμάκι, απλοί παρατηρητές ενός φαινομένου, που κάποια στιγμή τελειώνει αναπόφευκτα. Μην την ψάχνεις τη ζωή. Απλά γέμισέ την στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς, εικόνες, λόγια, συναισθήματα. Μόνο έτσι δεν θα πεις ότι πέρασε γρήγορα και μάταια.
Δημοσίευση σχολίου