Πώς πέρασα το Σαββατοκύριακο.

Αυτό το Σαββατοκύριακο, η μαμά κι ο μπαμπάς είχαν κόσμο στο σπίτι κι έτσι τηλεφώνησαν στη θεία Νίνα και τη ρώτησαν αν θα μπορούσε να με κρατήσει. «Έχω κι εγώ μια συγκέντρωση στη βίλα μου στην Επίδαυρο, αλλά να έρθει και το παιδί, δεν πειράζει», είπε εκείνη με καλοσυνάτο ύφος, ενώ όταν έκλεισε το τηλέφωνο μάθαμε ότι έβριζε και έσπαγε ό, τι αντικείμενο είχε μπροστά της. «Το κωλόπαιδο, το φελέκι μου μέσα, να δω πού θα το κοιμίσω τώρα». Επίσης, η μαμά είπε στον μπαμπά ότι η θεία μίλαγε κυπριακά και έβαλε πολλά λ στη λέξη βίλα. Ο μπαμπάς σήκωσε αδιάφορα τους ώμους κι εγώ έψαξα στο λεξικό του κυρίου Μπαμπινιώτη και είδα ότι η βίλα γράφεται με ένα λ. «Μάλλον η θεία δεν θα ξέρει γράμματα», σκέφτηκα, αν και είναι ήδη αρκετά μεγάλη. Μας πήρε τηλέφωνο μια ώρα μετά και είπε στη μαμά ότι επειδή εκείνη θα βρισκόταν στη βίλα της με τα πολλά λ από την προηγούμενη μέρα, θα έστελνε τον θείο Β να με πάρει με το αυτοκίνητο. Ο θείος Β είναι πολύ καλός κύριος, αλλά με πήρε τηλέφωνο πολύ νωρίς το πρωί και με ξύπνησε και δεν είχα προλάβει να πιω το γάλα μου και βιαζόταν λέει να φύγουμε επειδή έκανε ζέστη και να μην μας πιάσει η ζέστη στο δρόμο. Εγώ πάλι δεν κατάλαβα πώς θα μας έπιανε η ζέστη αφού το αυτοκίνητο τρέχει πιο γρήγορα, αλλά η μαμά έχει πει να μην αντιμιλάω στους μεγαλύτερους κι έτσι πήγα. Στον δρόμο σταματήσαμε να πιούμε πορτοκαλάδες, εγώ δηλαδή, γιατί ο θείος Β έπινε καφέ και δεν μου έδωσε να φάω ούτε το μπισκοτάκι που του φέρανε με τον καφέ, παρόλο που εγώ πεινούσα. Γκρίνιαζα συνέχεια και του είχα κάνει τα νεύρα κουρέλια κι έτσι δέχτηκε να με πάει σ’ ένα παιχνιδάδικο να πάρω δώρο ένα αυτοκινητάκι για τη φίλη μου τη Μ που ερχόταν κι αυτή να μείνει μαζί μας το Σαββατοκύριακο, επειδή οι γονείς της ήταν καλεσμένοι στους δικούς μου γονείς. Εγώ ήθελα να πάρω ένα κόκκινο, γιατί είναι το αγαπημένο μου χρώμα, αλλά ο θείος Β επέμενε να πάρω ένα ίδιας μάρκας με το πραγματικό δικό του, «γιατί αυτά είναι αυτοκίνητα της προκοπής», είπε. Εγώ άρχισα να τσιρίζω και να χτυπάω τα πόδια μου κάτω με δύναμη ( αυτό είναι το μεγάλο κόλπο) κι έτσι πέρασε το δικό μου και πήραμε το κόκκινο. Στη διαδρομή μας τηλεφωνούσε συνέχεια ο θείος Α που ερχόταν κι αυτός στο ίδιο σπίτι. Μας περίμενε σε μια καφετέρια και συνεχώς κρυβόταν, ενώ έλεγε με τον θείο Β κάτι συνωμοτικά που νόμιζαν ότι δεν τα καταλάβαινα επειδή είμαι μικρή, αλλά εγώ όλα τα κατάλαβα. Ευτυχώς είχε φέρει μαζί του και το σκυλάκι του με το οποίο πολύ συμπαθηθήκαμε και το πήγαινα βόλτα αν και εκείνο έκανε πιπί κάθε 5 λεπτά. Έκανε πιπί μάλιστα και το σπίτι της θείας Ν και εκείνη χαμογελούσε λέγοντας «δεν πειράζει, δεν πειράζει»,αλλά μετά κλείστηκε στο μπάνιο κι άρχισε να μπήγει βελόνες σε κάτι κουκλάκια που τα είχε κρυμμένα στο ντουλαπάκι με τα άπλυτα. Εκεί, στο σπίτι της θείας Ν ήταν ευτυχώς κι άλλα παιδάκια κι έτσι σκέφτηκα ότι ωραία, θα έχω παρέα τώρα και όλοι μαζί, ο Π, η Μ, η άλλη Μ απ’ το εξωτερικό και ο Γ θέλαμε να πάμε στη θάλασσα να παίξουμε με τα κουβαδάκια μας. Μας πήγανε λοιπόν. Οι μεγάλοι κάθισαν στο τραπέζι και πίνανε καφέ κι εμείς βουτήξαμε στο νερό. Μόνο τον θείο Β στέλνανε κάθε τρεις και λίγο να μας επιβλέπει. Κι αυτός όλο έλεγε, «φόρα το καπέλο σου, σκουπίσου, όχι στα βαθιά, τέλειωνε τώρα γιατί θα φάμε» κι άλλα τέτοια που λένε οι μεγάλοι. Εγώ ήθελα να φάω κεφτεδάκια, αλλά κανένας δεν μου έδινε, γιατί όλοι έλεγαν, αυτά είναι τα δικά μου. Μετά ήθελα να πάω να κοιμηθώ, γιατί η μαμά λέει ότι το μεσημέρι τα καλά παιδιά κοιμούνται, αλλά η θεία Μ- Ψ που είναι φίλη της θείας Ν, είπε ότι θα κοιμόταν εκείνη κι ότι καλύτερα να πάω στην πλατεία με τους μεγάλους γιατί αλλιώς θα γίνω σαύρα κι εγώ φοβήθηκα, γιατί δεν μ’ αρέσουν οι σαύρες κι έτσι πήγαινα βόλτα το σκυλάκι του θείου Α. Επίσης με στέλνανε όλο για θελήματα. «Πήγαινε να μας πάρεις εφημερίδες, τσιγάρα, και τον Ριζοσπάστη» που δεν ξέρω τι είναι αλλά έμοιαζε με εφημερίδα. Ο θείος Β αγόρασε και τη μικρή Λουλού που είναι από τα αγαπημένα μου, αλλά η θεία Ν, δεν με άφησε να τη διαβάσω και μου έδωσε και μια τσιμπιά στο μπράτσο, λέγοντας πώς να δεν είμαι καλό κορίτσι θα τα πούμε το βράδυ με το κουτί. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε αλλά φοβήθηκα τόσο που παραλίγο να κατουρηθώ πάνω μου. Είναι πολύ φοβιστική η θεία Ν μερικές φορές. Μετά ήρθε κι ένας άλλος θείος, ο θείος Χ με μια κυρία και η θεία Νίνα μας τον παρουσίασε ως συμμαθητή της από τα παλιά. Αυτός ο θείος Χ με έστελνε συνέχεια να τους φέρνω σοκολατάκια και η θεία Ν με τσάκωσε και μου είπε ότι θα με κάνει μαύρη στο ξύλο έτσι και τους πάω άλλα και μετά κλειδώθηκε πάλι στο μπάνιο κι έχωσε μια καρφίτσα στο στομάχι μιας κούκλας που ήταν ίδια ο θείος Χ.. Μετά ο θείος Χ αρρώστησε ξαφνικά και ξάπλωσε γιατί ήθελε λέει να κάνει εμετό- μάλλον απ’ τα πολλά σοκολατάκια- και έπρεπε να κάνουμε ησυχία και ο θείος Β που είναι γιατρός – φυσικός- μάγειρας του πήρε την πίεση και μετά έγινε καλά, και πήγαμε να φάμε. Φάγαμε κοτόπουλο και ήπιαμε και νερό. Εγώ ήθελα κρασί, αλλά τα μικρά παιδιά δεν πίνουνε λέει η θεία Ν. Εντωμεταξύ, οι μεγάλοι όλο μιλάγανε μεταξύ τους κι όλο λέγανε κάτι για μια γνωστή λέξη με τρία γράμματα που τελειώνει σε ξ . «φαξ» είπε μία θεία κι όλοι γέλασαν. «Σεξ», είπα εγώ κι όλοι ρώτησαν πού την ξέρω εγώ μικρό παιδί αυτή τη λέξη. «Δεν ξέρω τι σημαίνει» είπα αθώα, αλλά όλο το κάνουνε οι κούκλες μου. Μετά βάλαμε ρούχα αποκριάτικα, «για να προλάβετε και τις απόκριες είπε η θεία Ν με φωνή γεμάτη υπονοούμενα και με άφησαν και μένα να ντυθώ. Ευτυχώς, γιατί είχε πλάκα και διασκέδασα κι εγώ.

Α, ξέχασα να σας πω ότι η θεία Ν είχε και τα γενέθλια της κι όλοι της πήγανε δώρο κι εγώ επειδή δεν το ήξερα και δεν είχα λεφτά, γιατί είχα σπάσει τον κουμπαρά μου για να τρώω κρυφά παγωτό το καλοκαίρι, της έκανα δώρο την κόκκινη σάκα μου με τα Μίκυ Μάους, γιατί είναι παλιά, την είχα και πέρυσι και φέτος θα μου αγοράσουνε καινούργια.

Ο θείος Π όλο έλεγε ότι είναι ο καλύτερος blogger ever κι εγώ δεν κατάλαβα γιατί δεν έχω μάθει ακόμα αγγλικά και η θεία Μ που ήταν μαζί του, συνέχεια γέλαγε και του έλεγε στο αυτί – αλλά εγώ όλα τα άκουγα- αγάπη μου πόσο μεγαλώνουν οι γραμματοσειρές σου και του έγλειφε το αυτί. «Μπλιαχ, αηδία, σιχαίνομαι όταν τα κάνουν αυτά οι μεγάλοι». Μετά η θεία Ν μας έδειξε το δώρο του θείου Χ, ένα κόκκινο βρακί μικρό ήταν όμως σαν αυτά που φοράνε οι κούκλες μου και είπε ότι το βράδυ θα το φόραγε και θα άνοιγε και το κουτί με τα εργαλεία. Εμένα με στείλανε να κοιμηθώ δίπλα για να με προσέχουνε οι μεγάλοι και να μην βλέπω κι εγώ αναγκαστικά πήγα .

Την άλλη μέρα, όλοι ήταν κουρασμένοι και νυστάζανε και η θεία Ν έκανε νόημα στον θείο Β «να πας τη μικρή σπίτι τώρα και μετά σε περιμένουμε πάλι. Αρκετά το φορτωθήκαμε το σκατόπαιδο όλη τη μέρα χτες». Μάλιστα είχε διώξει πιο πριν και τη φίλη μου τη Μ απ’ το εξωτερικό και έφυγε και ο θείος Χ, αλλά μάλλον στα ψέματα κι αυτός το έκανε και θα ξαναγύρναγε μετά. Όσοι έμειναν, έκαναν ότι μαθαίνουν να χορεύουν ένα χορό με περίεργο όνομα. Τάγκο, ταγκό, κάπως έτσι. Φεύγοντας, η θεία Ν μου είπε γλυκά στο αυτί, ενώ συγχρόνως μου τσίμπαγε το μπράτσο. «Λέξη στη μανούλα εντάξει, χρυσό μου; αλλιώς θα γίνεις κουκλίτσα κι εσύ στο ντουλαπάκι με τα άπλυτα».

Το βράδυ, η μαμά με ρώτησε πως τα πέρασα κι εγώ της είπα «Πολύ ωραία μαμά, θέλω να πηγαίνω συνέχεια. Μπορεί να με κρατήσει για πάντα η καλή θεία Ν»;