Ο Γλάρος Ιωνάθαν στους «Δρόμους Ζωής»

Το είχα χάσει τις δυο προηγούμενες χρονιές, αλλά αυτή τη φορά είχα βάλει στόχο να πάω οπωσδήποτε.
Κάθε χρόνο, τα παιδιά των «Δρόμων Ζωής» κλείνουν τη χρονιά με μια εορταστική εκδήλωση που κορυφώνεται στην παρουσίαση μιας θεατρικής παράστασης. Πέραν των προφανών, αυτό είναι πολύ σημαντικό και για έναν ακόμη λόγο: η παράσταση είναι από την αρχή ως το τέλος προϊόν των ίδιων των παιδιών. Εκφράζουν μ’ αυτόν τον τρόπο αυτό που και οι «Δρόμοι Ζωής» πρεσβεύουν χρόνια τώρα. Ο καθένας από μας μπορεί να σπάσει τις αλυσίδες των κοινωνικών προκαταλήψεων και να πετάξει ψηλά για να συναντήσει την ελευθερία. Στο πέταγμα του μπορεί να συναντήσει κι άλλους που τολμούν το ίδιο κι άλλους που θα του απλώσουν το χέρι και θα τον βοηθήσουν.
Η θεατρική παράσταση των Δρόμων Ζωής είναι η ατομική και συλλογική μας υπέρβαση απέναντι σ’ έναν κόσμο που συντηρεί τις ανισότητες, τον ρατσισμό, τη φοβία, τις προκαταλήψεις. Χτες το απόγευμα λοιπόν, η παράσταση έλαβε μέρος στο κατάμεστο θέατρο Εμπορικόν. Όλοι ήταν εκεί. Τα παιδιά, οι οικογένειες τους, φίλοι των Δρόμων Ζωής, εθελοντές παλιοί και νέοι.
Η εκδήλωση άρχισε με μια έκπληξη: το νεοσύστατο συγκρότημα Πάπρικα. Δυο βιολιά, δυο τουμπερλέκια, κρουστά και μια ηλεκτρική κιθάρα έπαιξαν μουσικές ενώνοντας τον παραδοσιακό ήχο με τον μοντέρνο και οδήγησαν το κοινό σε ξέφρενο χειροκρότημα.

Αργότερα, ακολούθησε ένας σύντομος χαιρετισμός από την Τίνα Σταύρου με απολογισμό της χρονιάς που πέρασε.
Και μετά η αίθουσα βυθίστηκε στο σκοτάδι και τα φώτα της σκηνής άναψαν. «Ο Γλάρος Ιωνάθαν» ξεκινούσε το θαραλλέο του πέταγμα και όταν το ολοκλήρωσε οι θεατές τον αντάμειψαν με την αγάπη τους. Τα μπράβο που ακούγονταν ήταν από καρδιάς, τα χαμόγελα έβγαιναν κατευθείαν από τις ψυχές. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Τα παιδιά γιατί τα είχαν καταφέρει, οι γονείς γιατί είδαν για μια ακόμη φορά ότι το μέλλον ανήκει και στα δικά τους παιδιά κόντρα στις κοινωνικές προκαταλήψεις, οι άνθρωποι των Δρόμων συγκινημένοι, εμείς οι υπόλοιποι τυχεροί που ζούσαμε αυτήν την σημαντική στιγμή.

Η λέξη Όνειρα που έγραψαν τα παιδιά με σπρέυ στον τοίχο του σκηνικού εκφράζει το δικό τους δικαίωμα στο όνειρο και τη δική μας υποχρέωση να τους ανοίξουμε τον δρόμο για να το καταφέρουν.

Την παράσταση ακολούθησε ένα ωραίο κέρασμα, με προϊόντα σπιτικά που είχαν ετοιμαστεί με αγάπη από τις εθελόντριες των «Δρόμων Ζωής».

Οι φωτογραφίες μιλάνε νομίζω από μόνες τους.