Στον Μεσαίωνα καίμε τις Νερατζιές...

Ειλικρινά δεν το’ξερα ότι βρισκόμαστε στον Μεσαίωνα κι ότι σύντομα θα πρέπει να δώσουμε όλοι λόγο για τα βιβλία μας καθώς και για το ότι η γη είναι στρογγυλή...

Σαν άλλος μαινόμενος ιεροεξεταστής άφησε την οργή του να ξεχειλίσει πριν από λίγο στο δελτίο ειδήσεων ο δικηγόρος Κώστας Πλεύρης. Αφορμή ένα λογοτεχνικό βιβλίο που σύμφωνα με τον κύριο Πλεύρη δεν δικαιούται να βρίσκεται στις σχολικές βιβλιοθήκες. Γι’ αυτό και το έσυρε στα δικαστήρια!

Η εν λόγω πέτρα του σκανδάλου ακούει στο όνομα «Ζιγκ Ζαγκ στις νερατζιές» είναι της Έρσης Σωτηροπούλου και κατηγορείται ότι περιέχει περιγραφές που σκανδαλίζουν. Η επιχειρηματολογία του κυρίου Πλεύρη εκεί εξαντλείται κιόλας, στις σκανδαλιστικές σκηνές και στον αντιπαιδαγωγικό τους χαρακτήρα.

Μάταια η παρουσιάστρια και τα υπόλοιπα «παράθυρα» προσπαθούν να του πουν ότι ένα λογοτεχνικό βιβλίο δεν είναι σχολικό κι ότι άλλη η λειτουργία της λογοτεχνίας, άλλο τι διδάσκεται στο επίσημο σχολείο. Μάταια του θυμίζουν ότι κι εκείνος έχει βρεθεί στο σκαμνί ως κατηγορούμενος συγγραφέας στο παρελθόν. Μάταια, έτερος συνομιλητής αναρωτιέται πώς μόνο το συγκεκριμένο βιβλίο θεωρήθηκε ακατάλληλο, ενώ στις σχολικές βιβλιοθήκες υπάρχουν πλείστα άλλα που παραμένουν ανενόχλητα στα ράφια.

Εγώ θα προσέθετα ότι τα παιδιά δεν περιμένουν τις νερατζιές για να σκανδαλιστούν. Αρκεί να πατήσουν το κουμπί της τηλεόρασης. Τι θα κάνει ο κάθε κύριος Πλεύρης; Θα την απαγορεύσει απ’ τα σπίτια;

Επίσης θυμάμαι ότι στις σχολικές βιβλιοθήκες υπήρχαν-τουλάχιστον την εποχή που πήγαινα εγώ σχολείο- πολλά μυθιστορήματα της γενιάς του’ 30 που βρίθουν ερωτικών περιγραφών και γαργαλιστικών λεπτομερειών. Τι θα έκανε σ’ αυτήν την περίπτωση ο κύριος Πλεύρης; Θα εγκαλούσε στην τάξη τον Καραγάτση απ’ τον άλλο κόσμο;

Και μια και ανέφερα το όνομα του Καραγάτση, ας θυμηθώ και τον χαρακτήρα του Πολύκαρπου στο «Δέκα» που στο όνομα της ηθικής κατηγορεί τους πάντες στη μικρή λαϊκή γειτονιά, αλλά τα βράδυα γίνεται πελάτης στα σπίτια της Φίλωνος και μάλιστα έχει και ιδιαίτερα βίτσια...

Δεν έχω διαβάσει ακόμα το «Ζιγκ Ζαγκ στις νερατζιές». Ξέρω ότι έχει τιμηθεί με το Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος και θυμάμαι ότι το καλοκαίρι που μας πέρασε κάποιο γαλλικό κανάλι έκανε ένα πολύ αξιόλογο αφιέρωμα στη συγγραφέα και στο πόνημα της. Ξέρω επίσης ότι από αύριο ο εκδοτικός οίκος θα πανηγυρίζει αφού αυτό που τελικά κατάφερε ο κύριος Πλεύρης είναι να το διαφημίσει ακόμα και στον κόσμο που αγνοούσε την ύπαρξη του. Συνεπώς, ακόμα και στη σχολική βιβλιοθήκη να μην το βρει κάποιος έφηβος, φαντάζομαι ότι θα μπορούσε άνετα να το δει πάνω στο κομοδίνο της μαμάς ή του μπαμπά του...

Περαστικά μας!