Η κυρία Κ

Η κυρία Κ ετοιμάζεται να κλείσει τον Σεπτέμβριο τα 82 της χρόνια. Ζει μόνη σ’ ένα μεγάλο και φωτεινό διαμέρισμα., απ’ το οποίο δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ. Έχει κινητικά προβλήματα και γενικά κλονισμένη υγεία. Μια γυναίκα πηγαίνει καθημερινά, της καθαρίζει, της ψωνίζει, της δίνει τα φάρμακα, της υπενθυμίζει τα ωράρια της ινσουλίνης και φεύγει μέχρι την επόμενη μέρα.

Η κυρία Κ ζει μόνη της εδώ και 2 σχεδόν χρόνια, από τότε δηλαδή που πέθανε ο άντρας της. Έχει για παρέα ένα θηλυκό λυκόσκυλο που κατοικεί στο μπαλκόνι και 2 γατιά, ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό. Το αρσενικό το απέκτησε πέρυσι χρησιμοποιώντας ένα τέχνασμα. Η γυναίκα που το βρήκε και το έσωσε απ’ τον δρόμο, δίσταζε να της το δώσει από φόβο για το προχωρημένο της ηλικίας της. Η κυρία Κ επιστράτευσε όλες τις αθώες πονηριές που γνωρίζει και κατάφερε να κάνει τον γάτο σύντροφο της. Μέσα στην απόγνωση των γηρατειών και της μοναξιά της είχε αρχίσει μάλιστα να πιστεύει ότι ο γάτος ενσάρκωνε κατά κάποιον τρόπο τον λατρεμένο της άντρα. Σύντομα, φρόντισε να περιοριστεί στον ρόλο της «μητέρας» του γάτου και του αγόρασε γάτα θηλυκιά και τσαχπίνα για να τακτοποιεί αυτός τις ορέξεις του. Τα τρία πρώτα μωρά γεννήθηκαν και δόθηκαν προς υιοθεσία. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι η γάτα κυοφορεί εκ νέου. Φυσικά, ούτε λόγος για στείρωση. Η κυρία Κ σέβεται τη φύση των ζωντανών της και δεν θέλει να επέμβει τεχνητά.

Τον υπόλοιπο χρόνο της, ασχολείται με την έκδοση κάποιων μεταφράσεων του άντρα της και κάποιες φορές κάθεται στον υπολογιστή και δακτυλογραφεί το μυθιστόρημα της ζωής της προσπαθώντας να ξορκίσει τα παιδικά της φαντάσματα απ’ τη μια, αλλά και το αμείλικτο του χρόνου απ’ την άλλη.

Η κυρία Κ είναι μια γηραιά κυρία, αλλά συγχρόνως το μυαλό της δουλεύει εντυπωσιακά καλά, είναι επιδεκτική μαθήσεως ( πόσοι στην ηλικία της χρησιμοποιούν υπολογιστή και DVD;) και ενήμερη για όλα.

Σήμερα μάλιστα, με ενημέρωσε για τα πακέτα εναλλακτικής τηλεφωνίας καθώς και για τα πλεονεκτήματα που αυτή προσφέρει. Α, ξέχασα να πω ότι η κυρία Κ έχει και κινητό τηλέφωνο! Αυτό τη δυσκολεύει κάπως επειδή τα γράμματα στο μενού είναι πολύ μικρά, αλλά το έχει για ώρα ανάγκης. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς που μας πέρασε, ξενύχτησε πάνω στον υπολογιστή, έπαθε μια κρίση απ’ το ζάχαρο κι όταν πήγε να σηκωθεί, σωριάστηκε στο πάτωμα χτυπώντας το κεφάλι της. Σύρθηκε μέσα στα αίματα και μετά από ώρες πήρε τηλέφωνο την κυρία που τη βοηθάει στο σπίτι και που ευτυχώς μένει κοντά και νοιάζεται. Γι’ αυτό, από τότε έχει και το κινητό στην τσέπη της ρόμπας της...

Η κυρία Κ έχει δυο παιδιά και κάμποσα εγγόνια. Έχει κι ένα δισέγγονο. Σήμερα που την επισκέφθηκα έγινα ακουσίως μάρτυρας ενός τηλεφωνήματος που είχε με την κόρη της. Η κόρη τηλεφώνησε αρχικά και αμέσως έβαλε τη μάνα να πάρει πάλι- για προφανείς οικονομικούς λόγους. Απ’ τα λεγόμενα της κυρίας Κ, κατά τη διάρκεια της μισής και πλέον ώρας που διήρκεσε το τηλεφώνημα, κατάλαβα ότι έχει προβλήματα περιουσιακής φύσεως με τα παιδιά της. Κατέληξε με τη φράση «είναι κρίμα να περιμένουν τα παιδιά πότε θα πεθάνει η μάνα τους για να την κληρονομήσουν». Κούνησα αμήχανα το κεφάλι. Έβραζα από θυμό, όπως και τόσες άλλες φορές στο παρελθόν, μια που γνωρίζω πολύ καλά την κατάσταση, αλλά δεν θέλησα να πάρω θέση κι ούτε θα το κάνω ποτέ∙ είναι λεπτό το ζήτημα και δεν μου πέφτει λόγος. Η κυρία Κ συνέχισε και καταλήγοντας: «γι’ αυτό κι εγώ έχω δώσει όλη μου την αγάπη σ’ αυτά εδώ», είπε και χάιδεψε τρυφερά τον γάτο που κούρνιαζε δίπλα της. «Όποιος θέλει να έρχεται να με βλέπει, θα πρέπει να υποστεί εκτός από μένα και τη μυρωδιά τους»

[σ.σ: τα ζώα δεν είναι στειρωμένα και μυρίζουν].

Η κυρία Κ είναι μια γενναία –νομίζω- γυναίκα.