Ήρθε στην Αθήνα στη δεκαετία του '30 γύρω στα 10 της χρόνια, ορφανή από μητέρα και αγνοημένη απ' τον βάναυσο καπετάνιο πατέρα της. Ξεκίνησε να δουλεύει σε σπίτια, υπηρέτρια. Αυτό έκανε όλη της τη ζωή. Δεν έφτιαξε δική της οικογένεια. Ένα παιδί που απέκτησε κάποτε, της το άρπαξε ο πατέρας κι έτσι εν μια νυκτί έχασε και άντρα και παιδί.
Ήταν ιδιαιτέρως κοινωνική γυναίκα, χαμογελαστή παρά τις ταλαιπωρίες και άνθρωπος εμπιστοσύνης. Μεγάλωσε τα παιδιά της φίλης μου και μέχρι πριν λίγο καιρό της έφτιαχνε και κανά φαγάκι, έτσι για να' χει κάτι ν' ασχολείται. Είχε μάθει να δουλεύει, στενοχωριόταν που λόγω υγείας και γήρατος έπρεπε πια να κάθεται σπίτι. Οι μοναδικοί οικονομικοί της πόροι προέρχονταν από τη φίλη μου και μια ακόμα οικογένεια στην οποία εργαζόταν η Κούλα παλαιότερα. Εξακολουθούσαν αμφότεροι να την πληρώνουν κι ας μην εργαζόταν πια γι' αυτούς.
Άφησε κάποια χρήματα στην τράπεζα, ένα μικρό ποσό για τα έξοδα της κηδείας της.
Η μοναδική της οικογένεια, κάτι ανίψια απ' τις αδερφές της, αδιάφορα γενικά για' κεινη, είναι αυτοί που αναγκαστικά φροντίζουν τα διαδικαστικά αυτές τις τελευταίες μέρες.
Πέθανε μόνη της πριν από δυο μέρες στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.
Η περίπτωση της μου θύμισε το παλιό τραγούδι "υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι σαν το ξεχασμένο στάχυ..."
Γράφω σήμερα για κείνη και σκέφτομαι κι όλα τα υπόλοιπα ξεχασμένα στάχυα που έχουν γεμίσει την πόλη. Άλλοι βρίσκουν παρηγοριά σε μια δόση θανάτου, άλλοι ψάχνουν ένα καταφύγιο για τις κρύες νύχτες, κανά στρωσίδι, ίσως λίγο φαγητό. Έχουν γίνει οι καλύτεροι φίλοι των αδέσποτων αυτής της πόλης με μια μικρή διαφορά. Τα σκυλάκια και τα γατάκια όλο και κάποιος μπορεί να τα λυπηθεί και να τα περιμαζέψει. Στους ανθρώπους δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο. Μερικοί μάλιστα βιώνουν την εγκατάλειψη απ' την πρώτη στιγμή της ζωής τους. Απόδειξη αυτό αν αντέχετε να το διαβάσετε.
Ν' αντέξετε όμως. Και να βοηθήσετε παρακαλώ όσοι έχετε τη δυνατότητα. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε στην προσπάθεια να επικοινωνήσουμε με ό, τι έχει απομείνει απ' την ανθρωπιά μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου