Poznan

Όταν διάβαζα πριν δυο χρόνια αυτό, δεν μπορούσα βέβαια να φανταστώ ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα επισκεπτόμουν την Πολωνική σήμερα και πάλαι ποτέ Πρωσική πόλη που βρίσκεται μια ανάσα από τη γειτονική της Γερμανία αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι είχα επιπλέον ξεχάσει και το όνομα και την ύπαρξη της. Παρόλα αυτά, πήγα διαβασμένη καλά και με το προαναφερθέν σκονάκι ανά χείρας, πέρασα 5 πολύ ωραίες μέρες στο πανέμορφο Poznan.

Για τα ιστορικά στοιχεία της μικρής αυτής πόλης, σας παραπέμπω στο σκονάκι μου. Θέλω περισσότερο να μιλήσω γι' αυτά που παρατήρησα και μ' εντυπωσίασαν.

Πρέπει να πω ότι τους Πολωνούς δεν τους είχα και τόσο σε εκτίμηση, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί τους θεωρούσα κάπως "βραδείας καύσεως". Να διευκρινίσω εδώ ότι η εκτίμηση μου αυτή προερχόταν αποκλειστικά απ' τον εργασιακό μου χώρο και χαίρομαι που εμπλουτίστηκε και με άλλα στοιχεία και μάλιστα θετικά.
Καταρχήν, οι Πολωνοί είναι πολύ φιλόξενοι. Επειδή ο λόγος του ταξειδιού μας ήταν επαγγελματικός (όχι δικός μου), είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω πολύ καλά πόσο ευγενείς, φιλόξενοι και οργανωτικοί είναι. Το συνέδριο για το οποίο πήγαμε ήταν τέλεια οργανωμένο σε όλες του τις λεπτομέρειες και η υποδοχή των καλεσμένων εξαιρετική.
Οι Πολωνοί στο Poznan είναι περήφανοι για τον τόπο τους και καλά κάνουν. Κατοικούν σε μια μικρή πόλη- στολίδι.

Το Poznan δεν είναι αμιγώς τουριστικό μέρος αλλά είναι δημοφιλές γιατί έχει πολύ ανεπτυγμένο συνεδριακό τουρισμό. Επιπλέον, οι κάτοικοι είχαν ανέκαθεν καλές σχέσεις με τη γνώση και την επιστήμη, απόδειξη ότι σήμερα στο Poznan λειτουργούν πάνω από 20 εκπαιδευτικά ιδρύματα και η πόλη μετράει γύρω στους 130.000 φοιτητές.


Πέρα όμως απ' το εμπόριο και τα πανεπιστήμια, το Poznan έχει ενδιαφέρουσα πολιτιστική ζωή. Πάνω από είκοσι μουσεία βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, ωδεία, θέατρα και κινηματογράφοι. Τα εστιατόρια και τα καφέ είναι μικρά κομψοτεχνήματα κι αν ο καιρός ευνοεί - όπως στη δική μας περίπτωση- μπορεί κανείς ν' απολαύσει τον καφέ ή το γλυκό του στους μικρούς κήπους των μαγαζιών που μοιάζουν εντελώς παραμυθένιοι.
Εκτός απ' το Cocorico και το Bordo που τα επισκέφθηκα από δυο φορές το καθένα καθώς και το φοβερό Behemot με τις γάτες, ανακάλυψα και το κουκλίστικο republika roz.

Για φαγητό "μίλησαν" κατευθείαν στο στομάχι μου η Brovaria (παλιά μπυραρία όπως μαρτυράει και το όνομα) και το Bazanciarnia.

Πάνω από 3 μεγάλα πάρκα μετρήσαμε σε απόσταση μισής ώρας το ένα απ' το άλλο. Πέρα απ' την τεχνητή λίμνη Malta με εγκαταστάσεις για αθλητικές δραστηριότητες

και το Cytadeli που είναι εκτός από ένας καταπράσινος λόφος, τόπος μνήμης για τους νεκρούς στρατιώτες του Β' παγκοσμίου πολέμου, η πόλη δίνει στους κατοίκους και τους επισκέπτες τη δυνατότητα να περπατήσουν, να βγάλουν βόλτα τα παιδιά τους, να αθληθούν και να χαλαρώνουν ανάμεσα σε δέντρα και νερά.

Αν αναφέρω όλα τα παραπάνω, είναι γιατί θέλω πραγματικά να πω ότι θυμώνω πια πολύ με όσους έχουν ακόμα προκαταλήψεις με τις χώρες και τους ανθρώπους του πρώην ανατολικού μπλοκ. Η μικρή εμπειρία μου απ' την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τώρα την Πολωνία μου δείχνει ότι υπάρχουν εκεί υποδομές εκεί που εμείς δυστυχώς δεν μπορέσαμε ν' αποκτήσουμε αν και τέκνα της δύσης... Αλήθεια, πέστε μου ένα αξιόλογο πάρκο της Αθήνας!
Γι' αυτούς που ακούνε ανατολική Ευρώπη και φαντάζονται κλέφτες και πουτάνες, θα ήθελα να πω ότι πέραν αυτών -που αφθονούν άλλωστε και στη δύση-, η νέα γενιά είναι μοντέρνα, με όνειρα, φιλοδοξίες και γνώσεις. Επιπλέον, δεν διαφέρουν σε τίποτα απ' τους δυτικούς συνομηλίκους τους. Μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες για το μέλλον, έχουν κινητά, σερφάρουν στο ίντερνετ, ψωνίζουν από εμπορικά κέντρα, πάνε σε multiplex κινηματογράφους και μαθαίνουν αγγλικά σαν ξένη γλώσσα. Τα έχουν δηλαδή όλα πια (αυτά που εμείς θεωρούμε απαραίτητα...) έχοντας διανύσει επιπλέον και πολύ μεγάλη απόσταση αυτά τα 20 τελευταία χρόνια που άλλαξε ο χάρτης του κόσμου και κάτι μου λέει ότι δικαίως τους αξίζει να είναι περισσότερο αυτοί παιδιά της Ευρώπης παρά κάτι άλλοι...
Τέλος, δεν μπορώ να μην αναφέρω και την καταπληκτική ποσότητα βότκας που καταναλώνεται σ' αυτήν τη χώρα. Είδα και γεύτηκα μάρκες που δεν τις είχα ξανακούσει ποτέ κι εκτός απ' τις γνώσεις μου για το πολωνικό top 3 της βότκας (Wyborowa, Zybrowka και Zoladkowa) και το μπουκάλι που έφερα μαζί μου, νόμιζω ότι κύλησε αρκετή και στο αίμα μου.

NASDROVIA!!!