Με αφορμή το "Biutiful" που είδα σήμερα το απόγευμα, νιώθω ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράψω κάτι γι' αυτόν τον ταλαντούχο Μεξικανό σκηνοθέτη που με έχει καταπλήξει.
O Alejandro González Iñárritu είναι πραγματική αποκάλυψη. Είχε προηγηθεί η τριλογία του Death Trilogy με τις ταινίες "Amores perros", "21 grams", Babel" γυρισμένες όλες ανά τρία χρόνια ξεκινώντας απ' το 2000. Τις είδα και τις τρεις πολύ αργότερα απ' την πρώτη τους προβολή, σε dvd στο σπίτι και μάλιστα με ανακατεμένη κι όχι χρονολογική σειρά. Ξεκίνησα θυμάμαι απ' τη "Babel" και κατέληξα στο "21 grams" και κάθε φορά δεν μπορούσα να μην θαυμάσω τη δεξιοτεχνία του σκηνοθέτη, την τόσο πρωτότυπη κινηματογραφική του γραφή, αυτό το καινούργιο που έφερε με τις ταινίες του, χωρίς να θυμίζει σε τίποτα εύκολες αμερικανιές, χωρίς συνταγές επιτυχίας, χωρίς ωραιοποιήσεις και ψέματα.Ο κινηματογραφικός κόσμος του Iñárritu είναι καθημερινοί άνθρωποι, αλλά και χαρακτήρες λούμπεν. Οι εικόνες του είναι γεμάτες απ' αυτές τις ανθρώπινες ατέλειες, βρώμικα δωμάτια, μισοπεταμένα φαγητά, αίμα, βία, φτώχεια. Το μεγαλείο του είναι μια ατέλειωτη ποίηση μέσα απ' όλα αυτά.
Το "Biutiful" δεν έχει την αποσπασματικότητα των προηγούμενων ταινιών του. Εδώ, ένας πατέρας μαθαίνει ότι έχει μόνο 2 μήνες ζωής και προσπαθεί να συμμαζέψει τις εκκρεμότητες και το χάος που τον περιβάλλει, ενώ ταυτόχρονα αγωνιά για την τύχη των 2 ανήλικων παιδιών του μετά τον θάνατό του.
Ο Iñárritu κατηγορήθηκε για ακραίο μελοδραματισμό σ' αυτήν την ταινία. Καμία σχέση. Το "Biutiful" είναι μια σκληρή ταινία. Μιλάει για τη ζωή και τον θάνατο σε διάφορες περιπτώσεις. Δεν είναι μόνο ο προσωπικός αγώνας αυτού του άντρα λίγο πριν εγκαταλείψει τον κόσμο. Είναι παράλληλα ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση όλων αυτών των λαών που μεταναστεύουν στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις για μια καλύτερη τύχη. Η ιστορία εκδικείται. Οι άλλοτε καταπιεσμένοι ζητούν μια θέση στην Ευρώπη που κάποτε έκανε αποικίες και καταδυνάστευε και τώρα βασανίζεται και παρακμάζει. Μια στρατιά Κινέζων που δουλεύει καθημερινά κατασκευάζοντας τσάντες μαϊμούδες και παράνομα cd, ζει σαν τα ζώα σε μια αποθήκη. Άντρες, γυναίκες, μωρά, ξυπνάνε καθημερινά στις 6:30 και ξεκινάνε τη γραμμή παραγωγής λαθραίου εμπορεύματος. Είναι αυτό το ίδιο προϊόν που οι Σενεγαλέζοι θα πουλήσουν στα πεζοδρόμια παρέα με λίγα ναρκωτικά και με το μάτι πάντα ανοιχτό να μαζέψουν μπόγο το σεντόνι και να τρέξουν μακριά στη θέα του πρώτου περιπολικού.
Ο Iñárritu κατηγορήθηκε για ακραίο μελοδραματισμό σ' αυτήν την ταινία. Καμία σχέση. Το "Biutiful" είναι μια σκληρή ταινία. Μιλάει για τη ζωή και τον θάνατο σε διάφορες περιπτώσεις. Δεν είναι μόνο ο προσωπικός αγώνας αυτού του άντρα λίγο πριν εγκαταλείψει τον κόσμο. Είναι παράλληλα ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση όλων αυτών των λαών που μεταναστεύουν στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις για μια καλύτερη τύχη. Η ιστορία εκδικείται. Οι άλλοτε καταπιεσμένοι ζητούν μια θέση στην Ευρώπη που κάποτε έκανε αποικίες και καταδυνάστευε και τώρα βασανίζεται και παρακμάζει. Μια στρατιά Κινέζων που δουλεύει καθημερινά κατασκευάζοντας τσάντες μαϊμούδες και παράνομα cd, ζει σαν τα ζώα σε μια αποθήκη. Άντρες, γυναίκες, μωρά, ξυπνάνε καθημερινά στις 6:30 και ξεκινάνε τη γραμμή παραγωγής λαθραίου εμπορεύματος. Είναι αυτό το ίδιο προϊόν που οι Σενεγαλέζοι θα πουλήσουν στα πεζοδρόμια παρέα με λίγα ναρκωτικά και με το μάτι πάντα ανοιχτό να μαζέψουν μπόγο το σεντόνι και να τρέξουν μακριά στη θέα του πρώτου περιπολικού.
Ο φακός του Iñárritu καταγράφει με ωμότητα μια καθόλου τουριστική όψη της Βαρκελώνης. Είναι σαν να βλέπουμε λίγο Ομόνοια, Αχαρνών, Κυψέλη. "Μα πώς ζούνε αυτοί οι άνθρωποι" αναρωτιέσαι βλέποντας την ταινία. "Πόση αθλιότητα υπάρχει, πόση δυστυχία". Όση και στη χώρα μας και σε κάθε χώρα αν μπορούσαμε να δούμε πίσω απ' τούς τοίχους και τα πρόσωπα.
Το "Biutiful"δεν είναι μελοδραματικό, κάθε άλλο. Είναι μια απόλυτα ρεαλιστική καταγραφή της πραγματικότητας του 21ου αιώνα που μακράν απέχει απ' το να είναι beautiful.
Η αρχή και το τέλος της ταινίας είναι απ' τις ποιητικότερες εικόνες που έχω δει ποτέ στο σινεμά.
O Javier Bardem κάνει συγκλονιστική ερμηνεία.
Το "Biutiful"δεν είναι μελοδραματικό, κάθε άλλο. Είναι μια απόλυτα ρεαλιστική καταγραφή της πραγματικότητας του 21ου αιώνα που μακράν απέχει απ' το να είναι beautiful.
Η αρχή και το τέλος της ταινίας είναι απ' τις ποιητικότερες εικόνες που έχω δει ποτέ στο σινεμά.
O Javier Bardem κάνει συγκλονιστική ερμηνεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου