"O ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ"

"Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ"( "The terrible Privacy of Maxwell Sim": όσοι το διαβάσουν θα διαπιστώσουν πόσο λείπει το terrible απ' την ελληνική μετάφραση), είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου μετρώντας έναν μόνο μήνα κυκλοφορίας στην ελληνική αγορά.

Ο Κόου γνωστός κι αγαπημένος στους βιβλιόφιλους λέει μια ιστορία σχολιάζοντας ταυτόχρονα το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Γέννημα θρέμμα της Βρετανίας προ Θάτσερ, στο Μπέρμιγχαμ πριν αυτό αρχίσει ν' αποβιομηχανίζεται, νοσταλγεί συχνά μέσα απ' τα βιβλία του τις περασμένες δεκαετίες. Όχι τόσο γιατί πιστεύει ότι ήταν καλύτερες κοινωνικά όπως πρόσφατα παραδέχτηκε ο ίδιος σε μια συνέντευξη του, αλλά για την εφηβεία και τη νεότητα που παρήλθαν ανεπιστρεπτί.

Αν τα πάντα είναι πολιτική, "ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ", το αποδεικνύει περίτρανα κατορθώνοντας συγχρόνως να περάσει τα σύνορα της πατρίδας του.

Ένας σαραντοχτάχρονος άντρας, ταξειδεύει προς τη Σκωτία με σκοπό να προσωθήσει κάποιες πρωτοποριακές οδοντόβουρτσες. Στην πραγματικότητα, ενώ σωματικά κατευθύνεται προς τα κει που τον οδηγεί ο δορυφορικός πλοηγός του υβριδικού αυτοκινήτου που του παραχώρησε η εταιρεία για την οποία εργάζεται, το μυαλό του γυρνάει στο παρελθόν προσπαθώντας να συνθέσει το παζλ της ίδιας του της ύπαρξης. Πού είναι το πολιτικό στοιχείο; Οργώνοντας με το αμάξι μια χώρα που έχει χάσει κάθε στοιχείο ιδιαιτερότητας, κάθε ταυτότητα που καθόριζε τις μικρές πόλεις και τα χωριά στο διάβα του, βρίσκει σιγουριά στις μεγάλες αλυσίδες εστιατορίων που είναι παντού κοινές, χαίρεται να εξυπηρετείται από αυτόματους πωλητές για να μην αναγκαστεί να πιάσει κουβέντα με κανονικούς ανθρώπους, αρέσκεται να καταβαλώνει τυποποιημένα φαγητά και ικανοποιείται στην ασφάλεια που του προσφέρει μια "φίλη" της φαντασίας του που μπορεί να τον ακούει χωρίς να χρειάζεται ν' απαντήσει. Κι όμως, η ψυχή του αποζητάει την ανθρώπινη επαφή που ωστόσο έχει προσπαθήσει να βγάλει απ' τη ζωή του.
Εγκαταλελειμμένος απ' τη γυναίκα του, αδιάφορος στα μάτια της έφηβης κόρης του, ξεχασμένος από φίλους, με χρόνια κατάθλιψη κι εξάρτηση απ' το φέισμπουκ, μ' έναν πατέρα που ζει σε άλλη ήπειρο και με τον οποίο ποτέ δεν είχε κανονική σχέση, ο Μάξ είναι ένας άνθρωπος του παρόντος μας, ίσως κάπως υπερτονισμένος χάριν συγγραφικής αδείας, αλλά όχι ψεύτικος. Ο Μαξ ζει σε μια εποχή που αδυνατεί ν' αναγνωρίσει τη διαφορετικότητα, όχι λόγω συντηρητισμού αλλά γιατί δεν υπάρχει πια χρόνος στους ανθρώπους να σκύψουν μέσα τους και να κοιτάξουν με ειλικρίνεια τον εαυτό τους και τις επιθυμίες τους.