Δήμος Πειραιά

Τελικά αν τ' αφήσεις, σ' αφήνει. Για το "ευγενές" άθλημα του blogging μιλώ.
Ευτυχώς, ο από μηχανής Θεός με λυπήθηκε και μου' στειλε σαν θέμα τον Δήμο Πειραιά.

Όσοι είστε Δημότες θα το γνωρίζετε ήδη. Όσοι δεν είστε, αφενός να χαίρεστε (ιδιαιτέρως δε αν ανήκετε στους τυχερούς που ο Δήμος τους είναι καθαρός), αφετέρου ημείς είμεθα εδώ να σας πληροφορήσουμε για τη χαρά σας.
Ο Δήμος Πειραιά είναι απ' τους πιο βρώμικους Δήμους. Τα σκουπίδια συσσωρεύονται, τα κλαδιά απ' τα κομμένα δέντρα επίσης, τα πεζοδρόμια σπάνε και δεν αντικαθίστανται κι ο Δήμαρχος είναι εξαφανισμένος.
Κάτι κινήσεις που γίνονται τελευταία με οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι λόγω Δημοτικών εκλογών, άρχισαν οι δημόσιες σχέσεις.
Δεν πάει πολύς καιρός που ο Δήμαρχος έδωσε συνέντευξη ( δεν θυμάμαι πού τη διάβασα αλλά δεν έχει σημασία) όπου αφού βεβαίως δήλωσε ότι θα ξαναθέσει υποψηφιότητα (γιατί όχι άλλωστε...), μας ενημέρωσε ότι δεν ξέρει ποιος ακριβώς είναι ο μισθός του αφού τον διαχειρίζεται η γραμματέας του(!!!), μας γνωστοποίησε την μετακόμιση του δημαρχείου σε νεοκλασικό κτίριο καθώς και το πόσο καλά προχωράει το έργο της αναστήλωσης του Δημοτικού θεάτρου.
Ωραία όλα αυτά, αλλά με τα σκουπίδια τι γίνεται και κυρίως γιατί δεν έχει γίνει κάτι ως τώρα. Ο Δήμαρχος σαφώς και αναφέρθηκε σ' αυτά με τα γνωστά πια επιχειρήματα (μειωμένο προσωπικό, άδεια ταμεία κόκ) και συγχρόνως μας απέστειλε την περασμένη βδομάδα από μια σακκούλα ανακύκλωσης και το έντυπο με τις οδηγίες.
Οι μπλε κάδοι βέβαια αργούν ακόμη. Είμαι πάντως βέβαιη ότι θα εμφανιστούν σύντομα και θα πολλαπλασιαστούν αρχές του φθινοπώρου για ευνόητους λόγους.

Το Νέο Φάληρο, έχει ένα απ' αυτά τα κουτιά με υποδοχές για διαφορετικά είδη ανακύκλωσης: γυαλί, χαρτί, πλαστικό. Μονίμως είναι γεμάτο, δεν έρχεται να το αδειάσει κανείς και συχνά δίπλα του υπάρχουν παρατημένα σκουπίδια που δεν χωρούσαν να μπούνε απ' τις υποδοχές.

Στο Νέο Φάληρο δεν υπάρχει ούτε ένας μπλε κάδος. Εγώ 2 φορές την εβδομάδα φορτώνομαι με τα προς ανακύκλωση σκουπίδια και τα πάω σε γειτονικό δήμο.

Ειλικρινά, δεν ελπίζω σε καμία βελτίωση. Βαρέθηκα όμως να με υποτιμούν ως πολίτη.