Στου μπελαμή το ουζερί

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μίλαγα για ταβέρνες και ταβερνιάρηδες στο πρώτο ποστάκι του νέου έτους. Η χθεσινή μέρα όμως, μου επιφύλασσε εκπλήξεις για το πόσο αντιεπαγγελματίες είναι οι Έλληνες στον τομέα της εστίασης.
Ξεκινήσαμε παρέα 4 ατόμων για ψαροφαγία- κατά παράδοση των Θεοφανείων. Θα ερχόταν αργότερα κι ένα φιλικό ζευγάρι με μωρό.
Στον "τόπο του εγκλήματος" είχαμε ξαναπάει τρεις εξ ημών προ μηνός και είχαμε μείνει ικανοποιημένοι απ' το φαγητό.
Ο ένας εκ των ιδιοκτητών μάλιστα γνωρίζεται και με κάποιον απ' την παρέα. Πηγαίναμε ως γνωστοί λοιπόν κι αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Είχαμε κάνει επιπλέον και τηλεφωνική κράτηση για να μην βρεθούμε εξ απροόπτου.

Η έκπληξη μας "χτύπησε" τα ευαίσθητα αυτιά λίγα μέτρα έξω απ' το ουζερί. Ποιό ουζερί δηλαδή, μάλλον σε σκυλάδικο (sic) μεσημεριάτικου τύπου έμοιαζε αυτό που αντικρίσαμε.

Η ζωντανή ορχήστρα έπαιζε σε δυνατά ντεσιμπέλ και η αίθουσα ήταν πνιγμένη στον καπνό και την τηγανίλα. Ήταν επομένως αδύνατον να καθήσει κανείς και να φάει με ησυχία ή να μπορέσει ν' ανταλλάξει και καμιά κουβέντα μεταξύ τύρου και αχλαδίου. Πόσο μάλλον να φέρεις και μωρό μέσα σε τέτοιο περιβάλλον...
Ο μαγαζάτορας προσπάθησε να αντιπροτείνει την στεγασμένη αυλή ως χώρο με λιγότερη φασαρία. Εις μάτην. Κι εκεί ο θόρυβος και η κάπνα ήταν ανυπόφορα. Του εξηγήσαμε ευγενικά ότι περιμέναμε τους φίλους μας μ' ένα μωρό κι επιπλέον- το ίδιο ευγενικά- του είπαμε ότι δεν γνωρίζαμε περί ζωντανής ορχήστρας.

Όπως είπα και στην αρχή ο ένας από μας ήταν γνωστός του μαγαζάτορα. Πήγε λοιπόν μέσα και του είπε ότι η τελική μας απόφαση ήταν να ακυρώσουμε το τραπέζι.
Βγαίνοντας έξω μας ανακοίνωσε ότι δημιουργήθηκε δυσάρεστο κλίμα κι ότι ούτε λίγο, ούτε πολύ, εξαιτίας μας το μαγαζί ακύρωσε άλλες 6 παρέες.

Βρισκόμασταν ακόμα στον δρόμο και συζητάγαμε τι εναλλακτικές είχαμε, ενώ παράλληλα επιχειρήσαμε να ειδοποιήσουμε τους άλλους με το μωρό να μην έρθουν.

Τότε βγήκε απ' το μαγαζί κι ο άλλος συνέταιρος- όπως μάθαμε- ο οποίος σε πολύ άσχημο τόνο μας "κατσάδιασε" που δεν θέλαμε να καθήσουμε και κατέρριψε το επιχείρημα μας με το μωρό δείχνοντας μας παρέα στην οποία όντως ένα μωρό ολίγων μηνών κοιμότανε στο καρότσι, η περήφανη μητέρα του φύσαγε τον καπνό απ' το τσιγάρο της δίπλα του και η ομήγυρη χτύπαγε παλαμάκια τρώγοντας συγχρόνως χταπόδι.

Μακρυγόρησα ίσως, αλλά αυτό που θέλω να πω καταλήγοντας είναι ότι είμαστε εντελώς αντιεπαγγελματίες στον τρόπο με τον οποίο παρέχουμε υπηρεσίες και στην σχέση προσφοράς-ποιότητας.
Γι' αυτό και κάθε φορά που ακούγονται τα "τρομοκρατικά σενάρια" του ότι κινδυνεύει ο τουρισμός μας, δεν μπορώ να πω ότι λυπάμαι. Νομίζω μάλιστα ότι χαίρομαι κιόλας.

Καλή μας χρονιά...