Τετάρτη, Ιουνίου 25, 2008

Δώρο ζωής.

Είχα μήνες να τη δω και είχα τύψεις. Κάτι όμως που το πρόγραμμα ήταν φορτωμένο, κάτι που δεν βόλευαν οι ώρες, όλο της έλεγα "θα περάσω" κι όλο δεν τα κατάφερνα. Εντωμεταξύ, ούτε εκείνη μ' έπαιρνε τηλέφωνο να ρωτήσει ανυπόμονα πότε θα πάω, κάτι που μου φάνηκε παράξενο, αφού παλιότερα συνήθιζε να μου τηλεφωνεί συχνά. Μέχρι που σκέφτηκα μήπως είχε συμβεί κάτι κακό, αλλά ξόρκιζα αμέσως τη σκέψη απ' το μυαλό μου.
Τελικά, πήγα το περασμένο Σάββατο. Καθόταν στη γνωστή της θέση, με τα μαλλιά ξέπλεκα κιένα ροζ νυχτικό. Ήταν κεφάτη κι έτσι όπως την περιτριγύριζαν και οι 3 γάτες της (όλη η γατοοικογένεια παρακαλώ, μαμά, μπαμπάς, παιδί), έμοιαζε σαν κοριτσάκι.
"Έχω να σου πω", μου έκανε συνομωτικά αμέσως μόλις η κυρία που την φροντίζει έφυγε για λίγο, για κάποια εξωτερική δουλειά.
Κι άρχισε να μου λέει. ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ! Φοβερό! Απρόσμενο! Καταπληκτικό!!! Γνωρίζονται από παλιά, αλλά λόγω μιας "συνεργασίας" μιλάνε συχνά στο τηλέφωνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου. Και κάποια στιγμή, αυτά τα "επαγγελματικά" τηλεφωνήματα έγιναν λίγο πιο προσωπικά. Άρχισε να εναλλάσσεται ο πληθυντικός με τον ενικό και να τηλεφωνιούνται ακόμα και χωρίς να υπάρχει λόγος. Ένα τηλεφώνημα το πρωί κι ένα το βράδυ. Της έστειλε και φωτογραφία του γιατί είχαν να ειδωθούν χρόνια. Κι αυτά τα τηλεφωνήματα την έκαναν να ξανανιώσει έφηβη. Σκιρτούσε κάθε φορά στην αναμονή τους και πέρασε κι ένα δυο βράδυα άυπνη,να σκέφτεται. Όλα τα κλασικά συμπτώματα του έρωτα δηλαδή. Η μονοτονία σταμάτησε. Η μοναξιά επίσης. "Πριν δεν είχε κανένα νόημα η ζωή μου", μου εξομολογήθηκε. "Να δεις, πώς το λέει ο Καβάφης: [...]είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα. Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει]".
"Τώρα έχω κάτι να περιμένω. Και ξέρεις ποιο είναι το πιο άσχημο; Να πεθαίνεις και να μην έχεις κανέναν δίπλα σου να σου δώσει ένα φιλί, να ξέρεις ότι σ' αγαπάει".
"Είστε πολύ τυχερή γυναίκα", της είπα. "Και οι δυο άντρες που παντρευτήκατε σας αγάπησαν πολύ και τους αγαπήσατε κι εσείς και τώρα υπάρχει κι ένας ακόμη που σας νοιάζεται". Κούνησε το κεφάλι καταφατικά, σημάδι ότι συμφωνούσε.

Έφυγα λίγα λεπτά αφού χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν εκείνος. Της πήγα τον ασύρματο κοντά της για να μιλήσει και τη χαιρέτησα διακριτικά. Πρόλαβα να δω τη λάμψη στο βλέμμα της, το πόσο φωτίστηκε το πρόσωπό της καθώς του μιλούσε. "Μια φίλη μου είναι εδώ, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα", του είπε.
Κολακεύτηκα με τον χαρακτηρισμό "φίλη μου".
Η φιλία κι ο έρωτας δεν έχουν ημερομηνία λήξεως. Δεν πρέπει να έχουν. Απόδειξη ότι εκείνη έχει κλείσει τα 82 της χρόνια κι εκείνος είναι 80.

15 σχόλια:

NinaC είπε...

Αχ! Σα να με βλέπω στα 82 μου!!!!!

Τι όμορφο που ήταν αυτό, αλεπούδι μου!!!!

(ε.σ.ν.γ.ε.π.τ.ο.μ.)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Οχι, δε θα πεθάνει σύντομα!
Αλλά κι'άν πεθάνει, θα πεθάνει ευτυχισμένη.
ΑΥΤΟ είναι σίγουρα δώρο ζωής!

Кроткая είπε...

σαν την ανάποδη πλευρά του προηγούμενου ποστ!

Αλεπού είπε...

@ninac
Στο εύχομαι ολόψυχα!
@βιολιστής στη στέγη
Είναι πράγματι!
@krotkaya
είδες; Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά τώρα που το λες, έχεις απόλυτο δίκιο!

Ανώνυμος είπε...

Έχω να μπω πολύ καιρό σε όλα τα blogs και πέφτω πάνω σε αυτό!!

Πλάκα κάνεις!! Μακάρι όλοι μας..

Σταυρούλα είπε...

Τυχεροί!! Κι εσύ που σαν θεατής έζησε λίγη απ΄τη λάμψη της! :)
Σμουουτς!

Μακάρι όλοι μας τόσο ευτυχισμένοι να είμαστε σαν φτάσουμε "εκεί". ;)

Αλεπού είπε...

@stefy
Καλώς την!
όχι, δεν κάνω πλάκα. Είναι εντελώς αλήθεια και ναι, μακάρι όλοι μας! :)
@renata
Γυρίσατεεεεεεεεε; Ρενατούλα μου, μακάρι να φτάσουμε σ' αυτά τα χρόνια και να νιώθουμε ότι έχουμε λόγο ύπαρξης! :)

lemon είπε...

Μα τι γλυκό! Μου έφτιαξες τη διάθεση!
Και ροζ νυχτικό! Τι ωραία!

lemon είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αλεπού είπε...

@lemon
Να είσαι καλά λεμονάκι μυρωδάτο. Χαίρομαι που σου έφτιαξε τη διάθεση!

markos-the-gnostic είπε...

μήπως έρωτας και ζωή είναι ταυτόσημα;

Stardustia είπε...

υπέροχο, υπέροχο, υπέροχο...
να φτάνεις σε αυτήν την ηλικία και να μπορείς ακόμη να έχεις πράγματα να προσμένεις
ανθρώπους που σε κάνουν να χαμογελάς και να αισθάνεσαι και πάλι νέος...

Αλεπού είπε...

@markos the gnostic
Ακριβώς έτσι!
@stardustia
όσο έχουμε κάτι να περιμένουμε, όσο διατηρούμε ζωντανή την ελπίδα, τόσο πιο κερδισμένοι βγαίνουμε απ' αυτή την εφημερότητα της ζωής.

An-Lu είπε...

Έτσι ακριβώς...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.