Δώρο ζωής.

Είχα μήνες να τη δω και είχα τύψεις. Κάτι όμως που το πρόγραμμα ήταν φορτωμένο, κάτι που δεν βόλευαν οι ώρες, όλο της έλεγα "θα περάσω" κι όλο δεν τα κατάφερνα. Εντωμεταξύ, ούτε εκείνη μ' έπαιρνε τηλέφωνο να ρωτήσει ανυπόμονα πότε θα πάω, κάτι που μου φάνηκε παράξενο, αφού παλιότερα συνήθιζε να μου τηλεφωνεί συχνά. Μέχρι που σκέφτηκα μήπως είχε συμβεί κάτι κακό, αλλά ξόρκιζα αμέσως τη σκέψη απ' το μυαλό μου.
Τελικά, πήγα το περασμένο Σάββατο. Καθόταν στη γνωστή της θέση, με τα μαλλιά ξέπλεκα κιένα ροζ νυχτικό. Ήταν κεφάτη κι έτσι όπως την περιτριγύριζαν και οι 3 γάτες της (όλη η γατοοικογένεια παρακαλώ, μαμά, μπαμπάς, παιδί), έμοιαζε σαν κοριτσάκι.
"Έχω να σου πω", μου έκανε συνομωτικά αμέσως μόλις η κυρία που την φροντίζει έφυγε για λίγο, για κάποια εξωτερική δουλειά.
Κι άρχισε να μου λέει. ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ! Φοβερό! Απρόσμενο! Καταπληκτικό!!! Γνωρίζονται από παλιά, αλλά λόγω μιας "συνεργασίας" μιλάνε συχνά στο τηλέφωνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου. Και κάποια στιγμή, αυτά τα "επαγγελματικά" τηλεφωνήματα έγιναν λίγο πιο προσωπικά. Άρχισε να εναλλάσσεται ο πληθυντικός με τον ενικό και να τηλεφωνιούνται ακόμα και χωρίς να υπάρχει λόγος. Ένα τηλεφώνημα το πρωί κι ένα το βράδυ. Της έστειλε και φωτογραφία του γιατί είχαν να ειδωθούν χρόνια. Κι αυτά τα τηλεφωνήματα την έκαναν να ξανανιώσει έφηβη. Σκιρτούσε κάθε φορά στην αναμονή τους και πέρασε κι ένα δυο βράδυα άυπνη,να σκέφτεται. Όλα τα κλασικά συμπτώματα του έρωτα δηλαδή. Η μονοτονία σταμάτησε. Η μοναξιά επίσης. "Πριν δεν είχε κανένα νόημα η ζωή μου", μου εξομολογήθηκε. "Να δεις, πώς το λέει ο Καβάφης: [...]είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα. Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει]".
"Τώρα έχω κάτι να περιμένω. Και ξέρεις ποιο είναι το πιο άσχημο; Να πεθαίνεις και να μην έχεις κανέναν δίπλα σου να σου δώσει ένα φιλί, να ξέρεις ότι σ' αγαπάει".
"Είστε πολύ τυχερή γυναίκα", της είπα. "Και οι δυο άντρες που παντρευτήκατε σας αγάπησαν πολύ και τους αγαπήσατε κι εσείς και τώρα υπάρχει κι ένας ακόμη που σας νοιάζεται". Κούνησε το κεφάλι καταφατικά, σημάδι ότι συμφωνούσε.

Έφυγα λίγα λεπτά αφού χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν εκείνος. Της πήγα τον ασύρματο κοντά της για να μιλήσει και τη χαιρέτησα διακριτικά. Πρόλαβα να δω τη λάμψη στο βλέμμα της, το πόσο φωτίστηκε το πρόσωπό της καθώς του μιλούσε. "Μια φίλη μου είναι εδώ, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα", του είπε.
Κολακεύτηκα με τον χαρακτηρισμό "φίλη μου".
Η φιλία κι ο έρωτας δεν έχουν ημερομηνία λήξεως. Δεν πρέπει να έχουν. Απόδειξη ότι εκείνη έχει κλείσει τα 82 της χρόνια κι εκείνος είναι 80.