Σήμερα το πρωί ξεκίνησα να πάρω το τραμ. Πήγα να βγάλω εισιτήριο, αλλά το μηχάνημα δεν λειτουργούσε. Δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Συγκεκριμένα, το εν λόγω μηχάνημα δεν δουλεύει εδώ και μια βδομάδα πράγμα που σημαίνει είτε ότι κανείς δεν το έχει προσέξει, είτε ότι δεν περνάει από κει ποτέ ο συντηρητής. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο: το μηχάνημα που βγάζει εισιτήρια ΔΕΝ δουλεύει. Συνεπώς, δεν μπορείς να βγάλεις εισιτήριο!
Πέρασα απέναντι να δοκιμάσω την τύχη μου στο άλλο μηχάνημα. Άρχισα να ρίχνω τα κέρματα και κάποια στιγμή μπλόκαρε. Μου κράτησε τα κέρματα, δεν δεχόταν άλλα, δεν υπήρχε κουμπί ακύρωσης ( ένα που βρήκα μετά στην οθόνη, δεν ανταποκρινόταν) και δεν υπήρχε τρόπος ούτε να πάρω τα λεφτά μου πίσω, ούτε να βγάλω εισιτήριο.
Εκεί δίπλα υπήρχε κι ένα κόκκινο κουτί στο οποίο υποτίθεται ότι απαντάει κάποιος αν πατήσεις το σχετικό κουμπί και καλέσεις. Το κάλεσα, απάντηση καμία.
Το τραμ κατέφθασε κανά δυο λεπτά αργότερα. Μπήκα χωρίς εισιτήριο.
Νομίζω περιττεύει να πω ότι για τις 3 στάσεις που το χρειάστηκα, αισθανόμουν άβολα. Αν έμπαινε ένας ελεγκτής, ποια θα ήταν η θέση μου; Έχω καμία όρεξη να γίνομαι ρεζίλι πρωινιάτικα και μάλιστα για κάτι που δεν φταίω; Επίσης κι αυτό είναι πιο σημαντικό, θα με πίστευε ή θα έκοβε πρόστιμο για να καλύψει την ανεπάρκεια τους;
Βεβαίως ελεγκτής δεν εμφανίστηκε (νομίζω ότι κόπηκαν κι αυτοί λόγω κρίσης).
Ήρθα στο γραφείο και πήρα τηλέφωνο την εταιρεία που διαχειρίζεται το τραμ. Μίλησα με την εξυπηρέτηση κοινού. Ευγενέστατοι -οφείλω να ομολογήσω-. Μου πρότειναν μάλιστα να γράψω και τα παράπονα μου και να τα στείλω με μέηλ. Θα το κάνω. Γράφω όμως κι εδώ για να το κοινοποιήσω μέσω facebook, θεωρώντας ότι θα το διαβάσει περισσότερος κόσμος.
Η υπάλληλος που μ' εξυπηρέτησε στην άλλη άκρη της γραμμής, μου είπε ότι μπορώ να ζητήσω τα χρήματα που μου κράτησε το μηχάνημα σε κάποιο εκδοτήριο με την επίδειξη της αστυνομικής μου ταυτότητας. Της εξήγησα ότι δεν έχω σκοπό να το κάνω κι ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που τηλεφωνώ. Ας τα κρατήσουν, βρε αδερφέ, έτσι κι αλλιώς τσάμπα ταξείδεψα...
Μου είπε επίσης, ότι επειδή αυτά τα μηχανήματα είναι σε εξωτερικούς χώρους, πέφτουν συχνά θύματα βανδαλισμού. Θα μπορούσα να συμφωνήσω θεωρητικά, αλλά πρώτον δεν φαίνεται να έχουν δεχτεί επιθέσεις τέτοιου είδους και δεύτερον κι αν ακόμα συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν περνάει κάποιος συντηρητής τακτικά; Μάλλον όχι, αν κρίνω απ' το ότι εδώ και μια εβδομάδα το μηχάνημα είναι εκτός λειτουργίας.
Την ρώτησα επίσης, ποια η θέση του επιβάτη αν του τύχει κάτι τέτοιο στην περίπτωση που μπει ελεγκτής. Μου απάντησε ότι καλό είναι να το λέμε στον οδηγό (δεν διαφωνώ), κι εκείνος θα προτρέψει να εκδώσουμε εισιτήριο στην επόμενη στάση. Τώρα, αν έχεις χαρτονόμισμα ή αν και το επόμενο μηχάνημα είναι χαλασμένο κι αναγκαστεί να κατέβει ο οδηγός, σταματήσει το τραμ και καθυστερείς τους υπόλοιπους επιβάτες που σε βρίζουν από μέσα στους ή κι απέξω ή αν δεν έχεις άλλα λεφτά γιατί σκόπευες απλώς να πας αργότερα στο ΑΤΜ και να βγάλεις, είναι λεπτομέρειες...
Το συγκεκριμένο μου σημείωμα πάντως, δεν έχει απλώς σκοπό να κοινοποιήσει το πρόβλημα, αλλά ν' αναρωτηθεί για τις συγκοινωνίες στην Αθήνα της κρίσης, για την κακή σχέση τιμής -υπηρεσίας και για την αδυναμία της χώρας να εισπράττει τα έσοδα της, έστω και μέσα απ' το 1,20 της απλής διαδρομής του τραμ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου