Φύγε συ 2009, έλα συ 2010

Αυτέ τις μέρες που είμαι άρρωστη (με φαρυγγίτιδα παρακαλώ κι όχι με Η1Ν1), γυρνάω στο σπίτι από κρεββάτι σε καναπέ και τούμπαλιν. Στράφι πήγαν όλα τα σχέδια μου για βόλτες και καφέδες με φίλους. Από την Κυριακή που μας πέρασε, είμαι κλεισμένη στους 4 τοίχους.
Ξέρω ότι είμαι γκαντέμω ν' αρρωστήσω τέτοιες μέρες, αλλά η φαρυγγίτης δεν με ρώτησε...

Για να περάσω τις ατέλειωτες ώρες μου εκτός από σούπες και τσάγια, έχω δει μερικά DVD, έχω διαβάσει 3 βιβλία, έχω ανεβάσει 3 ποστάκια σε 1, 5 μέρα στο έτερον βλόγιον, το θεατρικό και έχω κάνει και πολύ ζάπινγκ στην ανόητη ελληνική τηλεόραση.

Το είχα λοιπόν υποψιαστεί, αλλά δεν το είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια: απ' το πρωί ως το απόγευμα που αρχίζουν οι ελληνικές σαπουνόπερες, ένα τεράστιο πάνελ περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι με μόνη αλλαγή το κιτς πάντα σκηνικό, την ξανθιά πάντα παρουσιάστρια και τους πανελίστες(πληρώνονται αλήθεια αυτοί;). Το μόνο σταθερό σ' όλο αυτό το αποτυχημένο και θλιβερό καρναβάλι είναι η σταθερή θεματολογία. 2-3 θέματα που "παίζουν" μέχρι να τα εμπεδώσουμε. Αν δε, είναι κανάς γάμος, τότε επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα και μαθαίνουμε τα πάντα, ακόμα και τι εσώρουχα φοράει η νύφη!

Το τελευταίο μαργαριτάρι πάντως που αλίευσα και σας το παραδίδω μέρες που είναι για ν' αλλάξουμε και λαμπερά και με πολυτέλεια (ένεκα η πολύτιμος πέτρα) τη χρονιά, είναι το επίθετο "ιριδίζων-ιριδίζουσα-ιριδίζον".

Η ιστορία έχει ως εξής: μακιγιέρ φιλοξενείται σε πρωινάδικο για να δείξει το μακιγιάζ του ρεβεγιόν. Βάφει την παρουσιάστρια και συγχρόνως μας εξηγεί για την "ιριδίζον" σκιά, το "ιριδέ" χρώμα, τα "ιριδίζον" προϊόντα που κυκλοφορούν κόκ.
Χωρίς περαιτέρω σχόλια,

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ Ο,ΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ

ΥΓ: θα μπορούσα να αποκαθηλώσω εντελώς τα Χριστούγεννα κι όλη την εορταστική ατμόσφαιρα, αλλά δεν το κάνω μέρες που είναι!

Της φυλακής οι κούκλες!

Πρωτοδιάβασα στην εφημερίδα πριν από 15 μέρες γι’ αυτό το ιδιότυπο Bazaar- Έκθεση και μου κίνησε το ενδιαφέρον. Είναι απ’ τη μια, η επιθυμία μου να ψωνίσω φέτος κατά κύριο λόγο από bazaar που ξέρω ότι τα έσοδα πάνε για καλό σκοπό κι απ’ την άλλη το συγκεκριμένο έχει κι άλλες διαστάσεις. Τον τρίτο λόγο τον έμαθα όταν επισκέφτηκα τις κούκλες κι έχει να κάνει με τον μαγικό κόσμο του κουκλοθέατρου! Μου έφερε μνήμες της παιδικής μου ηλικίας που ο μπαμπάς μας πήγαινε να δούμε Μπαρμπαμυτούση, Κλούβιο και Σουβλίτσα!

Το Εργαστήρι Μαιρηβή λειτουργεί εδώ και 11 χρόνια σ’ ένα παλιό ανακαινισμένο σπίτι με πανέμορφη αυλή στην οδό Δεληγιώργη στο Μεταξουργείο κι έχει ως στόχο τη διάδοση του κουκλοθέατρου καθώς και την υποστήριξη εκαπιδευτικών, επιμορφωτικών και καλλιτεχνικών προγραμμάτων. Έτσι, όχι μόνο λειτουργεί ως μόνιμος χώρος έκθεσης θεατρικής κούκλας (μαριονέτας, γαντόκουκλας, πάνινης, μάσκας κόκ), αλλά κατά την επίσκεψη του εκεί κάποιος μπορεί να ξεναγηθεί στον εργαστηριακό χώρο όπου έρχεται σε επαφή με τα υλικά, τα εργαλεία και τα μικρά μυστικά κατασκευής μιας θεατρικής κούκλας. Βεβαίως, παρουσιάζονται συχνά και παραστάσεις κουκλοθέατρου που μπορεί να τις παρακολουθήσει ένα παιδί 5 χρονών αλλά κι ένας ενήλικας με ψυχή παιδιού!

Το Εργαστήρι Μαιρηβή είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο γυναικών με ιδιαίτερη καλλιτεχνική φλέβα, παρόλο που οι σπουδές τους δεν είχαν σχέση με τον συγκεκριμένο χώρο. Η Μαιρηβή Γεωργιάδου και η Εύα Χειλαδάκη αγαπούν με πάθος αυτό που κάνουν και φροντίζουν να το μεταδώσουν και στους επισκέπτες τους.

Η Εύα Χειλαδάκη μαζεύει κουρελάκια, μαλλιά πλεκτικής, χάντρες, υφάσματα και πηγαίνει μαζί με τα ψαλίδια της δυο ώρες την εβδομάδα επί 10 χρόνια στις φυλακές προκειμένου να συντονίσει το μάθημα κατασκευής κούκλας δίνοντας έτσι μια δημιουργική διέξοδο σ’ αυτές τις γυναίκες.

Πρόκειται λοιπόν για χειροποίητες κούκλες που φτιάχνουν φυλακισμένες γυναίκες των φυλακών Θήβας και τα έσοδα από την πώληση τους θα κατατεθούν στον λογαρισμό της κάθε κρατούμενης χωριστά. Το bazaar φιλοξενείται από τις 18 έως και τις 21 Δεκεμβρίου στο Εργαστήρι Μαιρηβή.

Φέτος, είναι η 6^η φορά που το Εργαστήρι Μαιιρηβή διοργανώνει το εν λόγω bazaar. Αξίζει να σας πω ότι η κάθε κρατούμενη φτιάχνει διαφορετικές κούκλες ανάλογα με τον τόπο καταγωγής της ή την ψυχολογική της κατάσταση. Μια τσιγγάνα ας πούμε φτιάχνει κούκλες με φανταχτερά ρούχα, μια Βουλγάρα δίνει έμφαση στην τοπική ενδυμασία της πατρίδας της ενώ μια απεργός πείνας θα φτιάξει λιπόσαρκες κούκλες με μίζερα ρουχαλάκια...

Εκτός από κούκλες, οι γυναίκες της φυλακής έχουν κατασκευάσει υπέροχα μικρά κομμάτια υφάσματος με φιγούρες ή παραστάσεις που επίσης προέρχονται από ύφασμα και τα έχει ενώσει σε πολύ πρωτότυπα patchworks η Εύα Χειλαδάκη.

Στις φωτογραφίες μπορείτε να περιπλανηθείτε στο Εργαστήρι και στις κούκλες, ενώ στην τελευταία φωτογραφία βλέπετε τις 3 κουκλίτσες που αγόρασα σήμερα το απόγευμα. Ναι, καλά είδατε, η μεσαία είναι κούκλα –γοργόνα!

Καλά, υγιή, ειρηνικά κι αγαπημένα Χριστούγεννα σε όλους!

Δρόμοι Ζωής: Χριστουγεννιάτικο bazaar

Ψάχνω να βρω κάτι πρωτότυπο για να σας πω να έρθετε Σαββατοκύριακο 12 και 13 Δεκέμβρη στο ετήσιο χριστουγεννιάτικο bazaar των Δρόμων Ζωής και δεν βρίσκω…
Το Bazaar δεν χρειάζεται εντυπωσιακά λόγια. Χρειάζεται πράξεις αγάπης κι αυτό είναι πολύ πιο βαθύ και ουσιαστικό.
Γι’ αυτό,

Ελάτε να δείτε πώς πραγματοποιείται κάθε χρόνο το θαύμα των Χριστουγέννων για τα παιδιά στο Γκάζι από μια παρέα εθελοντών που συνεχώς μεγαλώνει.
Ελάτε να ψωνίσετε τα στολίδια σας, τα καλούδια σας, να φάτε και να πιείτε, να χορέψετε με τα παιδιά, να δείτε τα πρόσωπά τους και να συμβάλλετε στην ελπίδα τους/μας για ένα πιο δίκαιο μέλλον.
Ελάτε, γιατί ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.

Για μένα είναι η 3η χρονιά που θα πάω και που συμμετέχω με κάτι που έφτιαξα κι εύχομαι να είμαι καλά και να μπορώ να το κάνω κάθε χρόνο.

Σαρία

Σαρία (Sharia) κυριολεκτικά σημαίνει ο δρόμος προς την πηγή.

Σύμφωνα με το Κοράνι όμως, η Σαρία δεν είναι και τόσο ποιητική όσο ακούγεται..
Στην πραγματικότητα, σχετίζεται με την ιδέα ενός συστήματος θείου νόμου και χρησιμοποιείται ως αναφορά στο ισλαμικό δίκαιο. Είναι ουσιαστικά δηλαδή ένα θεολογικό εγχειρίδιο το οποίο και εδραιώθηκε στους αιώνες με τη συναίνεση της μουσουλμανικής κοινότητας η οποία όχι μόνο έκανε κι εξακολουθεί να κάνει χρήση αυτού, αλλά συνετέλεσε και στον καθορισμό του.
Η Σαρία βασίστηκε στις ρήσεις, τις πρακτικές και τις διδασκαλίες του Μωάμεθ, ενώ οι ιστορικές της καταβολές πρέπει να αναζητηθούν στον 7ο αιώνα.
Συχνά μάλιστα φέρεται ως σύστημα που έχει δεχθεί επιρροές από το ρωμαϊκό δίκαιο, δεδομένου ότι αναπτύχθηκε κυρίως τον 8ο αιώνα σε περιοχές της άλλοτε ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Σχολές δικαίου με την αυστηρή έννοια του όρου ξεπήδησαν στη Συρία και το Ιράκ πριν το τέλος του Χαλιφάτου των Ομαγιαδών, περίπου το 750. Αναπτυσσόμενη σχεδόν δύο αιώνες μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, το 632, η Σαρία ακολούθησε την ανάπτυξη της ισλαμικής αυτοκρατορίας στη βόρεια Αφρική δυτικά και την Κίνα ανατολικά. Ο Μωάμεθ θεωρείτο ο ευσεβέστερος των πιστών, γι’ αυτό και η ζωή και οι τρόποι του έγιναν πρότυπο για τους μουσουλμάνους και καταγράφηκαν από λογίους στο Χαντίθ. Δεδομένου ότι κάθε κοινότητα προσπάθησε να συμφιλιώσει τα τοπικά ήθη με το Ισλάμ, η χαντίθ λογοτεχνία αναπτύχθηκε σε ξεχωριστές σχολές ισλαμικής σκέψης: Από αυτές ξεχωρίζουν οι σουνιτικές σχολές, Χανμπαλί, Μαλίκι, Σαφίι και Χαναφί και η σιϊτική σχολή Τζαφαρί.

Μέχρι εδώ ας πούμε καλά. Τι γίνεται όμως όταν ο θρησκευτικός αυτός κώδικας παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα και «καταδικάζει» ες αεί αθώα παιδιά;
Για να γίνω πιο σαφής: σήμερα διάβασα στην εφημερίδα ότι είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που εφαρμόζει τη Σαρία, δηλαδή το δίκαιο του Ισλάμ για τους μουσουλμάνους πολίτες της. Ούτε καν η Τουρκία, δεν επιτρέπει την υποκατάσταση του εθνικού δικαίου της από τους ιερούς κανόνες οποιασδήποτε θρησκείας…
Το άρθρο κάνει λόγο για μια ιερονομική άδεια γάμου που εκδόθηκε το 2007 απ’ τον μουφτή της Ξάνθης και επέτρεπε σε ανήλικο κορίτσι να παντρευτεί ενώ μετά από δυο μήνες έδινε το πράσινο φως στον γαμπρό να τη χωρίσει χωρίς καμία υποχρέωση διατροφής και με μοναδικό όρο να επιστρέψει αυτός τα μισά χρήματα της προίκας.

« […]Η παρούσα είναι ιερονομική άδεια με την οποία βεβαιώνεται ότι η Μπατζάκ..., Ελληνίδα υπήκοος, παρθένα, κάτοικος Νομού Ξάνθης, δεν έχει κανένα νομικό ή ιερονομικό κώλυμα για να τελέσει τον γάμο της μετά του Έλληνος υπηκόου, κατοίκου Νομού Ξάνθης, Οτουζμπίρ.., ο οποίος την εζήτησε σε νόμιμο γάμο προς θεμιτή συμβίωση και ότι με βάση τα παραπάνω τελέστηκε ο γάμος του ενώπιον της Μουφτείας Ξάνθης[…]»

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ και τα συμπεράσματα δικά σας.

Το παρόν blog έχει ασχοληθεί αρκετές φορές με θέματα παιδιών που κακοποιούνται. Αφελώς, δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι οι ακραίες μουσουλμανικές πρακτικές υπάρχουν και στη χώρα μας αφού υπάρχει μουσουλμανική υπηκοότητα…

Εννοείται, ότι δεν αναφέρομαι στο θέμα ρατσιστικά, ούτε πιστεύω ότι οι Χριστιανοί είμαστε καλύτεροι επειδή δεν παντρεύουμε πια ανήλικα κορίτσια μ' αυτόν τον τρόπο.

Μπαίνω απλώς σε προβληματισμό γι' αυτές τις ακραίες παραδόσεις/αντιλήψεις που δεν υπολογίζουν ούτε ανθρώπους, ούτε δικαιώματα.