Ο βαφτισιμιός μου είναι τρεισήμισι ετών. Φέτος ξεκίνησε πρώτη φορά τον παιδικό σταθμό. Τον περασμένο μήνα ήταν ενθουσιασμένος για τα καινούργια πράγματα που έμαθε. Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, είχε ένα μικρό ποιηματάκι να πει κι είχε μεγάλη χαρά γι αυτό.
Την Παρασκευή που μας πέρασε η μαμά του μου διηγήθηκε ότι ο μικρός μπήκε στο σπίτι με το σύνθημα «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία»!
«Υποψιάστηκα ότι κάτι τους έχουν πει για το Πολυτεχνείο», μου είπε, «αλλά θέλησα να το τσεκάρω». Το απόγευμα, εκεί που ο μικρός έπαιζε αμέριμνος, τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Δεν μου λες Δημητράκη; Σας είπαν τίποτα στο σχολείο για το Πολυτεχνείο;» Ο Δημητράκης παράτησε τα παιχνίδια του, έστρεψε το κεφάλι του προς τη μαμά του και της είπε: «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο»!
Γέλασα πολύ με το παραπάνω στιγμιότυπο το οποίο και πληροφορήθηκα σήμερα το πρωί, ανήμερα του Πολυτεχνείου.
Ο λόγος που το γράφω είναι γιατί αν και μου φαίνεται εξαιρετικά αστείο να σκέφτομαι ένα τρίχρονο να αναφέρεται στο Πολυτεχνείο, αναγνωρίζω τη σπουδαιότητα του να το κάνει κανείς από τόσο μικρή ηλικία κοινωνό ενός ιστορικού γεγονότος που συνέβη πολλά χρόνια πριν εκείνο γεννηθεί.
Στη σημερινή εποχή της πλήρους αδιαφορίας και απάθειας, της τηλεόρασης που νυχθημερόν ασχολείται με τα κατορθώματα και τους τραμπουκισμούς των επωνύμων που τάχα προβάλλουν αντίσταση με οχήματα τα ακριβά τους SUV ως άλλα τανκς κατά της Αρχής, ανατρέφεται μια γενιά που αν δεν ενδιαφερθεί κανείς να την πληροφορήσει για ό, τι κάποτε συνέβη, θα νομίζει πως κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου τηρούμε το έθιμο του να σπάνε κάποιοι τζαμαρίες και να καίνε αυτοκίνητα πέριξ του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου, καπηλευόμενοι την ιστορική αλήθεια και τη συλλογική μνήμη.
Την Παρασκευή που μας πέρασε η μαμά του μου διηγήθηκε ότι ο μικρός μπήκε στο σπίτι με το σύνθημα «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία»!
«Υποψιάστηκα ότι κάτι τους έχουν πει για το Πολυτεχνείο», μου είπε, «αλλά θέλησα να το τσεκάρω». Το απόγευμα, εκεί που ο μικρός έπαιζε αμέριμνος, τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Δεν μου λες Δημητράκη; Σας είπαν τίποτα στο σχολείο για το Πολυτεχνείο;» Ο Δημητράκης παράτησε τα παιχνίδια του, έστρεψε το κεφάλι του προς τη μαμά του και της είπε: «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο»!
Γέλασα πολύ με το παραπάνω στιγμιότυπο το οποίο και πληροφορήθηκα σήμερα το πρωί, ανήμερα του Πολυτεχνείου.
Ο λόγος που το γράφω είναι γιατί αν και μου φαίνεται εξαιρετικά αστείο να σκέφτομαι ένα τρίχρονο να αναφέρεται στο Πολυτεχνείο, αναγνωρίζω τη σπουδαιότητα του να το κάνει κανείς από τόσο μικρή ηλικία κοινωνό ενός ιστορικού γεγονότος που συνέβη πολλά χρόνια πριν εκείνο γεννηθεί.
Στη σημερινή εποχή της πλήρους αδιαφορίας και απάθειας, της τηλεόρασης που νυχθημερόν ασχολείται με τα κατορθώματα και τους τραμπουκισμούς των επωνύμων που τάχα προβάλλουν αντίσταση με οχήματα τα ακριβά τους SUV ως άλλα τανκς κατά της Αρχής, ανατρέφεται μια γενιά που αν δεν ενδιαφερθεί κανείς να την πληροφορήσει για ό, τι κάποτε συνέβη, θα νομίζει πως κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου τηρούμε το έθιμο του να σπάνε κάποιοι τζαμαρίες και να καίνε αυτοκίνητα πέριξ του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου, καπηλευόμενοι την ιστορική αλήθεια και τη συλλογική μνήμη.
9 σχόλια:
Χτες το βράδυ έγραψα κι εγώ ένα γράμμα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
ΥΓ. Έχει γεμίσεις ο κόσμος, Δημητράκηδες...
Ο Δημήτρης Φύσσας ανέφερε κάποτε την εξής ερώτηση που του είχε θέσει ο -ηλικίας δημοτικού- γιος του: "Στο Πολυτεχνείο, μπαμπά, πολεμήσαμε με τους Πέρσες?".
@vita mi barouak
Το διάβασα!
δεν κατάλαβα όμως το ΥΓ. Τι σου φταίει ο Δημητράκης. Αυτός ίσα- ίσα που αν και μικρούλης έμαθε έστων και σαν παπαγαλάκι για το Πολυτεχνείο.
@krotkaya
Φαντάσου...
Αυτό, το πως θα γίνουν κοινωνοί, πέρα απ΄το σχολείο συζητούσαμε σήμερα στο τραπέζι μετά την γιορτή. αλλά μόνο το σχολείο αποσπασματικά δε φτάνει.
Ωραία τα λένε τα πιτσιρικάκια μας. Ας μην τα αφήσουμε να (τα) ξεχάσουν!
Σκέψου το κι έτσι: ηλικιακά, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου είναι για τον Δημητράκη ό,τι είναι για μας ο Β' Παγκόσμιος.
Αν νιώθεις γριά ξαφνικά, δεν είναι τίποτα. Πάρε το τζιριατρίξ σου και θα σου περάσει. ;^)
από μια πλευρά ναι, αλλά σκέψου και την άλλη αλήθεια, ότι οι πιο ενεργοί έγκλειστοι τότε ήταν αναρχικοί που δεν ήθελαν απλά να πέσει η χούντα, αλλά αντιδρούσαν σε κάθε μορφή καθεστώτος (συμπεριλαμβανομένων και των δημοκρατικών). βία στη βία της εξουσίας σημαίνει γι αυτούς και τα σπασίματα και όλα τα σχετικά. Δηλαδή είτε συμφωνούμε είτε όχι περιλαμβάνεται στην ιδεολογία τους...
@renata
έχεις απόλυτο δίκιο.Καθόλου δεν φτάνει!
@elie
τα πιτσιρίκια ξέρουν πάντα τι λένε και τον τρόπο που το λένε!
@mpampakis
Τι βρωμερά υπονοούμενα για την ηλικία μου είναι αυτά ε; ε;
@markos the gnostic
Η διαφωνία τους όμως εκφραζόταν στα πλαίσια μιας πολύ συγκεκριμένης πολιτικής κατάστασης.
Δημοσίευση σχολίου