Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2008

Φθινόπωρο στη Βιέννη!

Τη Βιέννη την είχα ξαναδεί πριν από 18 χρόνια τα Χριστούγεννα. Θυμάμαι ότι έκανε πολύ κρύο. Οι δρόμοι ήταν άδειοι λόγω γιορτών και ανήμερα τα Χριστούγεννα το απόγευμα, ξεπρόβαλλε στην πλατεία του Αγίου Στέφανου μια κοπέλα πάνω σ’ ένα λευκό άλογο.

Εντυπωσιάστηκα. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ούτε βέβαια μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα δει έρημη μια ευρωπαϊκή πόλη τις μέρες των γιορτών. Και βέβαια, μέχρι τότε, δεν είχα ξαναδεί τόσα αυτοκρατορικά κτίρια μαζεμένα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο ξεναγός μας είχε ενημερώσει για την αντίδραση των Βιεννέζων στην ανέγερση ενός γυάλινου μοντέρνου κτιρίου- εμπορικού κέντρου στην κεντρική πλατεία του Αγίου Στεφάνου. Πίστευαν ότι χαλούσε την αισθητική της πόλης τους. Μου είχε φανεί περίεργο τότε, στην Αθήνα ανέκαθεν ελάχιστοι αντιδρούν στην ασχήμια που προσφέρει πλουσιοπάροχα το μπετόν αντικαθιστώντας παλαιότερα κτίρια με ιδιαίτερη αισθητική.
Σήμερα το γυάλινο κτίριο έχει πια εγκατασταθεί για τα καλά αλλά δεν έχει καταφέρει – ευτυχώς- να κλέψει την παράσταση απ’ το λαμπερό περίγυρο.
Στη Βιέννη του 1990, δεν υπήρχαν ζητιάνοι. Ακόμα... Μόλις είχε καταρρεύσει το ανατολικό μπλοκ και οι μόνοι που έβλεπες να είναι σε υποδεέστερη μοίρα ήταν κάτι Γιουγκοσλάβοι (καλά για τους νεαρούς αναγνώστες, κατανοώ ότι ο όρος Γιουγκοσλάβος δεν είναι δόκιμος πλέον). Κι αυτοί όμως δεν ζητιάνευαν με την κλασική έννοια. Πουλούσαν βιβλία στον δρόμο! Από τότε βέβαια αυτό έχει αλλάξει. Είδα ανθρώπους να ζητιανεύουν και άλλους να κοιμούνται στον δρόμο. Λίγοι- είναι η αλήθεια- αλλά υπαρκτοί.
Στη Βιέννη του 1990 είδα για πρώτη φορά τραμ εν κινήσει. Είδα και για πρώτη φορά νεαρούς μπαμπάδες να περιφέρουν τα μωρά τους στον μάρσιπο.
Αυτές οι εικόνες ήταν παντελώς άγνωστες στην Αθήνα του 1990.

Σήμερα 18 χρόνια μετά, είδα τη Βιέννη με φθινοπωρινή ενδυμασία και με άλλα μάτια βεβαίως. Ε, φυσικό είναι. Άλλο πράγμα να είσαι στο εξωτερικό οικογενειακώς και υπό τη σκέπη του γκρουπ κι άλλο να έχεις την ανεξαρτησία σου. Αυτή τη φορά βέβαια περιορίστηκα στο κέντρο της πόλης κι όχι στα περίχωρα όπως παλιότερα. Έτσι, δεν είδα ξανά τα θερινά ανάκτορα Schönbrunn, το Mayerling ή το Baden.

Περπάτησα όμως πολύ σε μια πόλη που είναι ιδανική για περπάτημα, κατέταξα τους Βιεννέζους στους πολιτισμένους λαούς της Ευρώπης: σταματούν να περάσει ο πεζός, κυκλοφορούν με ποδήλατα, είναι άψογοι στο σέρβις, είναι καλλιεργημένοι. Είδα μικρά παιδιά στην όπερα να παρακολουθούν με προσήλωση και πολύ το χάρηκα.

Τόσο στη Volksoper με τη διασκευή σε οπερέτα του «Ορφέα στον Άδη» όσο και την Staatsoper με το μπαλέτο «Onegin», οι αίθουσες ήταν κατάμεστες.
Α, και μάλιστα το εντυπωσιακό στη δεύτερη περίπτωση ήταν ότι ήταν ημέρα εκλογών…
Αξίζει επίσης να πω ότι στην Staatsoper λειτουργεί στην εντέλεια σύστημα για τους όρθιους θεατές που είναι πολλοί και που δεν νιώθουν ότι τους υποτιμά κανείς επειδή πληρώνουν πολύ φτηνό εισιτήριο.
Αυτή ήταν και η δική μας περίπτωση: πληρώσαμε 4 ευρώ για «θέση» ορθίου αφού όλα τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Μπορούσαμε να μαρκάρουμε τη θέση μας ( οι θέσεις μοιάζουν με στασίδια εκκλησίας στο πίσω μέρος της αίθουσας αλλά σε υπερυψωμένο σημείο έτσι ώστε να βλέπουν όλοι) και να κάτσουμε στο μπαρ μέχρι ν’ αρχίσει η παράσταση.
Στην Αθήνα, στα θέατρα, όταν εξαντλούνται οι θέσεις, κάθεσαι στα σκαλοπάτια ή σε σκαμνί στην άκρη χωρίς να βλέπεις καλά κι έχοντας πληρώσει ακριβώς το ίδιο εισιτήριο με τους άλλους!
Περιττό να προσθέσω ότι τυχαία καταλάβαμε για τις εκλογές. Κανένα χαρτί πεταμένο στον δρόμο, καμιά τεράστια αφίσα. Κάτι μικρά αφισάκια μόνο σε κολώνες εδώ κι εκεί. Την Δευτέρα μάλιστα, στο ένα απ’ αυτά υπήρχε κολλημένο ένα χαρτί με τη λέξη «Ευχαριστώ» στα γερμανικά…

Αυτή τη φορά στη Βιέννη απόλαυσα πραγματικά μια καινούργια γωνιά μουσείων το Museums Quartier με μια ενδιαφέρουσα έκθεση μοντέρνας ζωγραφικής υπό τον τίτλο «Bad painting, good art» καθώς επίσης και τη συλλογή στο Leopold Museum με έργα Schiele, Kokoschka, Klimt κά καθώς και με την αναδρομική έκθεση για τον Christian Schad.

Έφαγα το υπέροχο βιεννέζικο σνίτσελ, τόσο μεγάλο που έβγαινε κυριολεκτικά απ’ το πιάτο και το υπέροχο Sacher torte στον τοπο παραγωγής του στο Sacher cafe, αλλά γνώρισα και το καφέ όπου σύχναζε ο Φρόυντ!

Η Βιέννη του 2008 εξακολουθεί να είναι αριστοκρατική, να έχει άρωμα παλιών μεγαλείων αλλά και τον αέρα μιας σύγχρονης πόλης. Προσφέρει την αίσθηση μιας ζωής άνετης και ήσυχης σε ανθρώπινους ρυθμούς.
Η πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας χορεύει πάντα βαλς ακούγοντας τον αιώνιο ρυθμό του ήχου που κάνει το νερό στον Δούναβη που τη διαπερνά σε τέσσερα διαφορετικά σημεία. Διατηρεί στο ακέραιο τα παλάτια της και συνεχίζει να λατρεύει τη Σίσυ, τη θλιμμένη της αυτοκράτειρα.


Στις φωτογραφίες βλέπετε 1)τον Άγιο Στέφανο, 2) μέρος του κήπου των χειμερινών Ανακτόρων Hofburg, 3) άποψη της "ελληνικής" γειτονιάς πλάι στην ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας, 4) το καφέ που φημολογείτα ότι σύχναζε ο Ρήγας Φεραίος, 5) το εσωτερικό της Staatsoper, 6) αλογάκια, 7) το περίφημο Sacher torte και οι 2 τελευταίες φωτογραφίες είναι απ' τη Ζυρίχη όπου είχαμε μια 4ωρη αναμονή που εκμεταλλευτήκαμε για να περπατήσουμε λίγο το κέντρο της πόλης.

8 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Ααα, εκεί ήσαστε!!Μπράβο!.
Μια πόλη-κούκλα φαντάζομαι τη Βιέννη -σαν τις παλιές κυρίες της αριστοκρατίας- σε σύγκριση με άλλες πιο "μοντέρνες" πόλεις.

"Παίζει" πολύ έντονα για χειμωνιάτικη εκδρομή. :)
Φιλιαάά

Σταυρούλα είπε...

Και ξέχασα:Πολύ ζήλεψα για το Μουσείο του Λεοπόλδου. ;)

Кроткая είπε...

πού είναι το ζάχερ τόρτε, οεο?
το έφαγες?!

αχ, αχ, τι ωραία! τέλεια θα περάσω την πρωτοχρονιά! :)

Αλεπού είπε...

@renata
Εκεί ήμασταν και πιο πριν για 2,5 μέρες στο Sopron (εξοχή στην Ουγγαρία). Συνδύασα δουλειά με το Sopron κι ευχαρίστηση με τη Βιέννη.
Κι έχεις δίκιο, είναι κούκλα η Βιέννη. Να πας :)
@krotidi
καλά μην φωνάζεις! Την ξέχασα τη φωτογραφία,αλλά την ανέβασα τώρα με το ζάχερ τριπλό!!!
Θα περάσεις μούρλια την Πρωτοχρονιά :)))

Ανώνυμος είπε...

ιδεες για ταξιδι...μετα απο αυτες τις εικονες, τοποθετω τη βιεννη στο wish list μου!!
καλη κυριακη!

Кроткая είπε...

σλιουουουουρρρρππππ!!!!

markos-the-gnostic είπε...

τυχεροί όλο έξω είστε

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.