ΡΟΔΟΥ ΜΟΣΚΟΒΟΛΗΜΑ
Εφέτος άγρια μ’ έδειρεν η βαρυχειμωνιά
που μ’ έπιασε χωρίς φωτιά και μ’ ηύρε χωρίς νιάτα,
κι ώρα την ώρα πρόσμενα να σωριαστώ βαριά
στη χιονισμένη στράτα.
Μα χτες καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Μαρτιού
και τράβηξα να ξαναβρώ τ’ αρχαία τα μονοπάτια,
στο πρώτο μοσκοβόλλημα ενός ρόδου μακρινού
μου δάκρισαν τα μάτια.
Κωστής Παλαμάς 1905
6 σχόλια:
Είναι υπέροχο! :)
μπράβο! η τόσο προχωρημένη αλεπού τόσο κλασικά ποιήματα...
Ετσι μιλεί μικρή γαλαζοαίματη
που βγήκε απο κοχύλι με δροσιά στα χείλη
φίλη ξανθή της θάλασσας.
Τάδε έφη Ελύτης, και νομίζω πως ταιριάζουν στην περίπτωση σας, κυρία μου.
Καλημέρες και χαμογελάκια
@renata
Είναι υπέροχο μέσα στην απλότητα του. Συμφωνώ :)
@markos the gnostic
Είμαι ρετρό τύπος...
@ellinida
Χαμόγελα κι από μένα κι ευχαριστώ για τον Ελύτη :)
Πολύ ωραίο το ποίημα! Και τώρα που μεγάλωσε η μέρα μπήκαμε για τα καλά σε μια πιο ανοιξιάτικη διάθεση νομίζω!!! Καλημέρα! (Τα σοκολατάκια επιβίωσαν της Ντόλλυ! Τα φυλάω πως και πως!!!)
@goudaki
Κράτα γερά. Τα σοκολατάκια εννοώ ;)
Στην ανάγκη, πέτα μια κούκλα απ' το σπίτι...
Δημοσίευση σχολίου