Μετράω σημάδια ευτυχίας!

Αλήθεια είναι! Το λέω τώρα που τα πράγματα βαίνουν προς μια ολοκλήρωση, αφού το bazaar κλείνει σε λίγες ώρες.
Όταν επεδίωξα να γνωρίσω την Τίνα, δεν ήξερα σε τι ωραία περιπέτεια θα έμπαινα, ούτε και πώς θα της φαινόταν όλο αυτό που είχα να της πω. Πάω στοίχημα ότι ενώ μου απαντούσε πολύ σοβαρά σ' αυτά που της έλεγα, από μέσα της θα έλεγε "Μήπως έχω μπλέξει με τρελλή;"
Ωραία τρέλλα είναι Τίνα μου ο εθελοντισμός και το λέω σε σένα που το έχεις αποδείξει εδώ και χρόνια, στις κυρίες που ακούραστα δημιουργούν κάθε χρόνο αυτά τα αριστουργήματα ψυχής, από φαγώσιμα μέχρι στολίδια και στη Μάτα και τον Κώστα βέβαια που μας έκαναν κοινωνούς σ' αυτό το όνειρο ζωής για ίσα δικαιώματα μόρφωσης σε όλους, ανεξάρτητα από κοινωνικά ή οικονομικά κριτήρια, ανεξάρτητα από χρώμα και ράτσα.
Σε ό, τι με αφορά, εκείνη η μέρα στο τέλος του Σεπτέμβρη που πρωτοσυναντηθήκαμε, νομίζω ότι σηματοδότησε μια μικρούλα αλλαγή φιλοσοφίας ζωής. Ο πρώτος στόχος ήταν να πείσω τους άλλους ότι αξίζει και πρέπει να βοηθήσουν, ο δεύτερος να συνεχίσω να λέω στον εαυτό μου ότι παρά την κούραση και τις δεκάδες υποχρεώσεις του φετεινού χρόνου, πρέπει να φτάσουμε ως το τέλος. Να επιτευχθεί ο στόχος!
Ευχαριστώ πολύ!